Γιατί το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ χρεώνονται τον Εκπρόσωπο;

Του Βασίλη Πάικου

Ο κ. Σίμος Κεδίκογλου, χωρίς αμφιβολία, έχει παρεξηγήσει το ρόλο του. Ο καλός δημοσιογράφος που, κάποια στιγμή, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική ήταν, θα πρέπει να πούμε, αρκετά μετρημένος, αρκετά προσεκτικός και αρκετά σοβαρός ως τη στιγμή που ανέλαβε το ρόλο του Κυβερνητικού Εκπροσώπου. Εκεί άλλαξαν όλα. Εκεί χάλασαν όλα. Προπάντων το προφίλ του βουλευτή Ευβοίας.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν λειτουργεί ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης αλλά ως εκπρόσωπος της Ν.Δ. Κάτι που αποτελεί λάθος σοβαρό έτσι κι αλλιώς. Που αποτελεί όμως λάθος ασυγχώρητο σήμερα, οπότε

η Ν.Δ. δεν κυβερνά μόνη της. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, οι δύο μικρότεροι εταίροι της συγκυβέρνησης, είναι βέβαιο ότι δεν «εκπροσωπούνται» από τον Σίμο Κεδίκογλου. Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες διατυπώνουν διαφορετικό λόγο, σε εντελώς άλλη γραμμή από κείνη του εκπροσώπου. Και τούτο αποτελεί θεσμικό παράδοξο, αν όχι θεσμική ανωμαλία.

Τελευταίο παράδειγμα ο καθαρά πολεμικός λόγος του εκπροσώπου απέναντι στους απεργούς των αστικών συγκοινωνιών. Την ώρα που οι κυβερνητικοί εταίροι επιχειρούσαν να βρουν λύσεις συνδιαλλαγής. Ενώ η κάλυψη από τη μεριά του προς το χαλκείο της Συγγρού, με την προβοκάτσια παραχάραξης εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι μόνο, αλλά και η ένοχη προσωπική του εμπλοκή στην υπόθεση. Δεν ήταν παρά καθαρά (και προωθημένα) νεοδημοκρατικής κοπής επιλογή. Τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αποδοκίμαζαν (όσο «διακριτικά») την αθλιότητα. Έστω κι αν επεχείρησαν να κρατήσουν περίπου ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα της προβοκάτσιας.

Όμως ο κ. Κεδίκογλου αυτός -φαίνεται πως- είναι. Και τέτοιες οδηγίες -φαίνεται πως- έχει από τον προϊστάμενό του Πρωθυπουργό. Το ζήτημα είναι τι κάνουν, εν προκειμένω, οι άλλοι. Οι συγκυβερνώντες. Δεν άκουσα, σε καμιά περίπτωση, να αποδοκιμάζουν δημόσια τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Δεν άκουσα (ούτε από το ρεπορτάζ) να θέτουν θέμα αντικατάστασής του. Από κάποιον πιο προσεκτικό, πιο νηφάλιο και πιο «αντιπροσωπευτικό» του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, που λέει ο λόγος. Ίσως, υποτιμώντας τη σοβαρότητα του θέματος, δεν επιθυμούν να τα χαλάσουν με τον Πρωθυπουργό. Ίσως δεν τους ενοχλεί και τόσο να «εκπροσωπούνται» από τέτοιας ποιότητας δημόσια στάση. Ή ίσως βολεύονται επειδή (θεωρούν πως) αναδεικνύεται έτσι ο δικός τους «διαφορετικός» λόγος. Όπως και νάναι, κάνουν λάθος. Και βέβαια χρεώνονται απολύτως τη διχαστική (και συχνά κακόγουστη) ρητορική του κ. Κεδίκογλου, που παραπέμπει σε εντελώς άλλες εποχές και σε εντελώς άλλες καταστάσεις. Καταστάσεις ασύμβατες προς τα ήθη της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας…

*Αξίζει να σημειωθεί πως ο λαλίστατος κ. Κεδίκογλου έχει στην εντέλεια καταργήσει το briefing του Κυβερνητικού Εκπροσώπου προς τους πολιτικούς συντάκτες. Αισθάνεται άνετα, φαίνεται, μόνο με τους μονολόγους…