Περί της ψήφου των Ελλήνων στο εξωτερικό

Η συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό δεν είναι καινούργια, έχει πολιτική και δικαστική προϊστορία. Βασίζεται στη συνταγματική πρόβλεψη για την ψήφο των αποδήμων, «με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο» υπό την προϋπόθεση ότι ο εφαρμοστικός θα ψηφιστεί από τα 2/3 της Βουλής. Η πρόβλεψη υπάρχει σχεδόν 20 χρόνια στο άρθρο 51 του Συντάγματος και η πρώτη συζήτηση για εφαρμογή του, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, με υπουργό Εσωτερικών τον Προκόπη Παυλόπουλο, έληξε γρήγορα και άδοξα. Επανήλθε

την εποχή του brain drain, όταν δεν αφορούσε πια τα όσα έταζε η εκάστοτε ηγεσία στις επισκέψεις στην Αστόρια.

Η λεπτομέρεια που πρέπει να είναι σαφής είναι ότι αφορά όσους έχουν την ελληνική ιθαγένεια και είναι εγγεγραμμένοι ή μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Δεδομένης της ελληνικής γραφειοκρατίας μπορεί το δεύτερο να μην είναι παιχνιδάκι, αλλά είναι δικαίωμα. Την ελληνική ιθαγένεια, λόγω του δικαίου του αίματος, έχει μεγάλη μερίδα του ομογενειακού πληθυσμού. Μιλάμε για κάποια εκατομμύρια, στην πραγματικότητα κανείς δεν έχει πει με βεβαιότητα πόσα. Συνεπώς μιλάμε για μια πολύ μεγάλη διεύρυνση της εκλογικής βάσης. Κάπου εκεί κρύβεται κι ο λόγος που δεν έχει προχωρήσει: στο ότι το πολιτικό σύστημα γνώριζε ότι θα βουτήξει σε βαθιά αχαρτογράφητα νερά.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για ψήφο που δεν θα κρίνει το αποτέλεσμα της επικράτειας, αποτελεί τόσο καταφανής διάκριση, που μάλλον το γνωρίζουν οι περισσότεροι που την εκφέρουν. Από την άλλη, όσοι υπονοούν ότι θα «διαχωριστούν» κάπως οι κάτοχοι ιθαγένειας ανάλογα με τους δεσμούς με την πατρίδα, πρέπει να εξηγήσουν το πώς θα γίνει αυτό νόμιμα και συνταγματικά. Οι διάφορες διαρροές πάντως περισσότερο συσκοτίζουν.

Να πούμε κάτι καθαρά; Οτι κάτι είναι «απλό» επειδή «γίνεται σε όλο τον κόσμο» δεν συνιστά σοβαρή επιχειρηματολογία. Αν ήταν απλό θα είχε ήδη γίνει και δεν θα είχε αθωώσει το ΕΔΔΑ την Ελλάδα επειδή δεν το έχει εφαρμόσει (βλ. Σιταρόπουλος και Γιακουμόπουλος κατά Ελλάδας) και, όχι, δεν έχουν όλες οι χώρες το ίδιο Σύνταγμα και δίκαιο. Και τέλος πάντων, ας μιλήσουμε σοβαρά για εμάς καλύτερα κι ας αφήσουμε το τι κάνουν οι άλλοι.