Η άγνοια που φέρνει και την άνοια

Οι Γάλλοι λένε ότι «τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια» και θαρρώ πως και οι σπουδαίες ειδήσεις (μπορούν να) χωράνε σε μικρά μονοστηλάκια!

Δεν ξέρω πόσων (αναγνωστών των «ΝΕΩΝ») η ματιά έπεσε χθες σε ένα μονόστηλο που δημοσιεύτηκε στη στήλη «Εν τάχει» στη σελίδα 30 της «Ομάδας»: εκεί δηλαδή όπου δημοσιευόταν το… ειδησάριον ότι οι πρώην επαγγελματίες ποδοσφαιριστές έχουν τρεισήμισι φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από άνοια!

Από άνοια και – τολμώ να συμπληρώσω – από άγνοια για τους

κινδύνους που ελλοχεύουν μεσούσης της καριέρας τους ή όταν αποσυρθούν και προσπαθήσουν να βρουν τους ρυθμούς μιας κανονικής ζωής…

Οσο αγωνίζονται και βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, απολαμβάνουν τη δημοσιότητα, τις επιτυχίες, τα πλούτη, αλλά πρέπει επίσης να αμυνθούν απέναντι στην καθημερινή πίεση, στις ήττες, στις αποτυχίες, στους τραυματισμούς, στους πειρασμούς (ντόπινγκ, δωροδοκίες, παράνομο στοίχημα) και στους διάφορους παρατρεχάμενους κερδοσκόπους και στα… λαμόγια που τους περιτριγυρίζουν για να κλέψουν ένα (μικρό ή μεγάλο) κομμάτι της φήμης και των χρημάτων τους.

Ωστόσο τα μεγάλα ζόρια αρχίζουν όταν οι αθλητές ή οι προπονητές κατεβαίνουν από την κεντρική σκηνή και ενώ μέχρι τότε η ζωή τους ήταν σκέτη φωτολουσιά, αίφνης τη βλέπουν να συσκοτίζεται…

Τα παραδείγματα πολλά και θλιβερά: άλλοι χρεοκοπούν και πουλάνε τα μετάλλια και τα κάθε λογής υπάρχοντά τους, άλλοι πέφτουν σε κατάθλιψη και κάνουν συνεδρίες με ψυχολόγους. Αλλοι παθαίνουν άνοια, άλλοι το ρίχνουν στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, άλλοι αυτοκτονούν και πάει λέγοντας…

Οσο καιρό πρωταγωνιστούν, έχουν την εντύπωση ότι βαστάνε τον κόσμο στα χέρια τους και νιώθουν άτρωτοι, αλλά όταν σβήνουν τα φώτα της ράμπας, τότε συνειδητοποιούν – ενίοτε με τραυματικό τρόπο – ότι πρέπει να προσαρμοστούν και να συμβιβαστούν επειγόντως σε ένα διαφορετικό modus vivendi.

Το ζήτημα είναι σοβαρό και παγκοσμιοποιημένο, εξ ου και οι πολλές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια από μεγάλους διεθνείς αθλητικούς φορείς ώστε να ενημερωθούν οι αθλητές και να μυηθούν εγκαίρως στην ανάγκη σχεδιασμού της λεγόμενης «post career life».