Αντέχει πράγματι η Χρυσή Αυγή;

του Βασίλη Πάικου

Με αγωνία παρακολουθούν οι δημοκρατικοί πολίτες της Χώρας τις δημοσκοπικές επιδόσεις της Χρυσής Αυγής, μετά τις συνταρακτικές εις βάρος της αποκαλύψεις. Με την ελπίδα πως, μετά απ' αυτά, θα συρρικνωθεί η επιρροή της τόσο ώστε να μην αποτελεί πλέον κίνδυνο για τη Δημοκρατία. Και τι διαπιστώνουν; Διαπιστώνουν πως περιορίζεται μεν η απήχηση της νεοναζιστικής συμμορίας, όχι όμως τόσο όσο περίμεναν και

ήλπιζαν. Διατηρεί μ' άλλα λόγια ποσοστά σχεδόν ίσα με την εκλογική της καταγραφή του 2012. Έτσι ώστε -με την πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση των μετρήσεων- προκύπτει το συμπέρασμα πως η ΧΑ διαθέτει σταθερό κομματικό κορμό διόλου ευκαταφρόνητο. Που πάει να πει πως ίσως στην Ελλάδα σήμερα ενδημεί ένας σκληρός ακροδεξιός έως φασιστικός πυρήνας της τάξεως του 6-8%. Συμπέρασμα που «επιβαρύνεται» με την εκτίμηση πως ενδεχομένως η επιρροή του νεοναζιστικού μορφώματος είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Δεδομένου ότι συχνά οι οπαδοί τέτοιων σχηματισμών όταν ερωτώνται κρύβουν τις προτιμήσεις τους. Πρόκειται για τη λεγόμενη «ένοχη» ψήφο. Ενώ δεν αποκλείεται ένα μέρος των «συμπαθούντων» τη ΧΑ να έχει απλώς μετατοπιστεί (προσωρινά;) προς την κατηγορία της «αδιευκρίνιστης ψήφου», περιμένοντας να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Είναι γεγονός πως οι δημοσκοπήσεις οι διενεργούμενες εν θερμώ, δεν δίνουν συνήθως τα ακριβέστερα αποτελέσματα. Οι πολίτες τελούν υπό την επιρροή των πολύ φρέσκων εντυπώσεων, και είτε μιλάει το θυμικό τους, είτε δεν έχουν ακόμη χωνέψει τις εξελίξεις και διστάζουν να εκδηλωθούν. Ιδιαίτερα για την περίπτωση της ΧΑ, αποτελεί ανασχετικό παράγοντα, και στοιχείο αυξημένης καχυποψίας το γεγονός ότι την πρωτοβουλία των φοβερών αποκαλύψεων είχαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, από χέρι ενοχοποιημένα στη λαϊκή συνείδηση. Ενώ πρωτοστατούν σ' αυτό τα κανάλια.

Τα κανάλια εκείνα που πρωτοστάτησαν επίσης στην κατατρομοκράτηση των πολιτών με σενάρια καταστροφής αν δεν κάτσουν στ' αυγά τους, ή αν δεν ψηφίσουν «σωστά». Κάποια από τα οποία, έχουν διαδραματίσει μάλιστα ολέθριο ρόλο στον εξωραϊσμό της εικόνας του νεοναζιστικού μορφώματος. Γεγονός που πριμοδοτεί και την καχυποψία που, σε κάποιους (λίγους; πολλούς;), εξακολουθεί να υπάρχει ότι έχουμε να κάνουμε με «πολιτική δίωξη».

Όπως και νάναι η κατασταλαγμένη άποψη των πολιτών θα εκφραστεί σε μετρήσεις που θα διενεργηθούν αρκετά αργότερα. Όταν θα κατακάτσουν κάπως τα πράγματα και θα έχουν ωριμάσει οι εντυπώσεις. Τότε ίσως (ίσως...) ακόμη και οι καχύποπτοι, ακόμη και οι αφελώς «συμπαθούντες» θα καταλάβουν. Και θα κάνουν το μεγάλο βήμα.
Εξάλλου είναι πολύ δύσκολο για τον πολίτη να παραδεχτεί τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα το σφάλμα του.

Το σφάλμα των επιλογών του. Είτε πρόκειται για την ψήφο των εκλογών του 2012, είτε πρόκειται για τη πρόσφατη δημοσκοπική του προτίμηση. Είναι γι αυτό που και τα κόμματα εξουσίας, εκείνα που κέρδισαν τις τελευταίες εκλογές, ό,τι κι αν γίνει, ακόμη και με τον Παπανδρέου μετά το μνημονιακό Καστελόριζο, δεν σημειώνουν σημαντική δημοσκοπική φθορά αν δεν περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος από την κάλπη.

Μπορούμε λοιπόν να ελπίζουμε, να ελπίζουμε βασίμως. Αρκεί να μην γίνουν στο μεταξύ σοβαρά λάθη. Δικαστικά λάθη αλλά, κυρίως πολιτικά λάθη. Γιατί εκτός των άλλων, τον ερχόμενο Μάιο μας περιμένουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές καθώς και οι ευρωεκλογές. Και τότε θα πρέπει να έχουν όλα τελειώσει με τη ναζιστική απειλή. Διαφορετικά η δημοκρατική Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά σε μείζονα δοκιμασία. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, και να συνεπάγεται...