Η Λαμία, μια σύγχρονη Ιφιγένεια

Ο ΠΑΟΚ πέρασε και από τη Λαμία κερδίζοντας με το φτωχό πλην όμως πολύτιμο 0-1. Δεν ήταν θεαματικός, αλλά ποτέ σχεδόν δεν είναι και ειδικά εκτός έδρας φτάνει σε νίκες αγκομαχώντας. Ομως έχει έντεκα νίκες σε δώδεκα ματς και έχει ήδη χτίσει διαφορές από τους διώκτες του, που του επιτρέπουν να αγωνίζεται χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει στο γήπεδο γνωρίζοντας πως, ακόμα κι αν στραβοπατήσει,

η πρωτιά του δεν κινδυνεύει. Αντιθέτως όποιος τον ακολουθεί δεν έχει πια το δικαίωμα σε κανένα είδος στραβοπάτημα. Δείτε τον Ατρόμητο. Εχει μόνο μια ήττα στο πρωτάθλημα και δεν έχει χάσει από τον ΠΑΟΚ: είναι η μόνη ομάδα. Πριν από δυο αγωνιστικές είχε κερδίσει την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Αρκούσε η ήττα του από τον Ολυμπιακό και ένα στραβοπάτημα με τον Απόλλωνα για να βρεθεί επτά ολόκληρους βαθμούς μακριά από τον ΠΑΟΚ.

Πέναλτι

Χθες ο σημαντικότερος για την ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου ήταν ο διαιτητής Τσαμούρης από τον Πειραιά. Η απόφασή του να μην καταλογίσει πέναλτι στο 11′, όταν ο Βιεϊρίνια σταματάει με υψωμένο το χέρι σαν τερματοφύλακας τη σέντρα του Βασιλαντωνόπουλου, γλίτωσε τον ΠΑΟΚ από τα χειρότερα. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στην ελληνική διαιτησία, τίποτα δεν είναι παράξενο. Ενας πρωτάρης διαιτητής που ονειρεύεται να κάνει καριέρα στην ιδέα ότι μπορεί να δώσει ένα πέναλτι εις βάρος του ΠΑΟΚ μπορεί και να λιποθυμήσει: ο άνθρωπος από το να σφυρίξει και να λιποθυμήσει προτίμησε να μη δώσει τίποτα και να γελάει ο κόσμος μαζί του. Δεν είναι ο πρώτος, δεν θα είναι ο τελευταίος.

Ιφιγένεια

Μπορεί η νίκη του ΠΑΟΚ να ήταν δύσκολη και να ήρθε με κάμποση τύχη (και πολύ κατενάτσιο…), αφού η Λαμία είχε και δοκάρι στο 45′ με τον Μπερτόλιο, αλλά είναι κι αυτή οιωνός για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πέρυσι το πρωτάθλημα το κέρδισε η ΑΕΚ, η οποία τη Λαμία την είχε κερδίσει χάρη σε ένα πέναλτι που είχε δει μόνο ο διαιτητής Βάτσιος: η ανατροπή έγινε δυο μέτρα έξω από την περιοχή. Φέτος τη Λαμία την κέρδισε ο ΠΑΟΚ, με τον διαιτητή να επιτρέπει στον Βιεϊρίνια να παίξει τερματοφύλακας. Η Λαμία είναι σαν την Ιφιγένεια: τη θυσιάζεις για να πας να κερδίσεις το πρωτάθλημα.

Ταξίδι

Δεύτερος πέρασε ο Ολυμπιακός που επικράτησε με 2-1 του Παναιτωλικού. Αυτή τη φορά οι Ερυθρόλευκοι ήταν καλοί στο πρώτο ημίχρονο: προηγήθηκαν με 2-0 στο 25′ (με γκολ του Ποντένσε και του Γκερέρο) για πρώτη φορά φέτος. Αυτό το γεγονός τούς έδωσε και τη νίκη διότι στην επανάληψη φάνηκε όλη τους η κούραση από τα συνεχόμενα ματς και φυσικά και από το ταξίδι στην Ισπανία. Ο Παναιτωλικός, παρότι έμεινε με δέκα παίκτες ύστερα από αποβολή του Χαντάκια, μείωσε με τον Καμαρά στο δεύτερο ημίχρονο στη μοναδική φάση που δημιούργησε. Σε αυτό το δεύτερο ημίχρονο φάνηκε πάλι η αδυναμία του Ολυμπιακού στο γκολ: ο Γκερέρο έκανε ήρωα αυτή τη φορά τον τερματοφύλακα Κυριακίδη. Ο Μαρτίνς, που είναι πρακτικός άνθρωπος, φρέσκαρε στο τέλος τη μεσαία γραμμή με τη χρησιμοποίηση του Τοροσίδη, του Μπουχαλάκη και του Νάτχο. Στο τέλος δήλωσε ότι ελπίδες για να πιάσουν τον ΠΑΟΚ έχουν και ο Ατρόμητος, ο ΠΑΟ, ακόμα και η ΑΕΚ, διότι τα ματς είναι πολλά. Ας του δείξουν την επέμβαση του Βιεϊρίνια στη Λαμία με τα χέρια για να καταλάβει ο άνθρωπος πού βρίσκεται.

Déjà vu

Δεν είχε σπουδαία παιχνίδια η δωδέκατη αγωνιστική, στην οποία ο κόσμος στα γήπεδα ήταν ελάχιστος. Είναι από τα πραγματικά παράξενα του φετινού πρωταθλήματος το déja vu που παρακολουθήσαμε στο ματς Αρης – Παναθηναϊκός: σε πολλά το ματς της Κυριακής έμοιαζε απολύτως όμοιο με το ματς Αστέρας Τρίπολης – Παναθηναϊκός. Ο προπονητής του Αρη Σάββας Παντελίδης είδε τον Παναθηναϊκό του Γιώργου Δώνη να ισοφαρίζει με πέναλτι την ομάδα του στο 93′ ακριβώς, όπως είχε κάνει προ διμήνου και στην Τρίπολη, όταν στον πάγκο του Αστέρα ήταν πάλι ο Παντελίδης! Η σύμπτωση είναι σατανική, πόσω μάλλον αν σκεφτεί κανείς ότι τα ματς έμοιαζαν κιόλας. Ο Αρης προηγήθηκε νωρίς στο σκορ, ακριβώς όπως και ο Αστέρας. Ο ΠΑΟ δυσκολεύτηκε να κάνει ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, ακριβώς όπως και ο Αστέρας. Ο Αρης έχασε ευκαιρίες για να κάνει το 2-0 και να τελειώσει το ματς στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ακριβώς όπως και ο Αστέρας. Και στο Βικελίδης, όπως και στην Τρίπολη, ο ΠΑΟ ανέβηκε στο τέλος όταν ο Δώνης έβαλε τον Καμπετσή κι έπαιξε με τρεις κυνηγούς. Ο Παντελίδης στις ομοιότητες του ματς πρόσθεσε και ότι το πέναλτι με το οποίο ισοφάρισε ο Παναθηναϊκός την Κυριακή ήταν αυστηρό, όπως αυστηρό ήταν και το πέναλτι που είχε κερδίσει ο Αστέρας. Αλλά επειδή ο Αρης στο συγκεκριμένο ματς είχε κερδίσει δυο πέναλτι (εξίσου αυστηρά), δεν ήθελε να σηκώσει τους τόνους.

Ιδια

Στο ελληνικό πρωτάθλημα πολλά ματς είναι απολύτως ίδια, διότι μικρές και μεγάλες ομάδες έχουν μια σταθερή και όμοια τακτική συμπεριφορά. Είναι δεδομένο π.χ. πως όποια ομάδα πάει στην Τούμπα λόγου χάριν ή στο Καραϊσκάκης θα κλειστεί και θα παίξει με αντεπιθέσεις: η εικόνα είναι επαναλαμβανόμενη – ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός δεν μπορούν παρά να πάρουν την πρωτοβουλία αφού ο αντίπαλος απλά αμύνεται.

Ομως το παράδοξο στα ματς του Παντελίδη με τον Δώνη είναι ότι δεν μιλάμε για τέτοιου είδους παιχνίδια: δεν είναι δεδομένο απολύτως τίποτα πριν τα παιχνίδια ν» αρχίσουν. Νομίζω πως αν αυτά τα ματς ήταν όμοια είναι γιατί πρόκειται για παιχνίδια προπονητών – πράγμα σπάνιο στο ελληνικό πρωτάθλημα! Ο Παντελίδης προετοίμασε τον Αρη, όπως και τον Αστέρα: ο σκοπός του ήταν να πρεσάρει τον ΠΑΟ, να μην τον αφήσει να κυκλοφορεί την μπάλα και να τον πιέσει όσο μπορεί. Και ο Δώνης από τη μεριά του απάντησε και τις δυο φορές με τον ίδιο τρόπο: ζήτησε από την ομάδα στο τελευταίο τέταρτο να ανεβεί πιο ψηλά και τη βοήθησε βάζοντας έναν κυνηγό παραπάνω. Η ομοιότητα στην εικόνα προέκυψε γιατί οι παίκτες άκουσαν τους προπονητές τους. Δεν συμβαίνει συχνά.

Σεβασμός

Φυσικά κανένα από τα δυο ματς αυτά δεν ήταν πολύ όμορφο, αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί στις απαιτήσεις μας. Το ότι υπήρξε σεβασμός στα «θέλω» του προπονητή και πίστη στο σχέδιο δεν είναι και λίγο. Σε άλλες ομάδες μπορεί να το δεις δυο-τρεις φορές τον χρόνο: σχεδόν παντού οι προπονητές παρακαλάνε τους παίκτες να κάνουν ό,τι τους ζητούν. Ο Δώνης και ο Παντελίδης δεν έχουν τέτοια προβλήματα…