Πολιτικό-γλωσσικό vertigo του Τσίπρα!

Ήταν αναμενόμενη, λόγω οπορτουνιστικού, καιροσκοπικού χαρακτήρα, η απερίγραπτη άνεση, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας, σε χρόνους απίστευτα μικρούς μεταπήδησε, από την ΚΝΕ στον ΣΥΝ και από τον ΣΥΝ, σ’ ένα νόθο παράγωγό του, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το τελείως μπάσταρδο κατοπινό ψευδοαριστερο-ακροδεξιό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!

Όμως, αυτή η διαδρομή του πολιτικού

ιλίγγου (vertigo) δεν σταματά εδώ. Όταν ο Αλέξιος ο Μικρός κυριολεκτικά διασύρθηκε στο σύνολο του Εκλογικού Σώματος, με το τελευταίο συλλεκτικό υπουργικό συμβούλιο-κουρελού, ζήτησε σωρευτικώς νέες διεξόδους, όπως:

– Συμμαχία με τους πάντες για την επιβίωσή του. Γιατί όχι και με τον διάβολο;

– Αλλαγή της ονομασίας του ΣΥΡΙΖΑ με την επωνυμία «Προοδευτική Συμμαχία», αλλά και με το παρατσούκλι «Πράσινη Αριστερά». Και με την ελπίδα βέβαια, ότι με την «Πράσινη Αριστερά» θα δημιουργούσε έναν απατηλό σωσία του ΠΑΣΟΚ, όπως ακριβώς ο ψεύτικος «Ριζοσπάστης» της Μεταξικής δικτατορίας, με τον οποίο ο υπουργός της 4ης Αυγούστου Μανιαδάκης, θα αχρήστευε το γνήσιο παράνομο δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ, παραπλανώντας τους οπαδούς του και αχρηστεύοντας έτσι και το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα!

Γάτα λοιπόν με πέταλα, ο ακροβάτης Αλέξης Τσίπρας! Όμως με μια διαφορά, ότι δηλαδή οι οπαδοί του μείζονος προοδευτικού χώρου, τον οποίο στοχεύει η κυνηγετική καραμπίνα του, ρίχνοντας στο βρόντο άστοχα, χιλιάδες σκάγια, το τμήμα λοιπόν αυτού του σοσιαλδημοκρατικού Εκλογικού Σώματος, δεν τρέφεται με το σανό του Συριζαϊκού μουχλιασμένου αχυρώνα. Ούτε και με τους χρησμούς του θρυλικού υποστηρικτή του …ευεργετικού ραδιενεργού νέφους του Τσερνομπίλ δηλαδή του ατρόμητου Καπετάν Μαρούλια…

Γλωσσικές colotoumbes

Μετά από όλες αυτές τις περιπλανήσεις, άλλοτε στα επίσημα μαγειρεία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, και άλλοτε στις ημιεπίσημες καντίνες της ΝΔ, των απόβλητων «ορφανών» του ΠΑΣΟΚ και βάλε (Ξενογιαννακοπούλου, Ραγκούσης, Τζουμάκας, Κοκκινοβασίλης, Κοτσακάς, Μπίστης και άλλοι διάττοντες αστέρες), ή επί το εντυπωσιακότερο… πεφταστέρια!

Και μετά το ιλιγγιώδες πολιτικό vertigo «γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Αλέξης», ο Τσίπρας διαλέγει την πτώση του στα μαλακότερα, εκτρεπόμενος σε γλωσσικές (όχι βέβαια με τις νυσταλέες λεκτικές εκζητήσεις του Κώστα Ζουράρι), αλλά με ξεκαρδιστικές λεξιλαγνικές κοτσάνες, που τον υποβιβάζουν στον ισόβιο φοιτητή του Γεωργίου Σουρή, ο οποίος «απερρίφθη παμψηφεί μετά πολλών επαίνων»…

Ανθολογώ μερικά από τα γλωσσικά μαργαριτάρια του Αλέξη Τσίπρα:

– 18.03.15 στη Σύνοδο Κορυφής για το Προσφυγικό: «Η Τουρκία δεσμεύεται στα προσχώματα» (αντί του προσκόμματα δηλαδή τα εμπόδια).

– 13.09.15: «Θα έχει να κάνει με μένα, όποιος βάλει προσχώματα (προσκόμματα ) στη δικαιοσύνη για τη λίστα Λαγκάρντ».

– Μετά τη Δαντική πυρκαγιά, σε Νέο Βουτζά και Μάτι, ο Τσίπρας τα βάζει με τα ΜΜΕ καταλογίζοντας για τις αποκαλύψεις τους … Τυμβωθυρία αντί του ορθού τυμβωρυχία. Αλλά προς τι η σύληση των τάφων; Από τους τύμβους αντλεί κανείς πληροφορίες ή από την ζώσα πραγματικότητα;\

– Και έπεται η συνέχεια, με τις κοτσάνες, «Δεν γεννήθηκα με τη ‘Δαμόκλειο σπάθη, να γίνω πρωθυπουργός», «Πλατειά απεύθυνση», «θα θρέψω (αντί του ορθού θα δρέψω) καρπούς της προσπάθειάς μου» ή «Είμαι πάντοτε διάτρητος (αντί του διαθέσιμος) σε κάθε κριτική», κλπ, κλπ.

Συμπέρασμα α): Ο τλήμων (ταλαίπωρος) Αλέξιος σφυρηλατείται «μεταξύ σφύρας και … Αλιάκμονος», για να θυμηθούμε κάποιους ημιμαθείς με φράκο (αντί του ορθού άκμονος), διότι αγνοεί και το σφυρί και το αμόνι των νεοελληνικών κειμένων, γιατί όχι και των παραδοσιακών σιδηρουργών… Επόμενο είναι αυτό το κατάντημα, γιατί ανάλωσε τα σκασιαρχεία του στα ξενυχτάδικα, αγοράζοντας νύχτα και πουλώντας ημέρα…

Συμπέρασμα β): Δεν φταίει ο Αλέξιος ο Μικρός που ανήγαγε την αμάθειά του σε modus πολιτικού operandi, δηλαδή σε τρόπο πολιτικής δράσης. Για την ξετσιπωσιά του αυτή φταίει η ομάδα των πανεπιστημιακών (Βερναρδάκης, Σταθάκης, Κατρούγκαλος κ.α.) αλλά και οι αθέατοι κειμενογράφοι του, που τον παρουσιάζουν σε ομιλίες του, στην αίθουσα τελετών του ΕΚΠΑ, ως το παιδί-θαύμα με αναφορές του στον Ευρωπαϊκό και Ελληνικό Διαφωτισμό, ενώ είχε και έχει μεσάνυχτα γι’ αυτά τα μορφωτικά «φώτα»…