Αμετανόητοι…

του Βασίλη Πάικου

Θα περίμενε πράγματι κανείς πως ο Βενιζέλος κι ο Σαμαράς θα εμφανίζονταν συντετριμμένοι ενώπιον του λαού. Στο όνομα των βαρύτατων ευθυνών των κομμάτων τους. Και θα ζητούσαν την επιείκειά του….

Τρεις μόλις εβδομάδες μένουν ως τις εκλογές, και όλες οι-διαρκώς αλληλοεπιβεβαιούμενες- δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν συνεχή αποσυσπείρωση των κομμάτων του παραδοσιακού δικομματισμού. Το αντίθετο δηλαδή ακριβώς απ’ ό,τι συνέβαινε πάντοτε ως τώρα. Και καθώς η στατιστική δημοσκοπική πείρα διδάσκει, η εικόνα που εμφανίζεται κατά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου δύσκολα, πολύ δύσκολα μεταβάλλεται ως την κάλπη.
Ως τοπίο πρωτοφανούς κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς η περί ης ο λόγος εικόνα. Η οποία εικόνα είναι πολύ πιθανό να προκύψει και από την κάλπη της 6ης Μαΐου. Αλλά τίποτα πιο φυσικό, και πιο αναμενόμενο. Το αντίθετο θα ήταν παράδοξο. Αν, ας πούμε, το πολιτικό σκηνικό παρέμενε ανέγγιχτο από τις θυελλώδεις κοινωνικές ανατροπές της τελευταίας περιόδου. Αλίμονο αν όσα φοβερά και τρομερά συμβαίνουν στη Χώρα και στο λαό εδώ και δυόμισι χρόνια, δεν αναζητούσαν την αποτύπωσή τους και στη πολιτική γεωγραφία του τόπου. Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Οι μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης καταγράφουν απλώς τις διεργασίες που επισυμβαίνουν στο πολιτικό τοπίο, ως αντανάκλαση των αντίστοιχων κοινωνικών διεργασιών…
Αλλά και πέραν αυτού, μήπως βλέπει ο πολίτης πως τα κόμματα που διαχειρίστηκαν ως τώρα τις τύχες του, τα κόμματα που τον έφεραν ως εδώ, έχουν καταλάβει άραγε το παραμικρό; Διαπιστώνει μήπως πως έχουν προχωρήσει σε ειλικρινή αυτοκριτική, και επιχειρούν ν’ αλλάξουν λογικές, μεθόδους, συμπεριφορές; Το αντίθετο ακριβώς. Βλέπει ο πολίτης να ξεχειλίζει και σήμερα η αλαζονεία τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη Ν.Δ. Με έναν πολιτικό λόγο  τόσο παλιό, τόσο ξεπερασμένο, ξεθωριασμένο και απαξιωμένο, τόσο μακριά από την πραγματικότητα και από της ανάγκες της συγκυρίας.
«Δεν είπαμε την αλήθεια στο λαό» διαπιστώνει δήθεν αυτοκριτικά ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Και την ίδια στιγμή ανακοινώνει τους συνδυασμούς του κόμματός του, στους οποίους περιλαμβάνονται δόξη και τιμή όλοι εκείνοι που «δεν είπαν την αλήθεια στο λαό», δηλαδή που τον παρεπλάνησαν. Ε λοιπόν πώς να πιστέψει ο πολίτης στη γνησιότητα της αυτοκριτικής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ;
Περίσσεψαν τα «εγώ» στην πρώτη τηλεοπτική προεκλογική συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά. Μ’ ένα λόγο που προσπερνούσε ως μη γενόμενες τις καταλυτικές ευθύνες της Ν.Δ. για την εξαθλίωση τις Χώρας. Λες και ξεκινούν από το μηδέν τόσο το κόμμα του όσο κι ο ίδιος. Απαιτώντας από το λαό να τον περιβάλει με την «αυτοδύναμη» εμπιστοσύνη του, ενώ αποσιωπά το προφανές και πασίγνωστο. Ότι έχει ενυπογράφως δεσμευτεί έναντι των δανειστών μας πως θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας τα απορρέοντα από τη δανειακή σύμβαση.
Θα περίμενε πράγματι κανείς πως ο Βενιζέλος κι ο Σαμαράς θα εμφανίζονταν συντετριμμένοι ενώπιον του λαού. Στο όνομα των βαρύτατων ευθυνών των κομμάτων τους. Και θα