Υπουργείο Παιδείας, εμπιστευτικόν!

Ακούγεται πολύ απλοϊκό, αλλά όντως το θέμα της βίας στα γήπεδα είναι πολύ σοβαρό για να το παίρνουμε στην πλάκα, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα ζητήματα στην καθημερινότητά μας…

Στο κάτω κάτω ο ωχαδερφισμός και η φάση je m’ en fous που μας διέπουν ανέκαθεν μας έχουν κοστίσει πολύ ακριβά όχι μονάχα στον αθλητισμό, αλλά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

Βαριές αρρώστιες και ανηκέστους βλάβες προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε με ασπιρίνες, οι οποίες ακόμη κι αν μπορούσαν να θεραπεύσουν τον πόνο, με τόσα σοβαρά επεισόδια που συμβαίνουν διαρκώς δεν φτάνουν ούτε για ζήτω!

Το κακό με

όλες τις κυβερνήσεις είναι ότι το μείζον ζήτημα της (κοινωνικής και αθλητικής) βίας προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν όχι με σοβαρά και δραστικά μέτρα, αλλά με ευχολόγια και αναθέματα, που κάνουν μια τρύπα στο νερό!

Βγάζουν μια ανακοίνωση με την οποία καταδικάζουν τη βία, άντε να προσαγάγουν και κάμποσους νοματαίους στο Τμήμα και αυτό είναι όλο….

Βαρέθηκα τόσα χρόνια να βλέπω την υπόθεση να σέρνεται και να γίνεται μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, μια με το ιδιώνυμο, μια με τις λέσχες φιλάθλων, μια με το ηλεκτρονικό εισιτήριο και δεν συμμαζεύεται…

Το αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον, όπως μαθαίναμε και στο σχολείο: αναφέρομαι επίτηδες στο σχολείο για να υπερθεματίσω την άποψη που διατύπωσε μετά τη διακοπή του ποδοσφαιρικού ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ο παλαίμαχος διεθνής μπασκετμπολίστας Κώστας Τσαρτσαρής, προτείνοντας «να απαιτήσουμε να διδάσκεται στα σχολεία η Φίλαθλη Αγωγή και μαζί με τη Διοίκηση Επιχειρήσεων να προστεθεί και η Διοίκηση Αθλητισμού».

Αγωγή του Φιλάθλου, γιατί όχι, κύριε Γαβρόγλου μου; Θυμάμαι πώς όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, διδασκόμασταν την Αγωγή του Πολίτη και θαρρώ πως το μάθημα που προτείνει ο Τσαρτσαρής είναι ακόμη πιο απαραίτητο!

Επιβάλλεται να εισαχθεί, μπας και (όπως έλεγε το προπερασμένο Σάββατο στο Περιστέρι ο Αργύρης Πεδουλάκης) σταματήσουμε να ζούμε από τύχη σε μια χώρα στην οποία βασιλεύει το χάος…