Άλλαξε τόσο το ποδόσφαιρο που όλοι μοιάζουν... ίδιοι

του Διονύση Δελλή

Στην τελική ευθεία το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και αυτή την κούπα ποιος θα την πάρει; Αυτό είναι πλέον το ερώτημα που «βασανίζει». Έπειτα από 56 ματς σε αυτό το ροκ- φεστιβάλ της Βραζιλίας. Ο τελικός νικητής, ενός τουρνουά με πολύ καλό επίπεδο ποδοσφαίρου συνολικά, με πολλά γκολ, ματς υψηλής έντασης αλλά χωρίς κάποιον από τους διεκδικητές να ξεχωρίζει ως τώρα αισθητά.

Έχει κλείσει η «ψαλίδα». Ξεκάθαρα. Υπάρχουν πάντα μεγάλες φανέλες και παραδοσιακές δυνάμεις. Δεν υπάρχει όμως κάποιος που... τρομοκρατεί. Που επιβάλλεται απλά και μόνο με την παρουσία του. Δεν υπάρχει ο «μύθος». Δεν υπάρχουν καν οι αληθινοί μεγάλοι σταρ της διοργάνωσης. Περισσότερο συζητήσαμε ως εδώ για τους τερματοφύλακες (Οτσόα, Νάβας, Χάουαρντ, Νόιερ, Μπράβο κλπ) παρά για όλους τους υπόλοιπους. Στη Μύκονο είναι ήδη ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Σε διακοπές και αστέρια όπως ο Πίρλο, ο Τζέραρντ, ο Τσάβι. Και αυτό σίγουρα κάτι λέει.

Γιατί δημιουργείται αυτή η εικόνα που όσο περνούν τα χρόνια αλλάζει τελείως την υφή των Παγκοσμίων κυπέλλων; Διότι ουσιαστικά πλέον το ποδόσφαιρο παίζεται αυστηρά στην Ευρώπη. Εδώ παίζουν όλοι. Και οι Βραζιλιάνοι, και οι Κοσταρικανοί, και οι Αλγερινοί και οι Ιάπωνες, οι Ιρανοί και οι συντριπτικά περισσότεροι από τους 736 ποδοσφαιριστές που δηλώθηκαν για αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το Μουντιάλ δεν είναι πλέον σύγκρουση διαφορετικών ποδοσφαιρικών στιλ. Η... παγκοσμιοποίηση το έχει χτυπήσει για τα καλά το football σε αυτό τον τομέα. Στο στιλ παιχνιδιού, στην προετοιμασία του, στην συνολική φιλοσοφία όλοι σε γενικές γραμμές λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Δεν υπάρχει έκπληξη πλέον. Και αν παραδόξως συμβεί κάτι σε ένα παιχνίδι, οι σκάουτερ και οι αναλυτές την... καθαρίζουν στο επόμενο. Όλα συμβαίνουν πια σε ένα απολύτως «ασφαλές» περιβάλλον, λες και η μπάλα κυλά μέσα σε γυάλα και όχι στο χορτάρι.

Αυτή η «ευρωπαϊκή ταυτότητα» λοιπόν έχει περάσει για καλά σε όλες τις εθνικές ομάδες που βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι πέντε από τα οκτώ ματς της φάσης των «16» έφτασαν τουλάχιστον στην παράταση. Δεν βγάζει κανείς άσους από το μανίκι. Όλοι κινούνται πάνω σε συγκεκριμένα αγωνιστικά πλάνα. Απλά διαφορετικά θα το εκτελέσει η Κορέα και διαφορετικά η Ολλανδία το εκάστοτε «σενάριο» που επιλέγει ο προπονητής. Αυτό όμως λέγεται ατομικό ταλέντο. Και το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Άρα δεν είναι απαραίτητο ότι φτάνει και όλας.

Στην ιστορία των Μουντιάλ έχουν πάρει το τρόπαιο μόλις οκτώ ομάδες. Οι τρεις (Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία) αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο. Και μια ακόμη (Ουρουγουάη) στη φάση των «16». Έχουν μείνει λοιπόν μόνο «4» αληθινά μεγάλοι (Βραζιλία, Αργεντινή, Γερμανία, Γαλλία) συν την παντοτινή Βασίλισσα χωρίς στέμμα Ολλανδία (έχει παίξει σε τρεις τελικούς αλλά τους έχασε όλους). Θα μπορούσαν οι Οράνιε να γίνουν και τυπικά οι «9οι» αυτού του κλειστού κλαμπ των νικητών της διοργάνωσης; Βέβαια. Πείθουν περισσότερο ως εδώ από τους τέσσερις «κλασικούς» αντιπάλους τους. Με έναν μεγάλο κόουτς (Φαν Χαάλ), με μια ιδιαίτερη 3-5-2 διάταξη και με μια έμπειρη και ποιοτική τρόικα μπροστά (Σνάιντερ, Ρόμπεν, Φαν Πέρσι) που μπορεί να κάνει την διαφορά με τη μπάλα στα πόδια.

Επιτρέψτε μας όμως, μια επισήμανση. Αύριο και μεθαύριο ξεκαθαρίζουν πολλά . Διότι δύο κλασικά φαβορί, (Βραζιλία, Αργεντινή) παίζουν με δύο κλασικά αουτσάιντερ (Κολομβία, Βέλγιο). Και πίσω από αυτές τις αναμετρήσεις κρύβονται ίσως οι πιο σημαντικές απαντήσεις αυτού του Μουντιάλ.

Η Κολομβία και το Βέλγιο με βάση την εικόνα τους, στο τουρνουά είναι καλύτερες ομάδες από τους «αιώνιους» της Λατινικής Αμερικής. Το θέμα είναι λοιπόν αν θα αντέξουν τώρα που ζυγίσει η μπάλα 100 κιλά ή αν θα τους πάρει από κάτω ο μεγάλος ίσκιος των αντιπάλων τους. Αν περάσουν Βραζιλία και Αργεντινή τότε πάμε για κλασικό φινάλε. Η Ολλανδία εύκολα ή δύσκολα θα αφήσει έξω την Κόστα Ρίκα. Και το Γαλλία-Γερμανία είναι ένα από τα ντέρμπι μεγάλων που όποιος και αν νικήσει δεν αλλάζουν πολλά στο μονοπάτι για τη συνέχεια. Θα δούμε ημιτελικούς... προβλεπόμενους.

Το Βέλγιο και η Κολομβία όμως συμφωνούν; Αν όχι, τότε πάμε για ιστορική ανατροπή. Και την καλύτερη επιβεβαίωση ότι πλέον όλοι μοιάζουν τόσο πολύ σε αυτό το Μουντιάλ που το ποδόσφαιρο πλέον από τη μια άκρη του πλανήτη ως την άλλη είναι ίδιο.