Fitch:Καμία ανησυχία για διάσπαση ευρωζώνης

Το κόστος διάλυσης της ευρωζώνης είναι πολύ μεγάλο για να επιτραπεί να συμβεί κάτι τέτοιο, επισημαίνει η Fitch Ratings, προσθέτοντας ωστόσο ότι την ίδια στιγμή, η δημόσια στήριξη και η πολιτική βούληση για τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης», που θα περιλαμβάνει και πλήρη δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση, «απλώς δεν υπάρχει».Όπως τονίζει ο αναλυτής της Fitch David Riley, οι ανησυχίες για τον κίνδυνο διάσπασης της ευρωζώνης, είναι απίστευτα υπερβολικές. «Υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος που υπολείπεται της πλήρους δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης, ο οποίος δεν είναι μόνο εύλογος πολιτικά, αλλά και που θα είναι επαρκής για να αποτρέψει μια διάλυση και θα διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ευρώ», τονίζει ο ίδιος.Προσθέτει δε ότι κάποιες από τις βάσεις για τον «τρίτο δρόμο» έχουν ήδη τεθεί. Περιλαμβάνει μια πολύ ενισχυμένη πανευρωπαϊκή εποπτεία και θεσμικό πλαίσιο για τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επίβλεψη και συντονισμό των τοπικών οικονομικών και δημοσιονομικών τακτικών, με την ύστατη κύρωση ενός «ελεγχόμενου» μηχανισμού αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, που θα διασφαλίζει την πειθαρχία στις κυβερνήσεις και στους δανειστές.Η Fitch εκτιμά μάλιστα ότι ο προτεινόμενος μηχανισμός Ευρωπαϊκής Σταθεροποίησης (ESM) και η εισαγωγή των ρήτρων συλλογικής δράσης για τα χρέη που εκδίδονται από τα μέσα του 2013 και ύστερα, είναι ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.Ωστόσο, οι μεταρρυθμίσεις για τη διακυβέρνηση της ευρωζώνης είναι πολιτικά και τεχνικά σύνθετες και θα χρειαστούν σημαντικό χρόνο μέχρι να εφαρμοστούν και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών και την αποδοχή του κοινού.Εν τω μεταξύ, η ΕΚΤ δεν έχει πολλές επιλογές από το να συνεχίσει να απορροφά όλο και περισσότερο κρατικό και τραπεζικό χρέος στον ισολογισμό της, εκτός και εάν το EFSF διευρυνθεί και γίνει πιο ευέλικτο λειτουργικά, πιθανώς έχοντας και τη δυνατότητα να δανείζεται από την ΕΚΤ, αλλά και να έχει μεγαλύτερη λειτουργική ευελιξία.Σε ό,τι αφορά στα ευρωομόλογα, μπορεί στο μεσοδιάστημα να εμφανιστεί ως ένα ad hoc μέτρο που βοηθάει ώστε να διασφαλιστεί πως υπάρχει ικανοποιητική χρηματοδότηση για τις χώρες με προβλήματα, «όπως και να υπογραμμίσει τη σωστά χρησιμοποιημένη δράση που οι αρχές είναι πρόθυμες να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να διασφαλίσουν το μέλλον της ευρωζώνης. Το quid pro quo της υπόθεσης είναι ότι οι χώρες που θα λαμβάνουν τα δάνεια, θα συνεχίζουν να υλοποιούν πολιτικά επίπονη δημοσιονομική λιτότητα και δομικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την μακροπρόθεσμη δυναμική ανάπτυξης».Ο Riley τονίζει πως η Fitch παραμένει βέβαιη ότι η ΕΚΤ θα συνεχίσει να παρεμβαίνει προκειμένου να διασφαλίσει ότι η κρίση ρευστότητας δεν θα μετατραπεί σε ένα «περιττή και τυχαία κρατική χρεοκοπία». Ωστόσο, τονίζει πως η αποτυχία για αποφασιστική αντιμετώπιση της κρίσης της Ελλάδας, συνεχίζει να πλήττει την εμπιστοσύνη για την ικανότητα των ευρωπαϊκών  οργανισμών και των αρχών να διαχειριστούν την κρίση.Επιπρόσθετα, η προφανής αμφιθυμία για τη