Σταύρος Σαλαμπασόπουλος: Το γνήσιο ανοίγει καινούργιους ορίζοντες στο ήδη υπαρκτό

Μετά τη θερμή υποδοχή του κόσμου και τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν οι εμφανίσεις του στο φιλόξενο και φιλόμουσο Athenaeum Κελάρι, στο Θησείο, ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος παρατείνει τις εμφανίσεις του.

Ο Σταύρος πριν συνεχίσει τις εξαιρετικές βραδιές στο Κελάρι, κάνει μια στάση στα Βόρεια Προάστια, στο Come Prima την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια θα μετακομίσει από τις Πέμπτες στις Παρασκευές για πέντε νέες παραστάσεις, προσαρμοσμένες στο εορταστικό κλίμα των ημερών, και με έναρξη την Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου.

Στο πιάνο τον συνοδεύει, και σε αυτόν τον

Ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος, έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό από τη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και τις πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις του. Φέτος τόλμησε να μας συστηθεί αλλιώς, με μια σειρά παραστάσεων αφιερωμένων στα αγαπημένα του ελληνικά και ξένα τραγούδια.

‘Οσοι τον είδαν, άλλωστε, στα φετινά Mad Awards, μετά το αρχικό ξάφνιασμα από τη συνύπαρξη επί σκηνής ενός τενόρου με την Πέγκυ Ζήνα (στη διασκευή, ειδικά για τα βραβεία του MAD TV, του “Ανθρωποι Μονάχοι”), εντυπωσιάστηκαν όχι μόνο από τη φωνή του Σταύρου, αλλά και τη δυναμική, λαμπερή του παρουσία.

Ο ίδιος ασχολείται με τη μουσική από τότε που θυμάται τον εαυτό του. «Από μικρή ηλικία έκανα μαθήματα πιάνου και θεωρητικών. Μαθήματα κλασικού τραγουδιού ξεκίνησα γύρω στα 18 και μέσα σε λίγους μήνες είχα την πρώτη μου συνεργασία με την εθνική λυρική σκηνή. Μετέπειτα έφυγα στο Παρίσι όπου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου» αναφέρει ο Σταύρος. Στο Παρίσι σπούδασε με υποτροφία του Γαλλικού Κράτους (École Normale de Musique de Paris), ενώ παράλληλα εργάστηκε στην όπερα του Παρισιού (Opera de Paris).

Μιλώντας μαζί του αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορεί ένας έλληνας μουσικός να ξεχωρίσει στο εξωτερικό με δεδομένο τον σκληρό ανταγωνισμό. «Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες και χρειάζεται υπομονή και επιμονή» απαντάει ο Σταύρος και συνεχίζει: «Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος διότι έχεις να κάνεις με πολύ καλούς τραγουδιστές από όλο τον κόσμο που έχουν όνειρα και στόχους όπως εσυ. Επίσης πρέπει να έχεις καλή υγεία και αντοχή για να αντέξεις τις απανωτές ακροάσεις και τα ταξίδια».

Η συνεργασία του με την Πέγκυ Ζήνα στο «Άνθρωποι μονάχοι» ήταν μια από τις εμφανίσεις στο Mad Awards που ξεχώρισε. Σε μια τελείως διαφορετική σκηνή, ένα τελείως διαφορετικό κομμάτι, ο Σταύρος κατάφερε να αναδείξει τον ταλέντο. «Κατά την γνώμη μου η Οπερα ιδιαίτερα στην Ελλάδα απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό σε αντίθεση με ένα μουσικό event όπως τα Mad Awards που το εύρος των θεατών είναι μεγαλύτερο. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες να σπάσει αυτό το φράγμα και η όπερα να κερδίσει νέους ακροατές. Οι πρώτες κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή έγιναν από τον Λουτσιάνο Παβαρότι με τις συνεργασίες του με τραγουδιστές που εκφράζανε άλλα μουσικά είδη όπως η ποπ. Στην Ελλάδα σε αυτή την κατεύθυνση αλλά σε μικρότερη κλίμακα,θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν η συμμετοχή μου στα φετινά βραβεία Mad» μου εξηγεί ο Σταύρος.

Και από τη μεγάλη σκηνή των Mad στην ζεστή ατμόσφαιρα που προσφέρει το Κελάρ. «Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία λόγω της αμεσότητας με τον κόσμο,η απόσταση σε όλα τα επίπεδα, είναι μηδενική.Εχεις την ευκαιρία να γνωριστείς με τον κόσμο και να γίνεις ένα με αυτόν.Την ιδέα την είχε αρχικά ο συνεργάτης μου Νίκος Τσαούσης και δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα».

Κλείνοντας την συζήτηση με το Σταύρο τον ρωτάω για ποιο λόγο αρκετοί τραγουδιστές του λυρικού τραγουδιού, ενώ έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν άλλα είδη μουσικής, δεν τα έχουν καταφέρει με επιτυχία. «Πιστεύω πως ένας καλός τραγουδιστής ένας καλλιτέχνης που υπηρετεί τη μουσική ξέρει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να ερμηνεύσει. Για να επιχειρήσει κάποιος να τραγουδήσει ένα άλλο είδος μουσικής ειδικότερα εάν είναι κλασικός τραγουδιστής σημαίνει ότι κάτι πρέπει να τον οδηγεί βαθειά μέσα του έτσι ώστε να περάσει την δίκη του προσωπικότητα σεβόμενος πάντα την μουσική χωρίς να ξενίζει αυτόν που τον ακούει. Η πεποίθηση μου είναι ότι το γνήσιο και όχι το επιτηδευμένο αγγίζει, δίνοντας μια άλλη διάσταση, ανοίγοντας καινούργιους ορίζοντες στο ήδη υπαρκτό».