Τριάντα τρία χρόνια και μισό

Από τη μια πλευρά, οι εκατόμβες των νεκρών από την πανδημία και οι τιτάνιες προσπάθειες των γιατρών να κρατήσουν το σύστημα υγείας όρθιο. Από την άλλη, η επιμονή κάποιων πολιτικών δυνάμεων να πραγματοποιήσουν σε αυτές τις συνθήκες πορεία για το Πολυτεχνείο, οι αντιπαραθέσεις γύρω από τη συνταγματικότητα της απαγόρευσης των συναθροίσεων, η «επιθεώρηση» των ΜΑΤ από τον «Πολάκη της Νέας Δημοκρατίας». Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα.

Μερικές φορές όμως αξίζει να συγκεντρώσει κανείς την προσοχή του στη μικρή εικόνα. Οχι επειδή οι πρωταγωνιστές

της επηρεάζουν την Ιστορία με γιώτα κεφαλαίο – δεν έχουν ούτε την πρόθεση ούτε τη δύναμη να το κάνουν.

Αλλά επειδή μια καθημερινή ιστορία μπορεί να δώσει τροφή για συμπεράσματα γύρω από το ύφος των ανθρώπων και το ήθος της εξουσίας. ‘Η το ήθος των ανθρώπων και το ύφος της εξουσίας. Ο «Αχός της εποχής» του Τζούλιαν Μπαρνς, για παράδειγμα, μπορεί να σου δώσει περισσότερες πληροφορίες για το σταλινικό καθεστώς από εκατό ιστορικά βιβλία.

Η εκπομπή του Νίκου Κανελλόπουλου στον 9,84 με τίτλο «Η Κλασική Κόμπακτ Δισκοθήκη» ξεκίνησε την άνοιξη του 1987, με την εμφάνιση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα. Και ήταν ένα διαμάντι (πιστέψτε με: την άκουγα σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο). Δεν απευθυνόταν μόνο στους λάτρεις της κλασικής μουσικής ή στους ειδικούς. Αγγιζε κατ’ εξοχήν τους ανίδεους. Η σεμνότητα, οι γνώσεις, η ζεστή φωνή και το πάθος του παρουσιαστή σε καθήλωναν και σου έφτιαχναν το κέφι. Ο άνθρωπος πήγαινε στο στούντιο ακόμη και τα Χριστούγεννα! Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η ακροαματικότητα της εκπομπής του ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο του σταθμού.

Προχθές το πρωί, εμφανώς φορτισμένος, ο Κανελλόπουλος ενημέρωσε τους ακροατές του ότι η εκπομπή του σταματάει. Οχι επειδή βαρέθηκε ή κουράστηκε ο ίδιος. Ούτε επειδή τα χάλασε με τη διεύθυνση στα λεφτά. Στην πραγματικότητα δεν ήξερε τον λόγο. Το μόνο που ήξερε ήταν ένα τηλεφώνημα που είχε δεχθεί την προηγουμένη. Και του ανακοίνωνε το τέλος. Υστερα από 33 χρόνια και μισό.

Δεν τον πίστεψα. Επικοινώνησα με τη διευθύντρια του σταθμού, τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου, η οποία μου επιβεβαίωσε – σε πρώτο ενικό – ότι θεωρεί πως η εκπομπή έκλεισε τον κύκλο της και θα αντικατασταθεί από άλλη, «με αντίστοιχο περιεχόμενο και εξίσου μεγάλη αγάπη στην κλασική μουσική». Μου διευκρίνισε επίσης ότι το απολυτήριο τηλεφώνημα δεν έγινε το Σάββατο, αλλά την Τετάρτη.

Περισσότερο κι από τα γεγονότα, δεν παύουν να με εκπλήσσουν οι άνθρωποι. Οι εμμονές τους, ο κυνισμός τους, η δυσθεώρητη αυτοπεποίθησή τους. Εχω την απόλυτη βεβαιότητα πως όταν έρθει η ώρα, θα αποχωρήσω από την εφημερίδα αυτή με τον πιο πολιτισμένο τρόπο. Αλλά και πάλι: αν φέρθηκαν έτσι στον Νίκο Κανελλόπουλο, όλα μπορεί να συμβούν.