Θεσσαλονική : Αθωώθηκε μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών

Αθώος κρίθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο Ηλίας Σμήλιος, δάσκαλος και μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Ο κ. Σμήλιος βρέθηκε κατηγορούμενος ως «υποκινητής» επεισοδίων που είχαν σημειωθεί τον Οκτώβριο του 2016 στο Ειρηνοδικείο της Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια διαμαρτυρίας ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Με απαλλακτική πρόταση και της εισαγγελέως της έδρας, το Δ’ Μονομελές

Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης τον αθώωσε για τις πράξεις της διατάραξης κοινής ειρήνης (με την επιβαρυντική περίσταση της υποκίνησης επεισοδίων) και της παρακώλυσης συναγωνισμού (εν προκειμένω πλειστηριασμού).

Η υπεράσπισή του ανέφερε ότι οι κινητοποιήσεις εκείνο το διάστημα ήταν προϊόν συλλογικών αποφάσεων, ενώ σε ό,τι αφορά την κατηγορία της ματαίωσης πλειστηριασμού (αφορούσε χωράφι-οικόπεδο στο Χορτιάτη) τονίστηκε ότι κατά τη διαδικασία δεν εμφανίστηκε ενδιαφερόμενος.

Δικογραφίες έχουν σχηματιστεί και για άλλα μέλη του ίδιου κινήματος και εκκρεμούν στα δικαστήρια.

Η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και χειροκροτήματα από το ακροατήριο.

Η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί την πρώτη δικαστική νίκη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών σε μια περίοδο όπου δια στόματος υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών ακούγονται κυνικές φράσεις όπως ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας «είναι επιζήμια για την κοινωνία και την οικονομία»

Τι είπε ο Ηλίας Σμήλιος στην απολογία του

Στην απολογία του, την οποία κατέγραψε το omniatv, ο Ηλίας Σμήλιος ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Σε όλα αυτά τα χρόνια, συμμετέχω με συγκεκριμένες ιδιότητες, είμαι πατέρας, είμαι δάσκαλος και εργαζόμενος. Ανήκω στην τάξη που αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή. Έχω ενα παιδί 16 χρονών, δε θέλω το παιδί μου να γίνει μετανάστης ούτε οι μαθητές μου. Θέλω όταν θα με ρωτήσουν τι έκανα, να τους απαντήσω ότι αγωνίστηκα. Η εκπαίδευση αφορά τη μετάδοση κοινωνικής και δημοκρατικής παιδείας, να αποκτήσουν αλληλεγγύη. Δεν μου επιτρέπεται να δώσω το παράδειγμα ενός υποταγμένου ανθρώπου. Απέναντι σε αυτό αγωνίστηκα. Αγωνίστηκα επίσης για τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου πέθανε πριν 10 χρόνια. Δούλευε διπλή βάρδια για να πληρώσει ένα σπίτι και για να μου κάνει κάποια δώρα. Ένα πολύτιμο δώρο που μου έκανε ήταν η συλλογή του Λουντέμη. Ο Λουντέμης σε ένα δικαστήριο είπε ότι περάσανε εκατομμύρια χρόνια, για να σηκωθεί ο άνθρωπος από τα 4 στα 2 πόδια, εγώ δε θα τα κάνω ξανά 4, δε θα υποταχθώ. Εγώ λέω σήμερα ως εργαζόμενος, πατέρας και δάσκαλος, ότι εχω υποχρέωση να αγωνιστώ ως άνθρωπος.»