Έφυγε από τη ζωή ο Σαντιάγο Καρίγιο

Ο ιστορικός ηγέτης του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος Σαντιάγο Καρίγιο, ένας από τους τελευταίους επιζώντες του Ισπανικού Εμφυλίου και από τους πρωτεργάτες της μετάβασης στη δημοκρατία, έφυγε σήμερα από τη ζωή στη Μαδρίτη σε ηλικία 97 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.

Μολονότι έζησε μεγάλο τμήμα της ζωής του στο εξωτερικό-ιδίως στη Γαλλία-ο Καρίγιο κατείχε πάντοτε κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ισπανίας στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο

στη γέννηση κι ανάπτυξη του Ευρωκομουνισμού. Μεγάλη επίσης υπήρξε κι η συνεισφορά του στη δύσκολη για τη χώρα του περίοδο της μετάβασης προς τη δημοκρατία μετά το θάνατο του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο.

Ο Σαντιάγο Καρίγιο, που χρημάτισε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1960 έως το 1982, γεννήθηκε στη Χιχόν στις 18 Ιανουαρίου 1915 και ήταν γιος ενός ενεργού στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE) και του εργατικού συνδικάτου UGT.

Νωρίς η οικογένειά του μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου από πολύ μικρός αναμείχθηκε με την πολιτική. Αρχικά, από το 1928, εντάχθηκε στην Σοσιαλιστική Νεολαία, όπου παρέμεινε έως την συνένωσή της με την Κομμουνιστική Νεολαία το 1936, οπότε και εξελέγη πρώτος γραμματέας της νεοπαγούς οργάνωσης. Τον Ιούλιο του ιδίου έτους πέρασε στο Κομμουνιστικό Κόμμα (PCE).

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Καρίγιο διαδραμάτισε έναν καίριο ρόλο στην πολιτική κονίστρα της Μαδρίτης μετά το στρατιωτικό κίνημα της 18ης Ιουλίου 1936, ενώ τάχιστα αναρριχήθηκε στα ανώτατα αξιώματα του Κόμματος.

Ως αντιπρόσωπος της Δημόσιας Τάξης και μέλος της Επιτροπής Αμύνης της Μαδρίτης από τις 6 Νοεμβρίου 1936, ο Καρίγιο θεωρήθηκε υπεύθυνος για την κατακρεούργηση των εξεγερμένων στρατιωτών στο Παρακουέλιος της Μαδρίτης στις 7 και 8 Νοεμβρίου, αν και ο ίδιος πάντοτε υποστήριζε πως αυτή η πράξη υπήρξε έργο ανεξέλεγκτων στοιχείων του στρατοπέδου των Δημοκρατών.

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Πρέστον, αυθεντία στον Ισπανικό Εμφύλιο, δαπάνησε έναν ολόκληρο χρόνο ερευνώντας το επεισόδιο του Παρακουέλιος και στο βιβλίο του «Το Ισπανικό Ολοκαύτωμα» (2011), αποφαίνεται πως αν και η σφαγή υπήρξε έργο αναρχικών και στρατιωτών που παρακινούνταν από σοβιετικούς στρατιωτικούς συμβούλους, ο Καρίγιο είχε βοηθήσει στην μεταφορά τους.

Τον Φεβρουάριο του 1938, ο Καρίγιο διέσχισε τα σύνορα με τη Γαλλία, ξεκινώντας τη μακρά πορεία της εξορίας του που διήρκεσε 38 χρόνια και τον έφερε στη Σοβιετική Ένωση, τις ΗΠΑ, την Αργεντινή, το Μεξικό, την Αλγερία έως ότου βρήκε οριστικό καταφύγιο στο Παρίσι.

«Δελφίνος» της θρυλικής Ντολόρες Ιμπαρούρι-της «Πασιονάρια» του Εμφυλίου-από το 1946, στο 6ο Συνέδριο του PCE, στο οποίο εκείνη εξελέγη πρόεδρος, ο Καρίγιο αναδείχθηκε γενικός γραμματέας, αξίωμα που διατήρησε έως το 1982.

Ο Καρίγιο, του οποίου η μορφή με το έντονο βλέμμα πίσω από τους παχείς φακούς των γυαλιών του και το αέναο τσιγάρο στο χέρι έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων, υπήρξε ένας από τους διαπρύσιους υποστηρικτές της απεξάρτησης το