Γεωμετρίες που προκαλούν

Έως τις 8 Νοεμβρίου θα φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη, της οδού Πειραιώς, η έκθεση του Tony Cragg, ο οποίος μίλησε στη Νάνσυ Αγγελοπούλου.

Ν.Α.: Τι ρόλο έπαιξαν οι επιστημονικές σας σπουδές στην καλλιτεχνική σας πορεία;

T.C.: «Δεν μπορείς να κάνεις τέχνη χωρίς τροφοδοσία, δε μπορείς να παράξεις αν δεν εισάγεις πρώτα. Για να γίνει αυτό πρέπει να προηγηθεί η διαδικασία της μάθησης, μία περίοδος παρατήρησης. Στο παρελθόν οι καλλιτέχνες κοιτούσαν το μοντέλο ή παρατηρούσαν τη φύση. Στη δική μας πραγματικότητα, από τις πιο καθαρές σπουδές, οι επιστημονικές είναι ο καλύτερος τρόπος

να μελετήσει κανείς τον κόσμο γύρω μας. Δίνονται πολλές πληροφορίες που κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ωφεληθεί. Νομίζω όμως ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τέχνης και επιστήμης. Η επιστήμες μας λένε πως δουλεύουν τα πράγματα ενώ η τέχνη μας λέει το τι σημαίνουν για εμάς, ποια είναι η αξία τους. Η επιστήμη δεν είναι τίποτα χωρίς την τέχνη, χρειάζεται αυτό το δέσιμο με τις ανθρώπινες αξίες».

Ν.Α.: Θα μας μιλήσετε για τα έργα που έχετε επιλέξει και παρουσιάζετε στο Μουσείο Μπενάκη;

T.C.: «Παρουσιάζω 25 έργα, τέσσερα εκ των οποίων βρίσκονται στον προαύλιο χώρο του μουσείου και τα υπόλοιπα στον εκθεσιακό χώρο. Πρόκειται για μία επιλογή έργων από το στούντιό μου και από το ίδρυμα που ασχολείται με τη δουλειά μου (THE CRAGG FOUNDATION). Είναι έργα παραγωγής των τελευταίων 15 χρόνων, η πιο πρόσφατη δουλειά μου.

Υπάρχουν δύο ενότητες. Στην πρώτη θα δείτε γλυπτά με στενή εσωτερική δομή που όμως όταν τα κοιτάς φαίνονται περίπλοκα και οργανικά. Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι να περιγράψουμε/αντιληφθούμε τον κόσμο, ως οργανικό και ως γεωμετρικό, δύο τελείως διαφορετικοί τρόποι. Ο γεωμετρικός είναι μετρήσιμος και ο οργανικός είναι ψυχολογικός, περίπλοκος και συναισθηματικός. Το μεγαλύτερο μέρος της δικής μας πραγματικότητας είναι φτιαγμένο κι από τα δύο στοιχεία. Εμείς, τα ανθρώπινα όντα είμαστε οργανικά αλλά χωρίς τη γεωμετρία δεν θα δούλευαν τα μόρια από τα οποία αποτελούμαστε, τα οστά μας, τα όργανά μας. Τα έργα μου λοιπόν ασχολούνται με τις περίπλοκες γεωμετρίες που προκαλούν τη συναισθηματική μας αντίδραση.

Το δεύτερο κομμάτι έργων το αποκαλώ "Early forms" και το μεγαλύτερο μέρος του ασχολείται με τη μορφολογία της φόρμας, πως οι φόρμες εξελίσσονται, κατά κάποιο τρόπο πολλές φορές αυτή η εξέλιξη δεν είναι τόσο φανερή. Πολλά έργα είναι από ξύλο, ακόμα κι αυτά που φαίνονται μπρούντζινα εσωτερικά είναι από ξύλο».

Ν.Α.: Ποιο θα είναι το θέμα της ομιλίας σας;

T.C.: «Στην ομιλία μου εν μέρει θα μιλήσω για την ιστορία μου, τα όσα με απασχολούν. Δεν θα εξηγήσω βέβαια τα γλυπτά μου αλλά θα μιλήσω για τις ανησυχίες μου, τα όσα θεωρώ σημαντικά στην τέχνη, το πως έχει εξελιχθεί η δουλειά μου από τις αρχές του 60'. Βέβαια δε ξέρω αν έχει εξελιχθεί τόσο η δουλειά μου μιας και έχω συγκεκριμένα θέματα και σε αυτά υπάρχει μια μόνιμη βάση, αλλά ψάχνω και βρίσκω πολλούς διαφορετικούς τρόπους να εκφράσω αυτές τις ιδέες, οπότε θα μιλήσω γι' αυτή την εξέλιξη».

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη:

Ο Tony Cragg γεννήθηκε στο Liverpool το 1949. Σπούδασε βιοχημεία, ενώ τελείωσε το μεταπτυχιακό του στο Royal College of Art, στο Λονδίνο, το 1977. Από το 1979 ζει στο Wuppertal της Γερμανίας και διδάσκει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Düsseldorf.

Χρησιμοποιεί αστικά και βιομηχανικά μπάζα, και με τα έργα του ανοίγει νέο έδαφος στη γλυπτική. Παράλληλα επικεντρώνεται σε ζητήματα που αφορούν θέματα περιβαλλοντικού και κοινωνικού περιεχομένου στη μετα-βιομηχανική Βρετανία.

Στα τελευταία του έργα από ξύλο, μπρούντζο, πέτρα και φινιρισμένο ανοξείδωτο χάλυβα, τα οποία πρόκειται να εκθέσει στο Μουσείο Μπενάκη, ο Cragg παρουσιάζει μια νέα αφαιρετική αντίληψη της μορφής. Πειραματίζεται γύρω από την έννοια της συμπίεσης και της ανάλυσης χρησιμοποιώντας τοτεμικές δομές, όπου το ανθρώπινο προφίλ αποτελεί συχνά ένα απομονωμένο στοιχείο του συνόλου.