Το κουμπί του πανικού

Αν είχε δέκα λεπτά παραπάνω το πρώτο ημίχρονο μπορεί η ΑΕΚ να είχε πάρει προβάδισμα… ΠΑΟΚ: Μη αναστρέψιμο. Αν πάλι είχε άλλα δέκα λεπτά το δεύτερο; Μπορεί ο Μανόλο Χιμένεθ να έβλεπε για δεύτερη φορά το ίδιο έργο στο Καραϊσκάκη. Όπως εκείνο το βράδυ του ΄11 κόντρα στον Ερνέστο Βαλβέρδε. Στον εφιάλτη της εξάρας.

Τόσο μεγάλη η αντίθεση. Tόσο παράξενη παρτίδα. Λες και δεν έπαιζαν απέναντι δύο αντίπαλοι,

Και αφού μπήκαν σε αυτή την διαδικασία: Προφανώς τη διαφορά θα την έκανε το… ταβάνι τους, το ατομικό ταλέντο και η σημασία της ανάπαυλας. Ναι, και εκείνο το ρημάδι το τέταρτο στα αποδυτήρια. Διότι όση ώρα ο Μαρτίνς προσπαθούσε να φέρει σε μια σειρά τις αστοχίες της εντεκάδας χτίζοντας έναν νέο –κανονικό- δεξί διάδρομο (με Τοροσίδη-Λάζαρο) κόντρα στη μοναξιά του… αριστερού Μπακάκη; Ο Μανόλο είτε νιώθοντας πως μένει από καύσιμα, είτε στοχεύοντας στη «κόντρα» μπάλα, έφερε τη δική του ομάδα πολλά μέτρα πίσω. Και δίχως να το καταλάβει πάτησε το κουμπί του πανικού. Στο λάθος μέρος. Κόντρα στα λάθος χρώματα.

Ναι, το έκανε και ο Λουτσέσκου στο 0-1, στο ίδιο γήπεδο και έφυγε νικητής. Το έκανε και ο Δώνης αντίστοιχα και δεν έχασε. Κάποιος όμως θα έβλεπε το τρένο να περνά… από πάνω του. Έτυχε σε εκείνον. Και ας είχε ο Ολυμπιακός μόλις 9 τελικές χθες, όταν κόντρα στον ΠΑΟΚ σταμάτησε στις 23 και με τον Παναθηναϊκό στις 21.

Μια διαφορά είναι πως ο ΠΑΟΚ έπαιξε στο Φάληρο Σεπτέμβρη και ο Παναθηναϊκός μέσα Νοέμβρη. Μια άλλη; Πως οι συνάδελφοι του είχαν στα χέρια τους, δικά τους δημιουργήματα. Όχι την ομάδα κάποιου άλλου.

Μια τρίτη; Πως από τότε ο Ολυμπιακός -που φτιάχτηκε από την αρχή τον Ιούνιο- είναι διαφορετικός. Βελτιωμένος. Και τα ποσοστά ευστοχίας του, επίσης. Στο πρωτάθλημα μάλιστα αυτή ήταν η τρίτη συνεχόμενη 4άρα εντός έδρας. Έχει 17 γκολ στα πέντε ματς στο Φάληρο για το 2019 σε όλες τις διοργανώσεις. Πολλά. Πάρα πολλά, για να δώσεις στους Ερυθρόλευκους το δικαίωμα να χτίσουν επιθέσεις με τον τρόπο που τους αρέσει.

Λάθος που πληρώθηκε. Και μάλιστα τοις μετρητοίς.