68 χρόνια από την απελευθέρωση

Ήταν Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1944, όταν οι καμπάνες στην πρωτεύουσα άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής.

Όλο το βράδυ, μικρές φάλαγγες γερμανικών αυτοκινήτων ξεκινούσαν προς το Βορρά και στις 6:30 το πρωί άρχισε η αποχώρηση του κυρίως σώματος.

Στις 8, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπου σε μία βιαστική τελετή, ο στρατηγός Φέλμι κατέθεσε στεφάνι.

Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15, σημαίνοντας το τέλος της κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας.

Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, έφτασε στην Αθήνα έξι μέρες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου, και αφού προηγουμένως βεβαιώθηκε ότι ο ΕΛΑΣ τήρησε τη Συμφωνία της Καζέρτας, κατά την οποία θα συμμορφωνόταν προς τις διαταγές του βρετανού αρχιστράτηγου Σκόμπι.

Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο μία ελπίδα που θα διαψευδόταν 45 μέρες αργότερα με το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών. Τα όπλα θα αντηχούσαν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά θα ήταν στραμμένα κατά αδελφών.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί αφανίζουν, πυρπολούν και εξολοθρεύουν σε όλη την Ελλάδα, λεηλατώντας συγχρόνως και τον εθνικό και ιδιωτικό της πλούτο. Από τον Αύγουστο ως το Δεκέμβριο του 1941 κατάσχεσαν από την Ελλάδα 26.206.000.000 χρυσές δραχμές και αργότερα όλα τα αποθέματα των τραπεζών. Από τις πρώτες 10 μέρες κατάσχεσαν μεγάλα αποθέματα από φρούτα, πατάτες, λαχανικά, λάδι, προϊόντα κρέατος, τυριά και από τις αγροτικές περιοχές τα περισσότερα οικιακά ζώα. Κατάσχεσαν επίσης από διάφορους μικρούς και μεγάλους έμπορους 71.000 τόνους Κορινθιακής σταφίδας, 10.000 τόνους ελαιόλαδο, 1433 τόνους καφέ, 1143 τόνους ζάχαρη, 2520 τόνους ρύζι και ένα φορτηγό πλοίο γεμάτο σιτάρι που βρήκαν στο Πειραιά πριν ξεφορτώσει.

Οι εκτελέσεις έφτασαν τις 42.800, 167 χωριά και κωμοπόλεις καταστράφηκαν τελείως, ενώ 907 έπαθαν μερική καταστροφή. Ανάμεσα στα χωριά αυτά και τις κωμοπόλεις, ξεχωρίζουν για την αγριότητα που έδειξαν οι Γερμανοί, τα Καλάβρυτα, το Ασβεστοχώρι, και το Δίστομο. Στα Καλάβρυτα σκότωσαν όλους τους άνδρες, 1300 άτομα, στο Ασβεστοχώρι έκαψαν τους άνδρες ζωντανούς και στο Δίστομο βρήκαν τρομερό θάνατο οι περισσότεροι κάτοικοι, χωρίς να εξαιρεθούν υπερήλικες, γυναίκες και ανήλικα παιδιά. Οι έγκυες ξεκοιλιάστηκαν με ξιφολόχες και τα έμβρυα ποδοπατήθηκαν. Σκληρή τύχη δοκίμασαν επίσης οι πληθυσμοί της Μακεδονίας, Θράκης, Κρήτης, Θεσσαλίας και Πελοποννήσου, που γινόταν μαζικές εκτελέσεις σχεδόν καθημερινά. Την πρωτομαγιά του 1944, διακόσιοι από τους ομήρους που κρατούσαν οι Γερμανοί στο Χαϊδάρι, οδηγήθηκαν και εκτελέστηκαν χωρίς καμμιά έστω και εικονική δικαιολογία, στη Καισαριανή, τραγουδώντας τον Εθνικό