Γυρολόγοι και αντι-πρόοδος

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Τίποτα δε θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο μέσο μιας διπλής προεκλογικής περιόδου. Έχουν χαθεί για πάντα οι μεγάλες συγκεντρώσεις με το παλλόμενο πλήθος, οι μαζικές αφισοκολλήσεις γίνονται πλέον από μισθωμένους επαγγελματίες, ενώ τα μπαλκόνια της επικράτειας αντί για βήμα ηγετών που συνεπαίρνουν τα πλήθη, χρησιμοποιούνται για τον αρχικό τους σκοπό που δεν είναι άλλος από τις γλάστρες με τα λουλούδια.

Κουρασμένο το πολιτικό κατεστημένο, κουρασμένη και η κοινωνία βρίσκονται σε μια κατάσταση αναμονής. Το μεν πολιτικό κατεστημένο για να διαπιστώσει ποιο

τμήμα του και πόσο θα διασωθεί, η δε κοινωνία περιμένοντας να προκύψει κάτι καινούριο που θα φέρει μαζί του την ελπίδα για μια καλύτερη και δικαιότερη οργάνωση των ανθρώπινων σχέσεων.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, γυρολόγοι, επαγγελματίες της πολιτικής, νεόκοποι σωτήρες, διασκεδαστές, αλλά και αποτυχημένοι επιχειρηματίες, σπεύδουν στην Αγορά του Δήμου να διαλαλήσουν και να διαφημίσουν την μπαγιάτικη πραμάτεια τους, μήπως και βρεθεί κανένας πελάτης.

Εποχή αντι-ηρωϊκή και αντιπνευματική η σημερινή δε διαθέτει, μεταξύ των άλλων, αναστήματα με κύρος ηθικό και διάνοια κοφτερή, έτοιμα να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Ισχύει στο έπακρο ο στίχος του Διονύση Σαββόπουλου «τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι».

Ο κυνισμός και η απάθεια είναι τα χαρακτηριστικά μιας εποχής σε παρατεταμένη παρακμή. Στείρα η εποχή μας, αδυνατεί να προκαλέσει γόνιμες εντάσεις και προτάσεις. Ιδεολογίες, στερεότυπα, αντιλήψεις, ηττημένα από την ίδια τη ζωή, καταφέρνουν να επιβιώνουν στην κοινωνία, χάρη σε εκτεταμένα δίκτυα μικρών και μεγάλων συμφερόντων που κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με την ίδια την πολιτική ως δραστηριότητα επίλυσης προβλημάτων.

Την ίδια στιγμή εκείνο που αυτοπροβάλεται ως καινούριο δεν είναι τίποτα άλλο παρά το καλά μεταμφιεσμένο παλιό που προσπαθεί μέσα από νέες φόρμες και ορολογίες να συγκαλύψει τα προηγούμενα ανομήματα και να παρουσιαστεί ως άσπιλο και αμόλυντο.

Η αναβίωση, μάλιστα, κεκαλυμμένων αλλά και απροκάλυπτων μορφών ολοκληρωτικών ιδεολογιών, οι οποίοι τείνουν να λάβουν ενδημικό χαρακτήρα μέσα στην κοινωνία, μόνο αισιόδοξο δεν μπορεί να κάνει έναν πολίτη. Η χώρα ταλανίζεται από τις παλινωδίες, από την έλλειψη διάθεσης να προχωρήσει, όντως, μπροστά, να οικοδομήσει καλύτερες σχέσεις συμβίωσης.

Η χώρα αντιμετωπίζει μια στασιμότητα, η οποία θα ήταν λάθος να χαρακτηριστεί ως συντηρητική. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε όλοι είναι η αδράνεια ως αντι-πρόοδος. Είναι ένα πανίσχυρο μέτωπο, οριζόντια διασκορπισμένο στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα που εμποδίζει κάθε κίνηση προς τα εμπρός. Και είναι τόσο ισχυρή αυτή η δύναμη που εξοντώνει αμέσως κάθε ελπίδα για το άμεσο μέλλον. Υπ' αυτή την έννοια, τη βραδιά των επόμενων εκλογών, οι εκπλήξεις θα έχουν ισχύ πολλών μεγατόνων.