Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Η κρίση έδωσε χώρο στην Ακροδεξιά

Για τον υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Μιχάλη Σπουρδαλάκη, η «προοδευτική συμμαχία» δεν συνδέεται με τη συγκυρία και τις κάλπες των ευρωεκλογών. «Είναι μια προσπάθεια με βάθος χρόνου και έχει στόχο τη συμπαράταξη των δυνάμεων που επιχείρησαν και επιχειρούν την ανασύνθεση όλων των παραδόσεων της Αριστεράς», αναφέρει.

Για ποιους λόγους πήρατε την απόφαση να συμμετάσχετε προσωπικά στη μάχη των ευρωεκλογών;

Ενταγμένος στην Αριστερά από τα φοιτητικά μου χρόνια δεν μπορούσα να αρνηθώ την τιμητική αυτή πρόταση που

αισθάνθηκα ότι ταυτόχρονα σήμαινε και την ανάληψη μιας σημαντικής ευθύνης. Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του πρόταση πρέπει να στηριχθεί για να διεκδικήσουμε την αλλαγή των συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, την ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα της ΕΕ αλλά και την ενδυνάμωση της δημοκρατικής προοπτικής. Αυτές είναι και οι μόνες προϋποθέσεις για να σωθεί η Ευρώπη από τον κίνδυνο της Ακροδεξιάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε ως η δημοκρατική απάντηση στην κρίση και θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την προώθηση προοδευτικών / αριστερών λύσεων.

Τι κρίνεται τελικώς για την Ευρώπη στις 26 Μαΐου;

Πρόκειται για την τρίτη αναμέτρηση ευρωεκλογών κατά τη διάρκεια μιας πρωτόγνωρης και πολύχρονης παγκόσμιας και ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης. Προσωπικά θεωρώ ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό διακυβεύεται το κοινωνικό και δημοκρατικό μέλλον της Ευρώπης. Θέλουμε μια Ευρώπη λιτότητας και εθνοκεντρικής φοβικότητας ή μια κοινωνική Ευρώπη αλληλεγγύης των κοινωνιών; Θέλουμε μια Ευρώπη της απόλυτης κυριαρχίας της τεχνοκρατίας ή μια Ευρώπη της διευρυμένης συμμετοχής των πολιτών; Θέλουμε μια Ευρώπη της ξενοφοβίας και του ακροδεξιού λαϊκισμού ή μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης;

Η αναμενόμενη από πολλούς άνοδος της Ακροδεξιάς μπορεί να βάλει τέλος στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;

Ετσι όπως αναπτύσσεται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τα τελευταία χρόνια, βασιζόμενη σε πολιτικές διαρκούς λιτότητας και στην αναπαραγωγή μιας αντιδημοκρατικής γραφειοκρατίας, που αποξενώνει τους πολίτες από τις διαδικασίες λήψης και υλοποίησης αποφάσεων, ουσιαστικά τροφοδοτεί την Ακροδεξιά η οποία αμφισβητεί εν τοις πράγμασι την ευρωπαϊκή προοπτική. Ας μη θεωρούμε την άνοδο της Ακροδεξιάς φυσικό φαινόμενο που προέκυψε από το πουθενά. Υπάρχουν συγκεκριμένες αντιφάσεις, παθογένειες και επιλογές στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που συνδέονται με την απομάκρυνση των ευρωπαϊκών δυνάμεων από τις ιδρυτικές αρχές του ευρωπαϊκού οράματος και την υιοθέτηση ενός νεοφιλελεύθερου δογματισμού. Η κρίση εκ των πραγμάτων όξυνε τις αντιφάσεις και έδωσε χώρο στον ευρωσκεπτικισμό της Ακροδεξιάς. Σημασία έχει να μην αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα με μια αφ’ υψηλού κριτική ή με απλούς εξορκισμούς, αλλά να αναστοχαστούμε για το πώς θα ελαχιστοποιήσουμε τις πολιτικές ευκαιρίες που βρίσκει και εκμεταλλεύεται η Ακροδεξιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει αριστερά ή κεντροαριστερά σε αυτές τις κάλπες;

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το οποίο έχοντας, ωστόσο, την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, αναζητά τις απαραίτητες συμμαχίες ώστε να αποτρέψει την αρνητική προοπτική για την ΕΕ. Οι συμμαχίες αυτές προέρχονται από εκείνο το κομμάτι της σοσιαλδημοκρατίας που έμπρακτα αναστοχάζεται κριτικά τις επιλογές της των τελευταίων δεκαετιών, τον χώρο της οικολογίας και από την εμπειρία των πολύχρωμων κινημάτων που παλεύουν για τη διατήρηση και διεύρυνση πολιτικών, κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ολες αυτές οι δυνάμεις προσπαθούν να εκφράσουν ομού στο πολιτικό επίπεδο την κοινωνική αγωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα – αναφορά αυτού του προοδευτικού μετώπου, καθώς η Αριστερά παραμένει ή αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής δυναμικής.

Από το αποτέλεσμα κρίνεται η κυβέρνηση Τσίπρα; Μπορεί, μέσω ευρωεκλογών, να υπάρξουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις;

Κάθε εκλογική αναμέτρηση παράγει συμβολισμούς και αποτελέσματα. Ωστόσο το επίδικο των ευρωεκλογών θα πρέπει να ξεφύγει από τις ορίζουσες της εσωτερικής πολιτικής. Η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας με βάση το κυβερνητικό έργο της αλλά και την προγραμματική πρόταση που θα καταθέσει για την επόμενη τετραετία.

Η «προοδευτική συμμαχία» επιχειρείται με τους καλύτερους δυνατούς όρους ή αποτελεί μια μεθόδευση περιορισμένου ορίζοντα;

Η προοδευτική συμμαχία ήταν αποτέλεσμα των θετικών πολιτικών της κυβέρνησης εν μέσω των δυσκολιών και των περιορισμών του προγράμματος, καθώς και της τολμηρής πρωτοβουλίας της Συμφωνίας των Πρεσπών που απέδειξε, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ, τον αξιακό προσανατολισμό της κυβέρνησης και ταυτόχρονα τη ρεαλιστική και ριζοσπαστική αποτελεσματικότητά της. Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι «μεθόδευση» και δεν έχει περιορισμένο ορίζοντα. Είναι μια προσπάθεια με βάθος χρόνου και έχει στόχο τη συμπαράταξη των δυνάμεων που επιχείρησαν και επιχειρούν την ανασύνθεση όλων των παραδόσεων της Αριστεράς (κινηματικής, κυβερνώσας, μεταρρυθμιστικής και «επαναστατικής») στο πλαίσιο του ελληνικού κομματικού συστήματος. Η αντίθεση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση δεν είναι τεχνητή, αλλά αντίθετα έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, αφορά δύο αντιπαρατιθέμενα κοινωνικά και πολιτικά σχέδια για τη μετά την κρίση Ελλάδα.

Η πόλωση είναι η αναγκαία συνταγή;

Η τεχνητή πόλωση ποτέ δεν περιποιεί τιμή για τη δημοκρατική κουλτούρα μιας κοινωνίας. Οι χαρακτηρισμοί, η αποφυγή διαλόγου, η απόσταση από ορθολογικά επιχειρήματα, οι αποκλεισμοί, τα fake news υπονομεύουν όχι μόνο τις προϋποθέσεις για τη δημοκρατική διευθέτηση των κοινωνικών διαφορών αλλά και τη λειτουργία του πολιτεύματος. Οχι μόνο λοιπόν δεν είναι αναγκαία συνταγή, αλλά ούτε ικανή για την πολιτική επιτυχία. Σύντομα θα το μάθει αυτό η αντιπολίτευση. Πρέπει να λειτουργούμε παιδευτικά και απέναντι στους πολίτες να τους ενθαρρύνουμε να σκέφτονται πολιτικά ως πολίτες με κρίση και όχι ως φίλαθλοι με «πίστη στη φανέλα».