Χωρίς προετοιμασία για το αύριο

Του Βασίλη Πάικου

Να λοιπόν που βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σ’ αυτό το γελοίο, στο τριτοκοσμικό μέτρο σύμφωνα με το οποίο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων τις τελευταίες 15 ημέρες πριν από τις εκλογές. Θα το ζήσουμε κι αυτό, θα το υποστούμε, θα το ξεπεράσουμε.

Δημοσκοπήσεις γίνονται βεβαίως και θα γίνονται ως το βράδυ του Σαββάτου 16 Ιουνίου, για λογαριασμό των κομμάτων. Οι «ειδικοί» θα πληροφορούνται διαρκώς τα ευρήματά τους,

οι πολιτευόμενοι, οι δημοσιογράφοι, γενικώς όσοι είναι πιο «ίσοι» από τους κοινούς θνητούς πολίτες-εκλογείς. Αυτοί οι τελευταίοι είναι καταδικασμένοι να πέσουν θύματα της άγριας παραπληροφόρησης που ξεκινά από σήμερα κιόλας. Της παραπληροφόρησης που διακινείται από στόμα σε στόμα και που, φυσικά, μεγαλουργεί μέσω Internet.

Το γεγονός έχει ασφαλώς μεγαλύτερη σημασία, και πιο αρνητικές επιπτώσεις, καθώς οι ως προχθές δημοσιοποιημένες μετρήσεις, έφερναν τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ να παίζουν στα ίσα για την πρώτη θέση. Οπότε η σπέκουλα παίρνει πια άλλες διαστάσεις, με πεδίον δόξης λαμπρόν ως προς τα περιθώρια παραπληροφόρησης.

Το καινούργιο στοιχείο, όπως πρωτο-εμφανίστηκε με τ’ αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου και καθώς μετά βεβαιότητας αναμένεται να προκύψει και από την κάλπη της 19ης Ιουνίου, είναι η αμέσως απαιτητή εντολή του ελληνικού λαού για σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας. Γιατί βεβαίως ενδεχόμενο τρίτης εκλογικής αναμέτρησης είναι εκτός πάσης λογικής, απλώς δεν παίζει.

Οι ως τα τώρα επίσημες δηλώσεις των κομμάτων δίνουν μια γεύση για το ποιος θα μπορούσε να συνεργαστεί με ποιόν. Και, φυσικά, ποιός αποκλείει ποιόν. Το ερώτημα είναι αν, με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία, έχουν γίνει οι δέουσες επαφές. Και οι …ακόμα πιο δέουσες συνεννοήσεις. Δεν θα ήταν άραγε αυτό μια κίνηση υψηλής ευθύνης απέναντι στη Χώρα και στο μέλλον της;

Κι όμως, απ’ ό,τι όλες οι ενδείξεις αλλά και οι πληροφορίες μαρτυρούν, τίποτα σχετικό δεν υπάρχει. Τα κόμματα, με κεντρική ευθύνη των αρχηγών τους, κινούνται με εκπλήσουσα αυταρέσκεια, στον κόσμο τους. Στον πλανήτη τους για να κυριολεκτούμε. Λες και το καθένα απ’ αυτά ζει και κινείται μόνο του σ’ αυτή τη Χώρα. Λες και μονάχο του θα κληθεί το καθένα να κάνει παιχνίδι τη Δευτέρα 18 Ιουνίου.

Ενώ, φυσικά, θα μπορούσαν. Θα μπορούσαν να κάνουν μια κάποια προεργασία, με βάση τους όρους που θα μπορούσαν ίσως να τα βρουν. Να προετοιμάσουν βρ’ αδερφέ ένα πρόπλασμα minimum προγράμματος κοινής αποδοχής, με τους ορατούς δυνάμει συμμάχους τους. Γιατί αν οι σχετικές διαδικασίες ξεκινήσουν από το μηδέν στη φάση των διερευνητικών εντολών, τότε είναι βέβαιο πως θα χαθεί πολύτιμος χρόνος, ενώ δεν μπορούν ν’ αποκλειστούν και δυσάρεστες εμπλοκές. Χρόνος, που για τα σημερινά δεδομένα της Χώρας, απλώς δεν υπάρχει.
Δεν ξέρει κανείς από τώρα να πει αν στη νέα μετεκλογική πραγματικότητα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα θα επιδείξουν ή όχι αίσθημα υψηλής ευθύνης. Τα ως τα τώρα σημάδια πάντως δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικά…