«Μπορούμε να αναχαιτίσουμε την αντιλαϊκή λαίλαπα»

Την ανάγκη μπροστά τις εκλογικές μάχες και με βάση την πείρα του λαού και της νεολαίας να μπει στη συζήτηση το θέμα της πραγματικής διεξόδου, να καταδικαστεί η σημερινή πολιτική και στις κάλπες και μέσα από αγώνες, τόνισε ο Ν. Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πειραιά.

Απευθυνόμενος σε ένα ακροατήριο αποτελούμενο κυρίως από νεαρούς σπουδαστές, αναφέρθηκε στην πορεία οικοδόμησης της «λυκοσυμμαχίας» της ΕΕ και στάθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που, όπως επισήμανε, πολλοί νέοι δεν είχαν γεννηθεί όταν ψηφίστηκε, αλλά με αυτή ζουν τώρα. Όπως σημείωσε, «ο σπουδαστής, που από τη μια βλέπει αυτό που ζει, την υποβάθμιση των σπουδών του, την απουσία κοινωνικών υποδομών, την απουσία προοπτικής αν κατορθώσει να πάρει το πτυχίο ή όταν το πάρει, βλέπει αυτόν το μεσαίωνα της ζώνης της πρακτικής άσκησης ή κάθε προγράμματος που πρέπει να ακουμπήσει για να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία, αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να την συνδέσει - γιατί συνδέεται άμεσα, άρρηκτα - με την ΕΕ. Αυτήν την πολιτική που εφαρμόστηκε και αυτά τα χρόνια της κρίσης με τη συνταγή των μνημονίων, με μέτρα που προϋπήρχαν, όταν διαμόρφωναν στη Λισαβόνα και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις τη στρατηγική για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΕΕ στον οξύτατο ανταγωνισμό που πάντοτε υπήρχε με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Ο Ν. Σοφιανός κάλεσε τους σπουδαστές να μην εγκλωβιστούν στη λογική του μικρότερου κακού, στις προσπάθειες που γίνονται σε όλο το μήκος και πλάτος του πολιτικού συστήματος να βρει φόρμουλες ώστε να μπορεί να καλύψει την οργή, την αγανάκτηση, τη δυσπιστία. Όπως τόνισε, «έχει σημασία αυτή η πολιτική να καταδικαστεί. Και όχι μόνο περιμένοντας τις κάλπες. Έχει σημασία και τώρα να εκφραστεί η αντίθεση, να εκφραστούν αγωνιστικές διεργασίες, να μη μείνει ο κόσμος απαθής, με μια λογική ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση δε φέρνουν αποτέλεσμα. Και έχουμε τη δυνατότητα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ να υπάρχουν αγωνιστικές διεργασίες. Να μη δέχεται ο άλλος να κόβεται από τη σίτιση, από το δικαίωμά του στο βιβλίο, από το δικαίωμά του να παρακολουθεί το εργαστήριο, από το δικαίωμά του σε αυτές τις συνθήκες να μπορεί να πάρει ανάσα. Είναι κρίσιμο για εμάς να υπάρχουν αγωνιστικές διεργασίες όλη αυτήν την περίοδο. Να μην περιμένει ο κόσμος απλά να ψηφίσει και να εκφράσει την άλφα ή βήτα επιφύλαξη. Απαντιέται έτσι κι ένα στοιχείο που ακούμε συνήθως από μεγαλύτερους: Το "γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος", "γιατί, ενώ παίρνονται τόσα μέτρα, ο άλλος δεν αντιδρά;". Αυτό το ερώτημα δεν αφορά εμάς, δεν αφορά τις δικές μας δυνάμεις. Οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, ο κόσμος που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, στο ΜΑΣ, στις άλλες συσπειρώσεις είναι στο δρόμο. Είναι στη διεκδίκηση».

Ειδικότερα για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «η ΚΝΕ έχει αποδείξει ότι προσπάθησε να οργανώσει το φοιτητόκοσμο, να αναπτύξει αντιστάσεις, να μιλήσει, να απαντήσει σε ερωτήματα, να αναδείξει την αιτία, αλλά και την ανάγκη άμεσης παρέμβασης για να αντιμετωπιστούν πλευρές αυτής της πολιτικής. Η συνέχεια, η συνέπεια, οι αγωνιστικοί δεσμοί που έχει αναπτύξει με τους φοιτητές και τους σπουδαστές είναι το μεγάλο εφόδιο», είπε, τονίζοντας ότι «ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο έχει δημιουργήσει ο αρνητικός συσχετισμός, ο κεντρικός πολιτικός, αλλά και στη νεολαία, είναι να υπονομεύσει τις συλλογικότητες, τη δύναμη που αναπτύσσει ο νέος άνθρωπος όταν συναντιέται με το συνάδελφό του, το συμφοιτητή του στο σύλλογο, όταν αυτός ο σύλλογος διεκδικεί για την πραγματικότητά του, για τα προβλήματά του, για τις σπουδές του, για τους όρους ζωής του. Και ταυτόχρονα του ανοίγει παράθυρο στη σκέψη του για το σε ποια γραμμή πρέπει να κινηθεί ο αγώνας του, η πάλη του, απέναντι σε ποιους πρέπει να σταθεί και με το ποιους θα πάει».

Καταλήγοντας, σημείωσε ότι το πραγματικό κριτήριο ψήφου είναι πώς «μπορούμε σε αυτές τις συνθήκες να υπάρχει αναχαίτιση αυτής της λαίλαπας. Μπορούμε σε αυτές τις συνθήκες να διεκδικηθεί μια ισχυρή αντιπολίτευση του λαού, της νεολαίας, οργανωμένη, αποφασισμένη, η οποία αποσπά, καθυστερεί, αλλά και προετοιμάζει δυνάμεις για να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, το πρόβλημα της εξουσίας».

Γιώργος Μανουσακάκης