To αιώνιο... κλικ μακριά από το «μπαμ»

του Διονύση Δελλή

Μια χαρά εικόνα για την Εθνική μας ομάδα, σε αυτό το δεύτερο φιλικό παιχνίδι εν όψει Μουντιάλ. Παρά το γεγονός ότι ο Φερνάντο Σάντος θέλησε να δώσει ευκαιρίες, και άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό τους... συνήθεις υπόπτους της 11άδας, η Ελλάδα και ομοιογένεια είχε, και διάθεση και συνολικά πολύ καλά στάθηκε απέναντι στη Νιγηρία που ετοιμάζεται για την 5η παρουσία της στα τελευταία 6 παγκόσμια κύπελλα.

Πρόσωπο του ματς, ξημερώματα Τετάρτης; Δεδομένα ο Γιάννης Φετφατζίδης. Ο Φέτφα που όταν νοιώθει καλά, όταν περνά εκείνα τα διαστήματα «φορμαρίσματος» είναι λόγος για να πληρώσει κάποιος εισιτήριο. Για να πάει στο γήπεδο και να ευχαριστηθεί.

Είχε τον σούπερ αξιόπιστο -ανασταλτικά- Λουκά Βύντρα «ζευγάρι» στην πτέρυγα, ο 24άχρονος και πραγματικά κάθε φορά που πήρε τη μπάλα στα πόδια του, έγινε μπελάς για τους Νιγηριανούς. Με τις ντρίμπλες του «σήμα κατατεθέν» στο «ένας με έναν». Με τις έξυπνες πάσες του στον χώρο. Με την αυτοπεποίθηση που ξεχειλίζει όταν κοντρολάρει με το αριστερό του πόδι. Ένας ποδοσφαιριστής που ειλικρινά δεν έχει «ταίρι» στο σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα στοιχείο του λείπει του Φετφατζίδη. Όχι τώρα, χρόνια ολόκληρα. Ένα στοιχείο που του «απαγορεύει» να αλλάξει επίπεδο και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για πολύ μεγάλη καριέρα. Το γκολ. Όσο «θράσος» όταν αρχίζει τα σλάλομ ανάμεσα σε δύο και τρεις αντιπάλους τόσο... «παγώνει» όταν βρίσκεται απέναντι από τον τερματοφύλακα. Σαν τους λαγούς που «σταματούν» μπροστά στα φώτα του αυτοκινήτου. Και να πεις ότι δεν έχει καλά τελειώματα. Ζωγραφιές μπορεί. Δεν του βγαίνει όμως.

Αυτό του έλεγε ο Βαλβέρδε δύο χρόνια στον Ολυμπιακό. Αυτό του έλεγε ο Μίτσελ. Αυτό συζητούν και οι Ιταλοί φέτος που έκανε 31 ματς με τη Τζένοα. Ότι έχει πάρει «διαζύγιο» με το γκολ. Και ότι αν δεν σκοράρει, αν δεν βρει τον τρόπο να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ σαν ποδοσφαιριστής. Καριέρα με 100 ματς έχει πια, και αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το γκολ με τη Μαρσέιγ στο Τσάμπιονς Λιγκ, άλλο «μεγάλο γκολ» του Φέτφα δεν θα θυμηθεί. Διότι απλούστατα δεν υπάρχει. Ή θα το φτιάξει λοιπόν αυτό το στοιχείο και θα τον δούμε σε κανά δύο χρόνια στην Μίλαν και την Ίντερ, ή θα μείνει στάσιμος, ως εκεί που είναι. Αναπληρωματικός του Φετφατζίδη. Αναπληρωματικός και σε μια ομάδα σαν τη Τζένοα στη «μέση» της βαθμολογίας του Καμπιονάτο. Χωρίς γκολ δεν έχει πιο ψηλά. Θα είναι πάντα ένα κλικ μακριά από το αληθινό «μπαμ».