Ήττες και θρίαμβοι

Τα παλιά τα χρόνια «Προσοχή εις τα απομιμήσεις» έγραφαν οι διαφημίσεις φερέγγυων προϊόντων -«προσοχή εις τα δημοσκοπήσεις» είναι το νέο μότο ψηφοφόρων, αναγνωστών και δημοσιολογούντων μετά την καταστροφή που μας έρχεται από την παλαιότερη των νεωτερικών Δημοκρατιών: ο προβλεπόμενος περίπατος του Τζο Μπάιντεν έχει γίνει επικίνδυνη περιδιάβαση χείλους γκρεμού. Οι διαθέσεις των ψηφοφόρων έχουν γίνει πιο απρόβλεπτες και από αυτές του Εγκέλαδου και από τις μεταλλάξεις ιών – και ίσως εξίσου επικίνδυνες με αυτές.

Οι αναλύσεις για την αποτυχία των δημοσκοπήσεων έχουν εξαντληθεί από την προηγούμενη

νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, όπως και οι αναλύσεις για το πού οφείλεται η νίκη του – πρέπει να είναι αλληλένδετα  φαινόμενα οι αποτυχίες των δημοσκοπήσεων και οι επιτυχίες του Ντόναλντ Τραμπ αφού συμπορεύονται τα δύο φαινόμενα· γιατί ακόμα και αν τελικά χάσει, αποτελεί τεράστια επιτυχία για τον καινοφανή ηγέτη να βρεθεί τόσο κοντά στη νίκη παρά την εσωτερική και διεθνή κατακραυγή εναντίον του, παρά τα προγνωστικά.

Μπορεί οι δημοσκόποι να κατατροπώθηκαν, νίκησε όμως η δημοκρατία: υπήρξε, λένε, η μεγαλύτερη συμμετοχή εκλογέων εδώ και ένα αιώνα. Όπως νικά και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στην Τουρκία, όπου η συμμετοχή υπερβαίνει το 80%. Αν η δημοκρατία νικώντας φέρνει στην εξουσία τον Ταγίπ Ερντογάν ή τον Ντόναλντ Τραμπ, το λάθος μάλλον δεν είναι της δημοκρατίας αλλά των αντιπάλους τους: θα διεκδικούσε σήμερα δεύτερη θητεία ο πρόεδρος των ΗΠΑ αν η άπληστη και για τούτο αντιπαθής Χίλαρι Κλίντον δεν ήθελε οπωσδήποτε να γίνει πρόεδρος το 2016;

Ακόμα καλύτερα, θριαμβεύει  και η άμεση δημοκρατία – γιατί η δυνατότητα άμεσης επικοινωνία του ηγέτη με το πλήθος μέσω twitter, facebook, κτλ, και η απαξίωση των παλαιών διαμεσολαβητών, κομματικών μηχανισμών και media, ίσως να έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για το αλλοπρόσαλλο πολιτικό σκηνικό που έχει στηθεί σε τόσες χώρες.

Θριαμβεύει και το κλάμα: κατά το πρότυπο του Τάσσου Παπαδόπουλου -που δάκρυσε στην οθόνη και κέρδισε το δημοψήφισμα που κατέστρεψε την Κύπρο- «μην με κάνετε να κλάψω» ζήτησε συγκινημένος  ο Ντόναλντ Τραμπ από το πλήθος που του φώναζε «σε αγαπάμε»· πρόβλεψε μάλιστα πως κάτι τέτοιο θα του έδινε 4-5 πόντους.

Μπορεί η δημοκρατία να θριαμβεύσει ακόμα περισσότερο, όπως στα ελληνικά πανεπιστήμια – δεν εννοώ μόνο τη διαπόμπευση αντιπάλων αλλά και ότι μετά τις φοιτητικές εκλογές κάθε παράταξη δηλώνει ότι κέρδισε και παρουσιάζει τα δικά της ποσοστά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δούμε και αυτή την αποθέωση της δημοκρατίας στις ΗΠΑ, την παλαιότερη από τις νεωτερικές Δημοκρατίες, να μην το ξεχνάμε.