Εγκλημα και τιμωρία

Από πολύ νωρίς η νομική επιστήμη έχει διατυπώσει την αρχή πως κάθε εγκληματική πράξη θα πρέπει να τιμωρείται με κυρώσεις ανάλογες με το βάρος της παράνομης ή άδικης συμπεριφοράς. Η συμμετρία πράξης και ποινής συνιστά τη θεμελιώδη λογική που συμβάλλει στο να κρατά μια κοινωνική οργάνωση ενιαία κι ενωμένη.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου λογικά παραβατικές συμπεριφορές δεν συνοδεύονται από τη φυσιολογική νέμεση μιας σύμμετρης αντίδρασης.

Στην πολιτική ιδιαίτερα, σπάνια η συνέπεια επιβραβεύεται ή η παραβατικότητα τιμωρείται. Εχουμε πολύ πρόσφατα γίνει μάρτυρες αντιδράσεων σε πράξεις

υπονόμευσης της πορείας και των προοπτικών μιας παράταξης κάθε άλλο τιμωρητικών για όσους τις διέπραξαν.

Δίχως ίχνος συνείδησης της βαρύτητας των πράξεων που έγιναν λαός και ηγεσίες αγνοούν πολλές φορές πρόσφατα γεγονότα και τείνουν να επιβραβεύσουν συμπεριφορές προβληματικές ή και ζημιογόνες.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπονομεύθηκε μεθοδικά και με σύστημα από πρόσωπα που στη συνέχεια επιβραβεύθηκαν γενναιόδωρα από τα στελέχη της παράταξης αλλά κι από μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος.

Παράλληλα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία διευκολύνθηκε εντυπωσιακά από κάποια φορολογικά μέτρα απερίσκεπτα κι αψυχολόγητα (ΕΝΦΙΑ). Η τότε κυβέρνηση παραδέχθηκε το λάθος κι υποσχέθηκε τιμωρία των υπευθύνων. Αυτός που εμπνεύσθηκε κι εφάρμοσε το μέτρο, τοποθετήθηκε, για τιμωρία εικάζω, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος!!

Με τέτοια συνέπεια πράξεων κι αντιδράσεων ο καθένας καταλαβαίνει κάποιους που επιμένουν πως η ασυνέπεια επιβραβεύεται στην Ελλάδα…