Έρευνα για το μνημόνιο στον ΑΘΗΝΑ984

Ολοκληρώθηκε σήμερα η μεγάλη έρευνα του σταθμού μας για το Μνημόνιο, η οποία παρουσιάστηκε στην εκπομπή της Νόνης Καραγιάννη «Αθήνα Σήμερα».

Επικαιροποιημένο, αναθεωρημένο, αναδιαρθρωμένο, επιμηκυμένο, μετράει ήδη ένα χρόνο στην πολιτική σκηνή, στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας. Πώς ξεκίνησε, πώς εξελίχθηκε η υπόθεση του Μνημονίου και πού βρισκόμαστε τώρα;
* Γρηγόρης Τσιμογιάννης, διευθύνων σύμβουλος της Ashley:

«Έχουμε μια κοινωνία σοκαρισμένη, γι' αυτό το οποίο έχει συντελεστεί στη χώρα, εδώ και τριάντα χρόνια - αυτό το μοντέλο. Σήμερα ο Έλληνας -παρόλα τα χαρακτηριστικά που έχουμε πει για τον τρόπο που λειτουργούσε τόσα χρόνια, τον ανορθολογισμό, τον "ωχαδερφισμό", τον κυνικό ατομισμό, παρόλα αυτά, θέλετε από υπευθυνότητα, θέλετε από ενοχή, θέλετε από τρομοκρατία-, έχει επιδείξει μια πολύ μεγάλη ψυχραιμία, για μια τόσο βίαιη αλλαγή. Δεν έχει σημασία αν είναι δίκαιη ή όχι, πάντως είναι μια βίαιη αλλαγή. Το πρόβλημά του δεν είναι αν θα ακολουθήσει κάτι, είναι ότι κανείς δεν του λέει τι πρέπει να κάνει, ποιο "κουπί να τραβήξει", προς ποια κατεύθυνση και πότε, πού θα είναι η επόμενη στάση. Ενδεχομένως, να υπάρχουν πολλές στάσεις για να φτάσουμε στον τελικό προορισμό. Και κυρίως αυτό που τον "παγώνει", είτε κατεβαίνει στη συγκέντρωση γιατί αισθάνεται ότι κάπως πρέπει να αντιδράσει, είτε φοβάται να κινηθεί, μήπως αυτό δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα, αυτό που υποψιαζόταν, ότι οι ελίτ αυτής της χώρας -πνευματικές, πολιτικές, οικονομικές, μιντιακές-, δεν έχουν τίποτα σήμερα να του πουν, για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα».

* Θωμάς Γεράκης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Marc:

«Το δίλημμα στην κοινωνία δεν είναι άσπρο ή μαύρο, δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Και επίσης, δεν είναι ένα μόνο το δίλημμα στην κοινωνία. Γι' αυτό δημιουργείται το ότι ο κόσμος δεν μιλάει, δεν είναι σε θέση να ακούσει, δεν κινητοποιείται, δεν κινείται, δεν ξέρει προς τα πού να πάει. Στο μνημόνιο - αντιμνημόνιο, υπάρχει σαφώς ένας κόσμος που λέει ότι έχει πειστεί πως αυτός είναι μονόδρομος, είναι ένα 17%. Στο απέναντι, το 1/3 της κοινωνίας, λέει "όχι να φύγουμε τώρα από το μνημόνιο, έστω και αν πτωχεύσει η χώρα και ας μπούμε στη δραχμή" κ.λπ. Υπάρχει όμως και ένας ενδιάμεσος χώρος που μπερδεύει λίγο τα πράγματα, που λέει «εντάξει, παιδιά, το κατανοώ το θέμα με το μνημόνιο, έχουμε υπογράψει, αλλά κάπως να το επαναδιαπραγματευτούμε, κάπως διαφορετικά". Δεν είναι καθαρά. Εξαρτάται πού θα βάλεις τη γραμμή. Ας πούμε όμως ότι οι «αντιμνημονιακές»δυνάμεις, με διαφορετικές ποιότητες, είναι μεγαλύτερες. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο δίλημμα, το οποίο είναι το εξής: «να τη φτιάξουμε τη χώρα τελικά ή όχι; Να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει ή όχι;» Εκεί ο κόσμος λέει να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει. Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε, να γίνουμε μια χώρα σύγχρονη, ευρωπαϊκή και εκεί αρχίζουν τα θέματα. Αναλόγως το πώς βάζεις το δίλημμα και ποιες πολιτικές δυνάμεις θέτουν, με ποιο τρόπο τα διλήμματα, ο κόσμος έχει μπερδευτεί κ