Μπορεί το «τρίτο άτομο» να κάνει καλό στη σχέση

Προφανώς αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις με τις πολυσυντροφικές και ανοιχτές σχέσεις στην οποία υπάρχουν και άλλα άτομα στη σχέση, άρα και περισσότερη ειλικρίνεια, τι γίνεται στις μονογαμικές που ισχύει το ίδιο; Μπορεί να είναι πιο ανανεωμένη μια σχέση όταν ο ένας από τους δύο βλέπει κι άλλο άτομο;

Δεν έχει σημασία το φύλο αυτού-ής που το κάνει

Κανέναν νόημα δεν έχει να διαχωρίσουμε στην περίπτωση που το κάνει αυτό γυναίκα σε άντρα ή άντρας σε γυναίκα. Το δεδομένο είναι ένα

και αυτό αφορά καθαρά τη σχέση μεταξύ και των δύο. Το ότι κάποιος από τους δύο βλέπει ένα τρίτο άτομο, συνιστά ένδειξη ότι η σχέση τους από μόνη της δεν είναι και η πιο λειτουργική.

Τουλάχιστον όχι σε μονογαμικό επίπεδο. Από εκεί και πέρα απουσιάζει κάτι άλλο πολύ βασικό που λέγεται «ειλικρίνεια», γεγονός ακόμη πιο κακό για μία σχέση. Όταν δεν υπάρχει ειλικρίνεια, δεν υπάρχει και σεβασμός, ούτε σωστή επικοινωνία.

Πότε μπορεί να αποβεί θετικό όλο αυτό;

Στο σενάριο ότι αυτός που πάει με τρίτο άτομο και εννοείται χρησιμοποιεί προφυλάξεις, εννοείται ότι γυρνάει με καλή διάθεση στην αγκαλιά του συντρόφου του και φυσικά έχουν μειωμένους τσακωμούς, τότε ναι σαφώς και μέσα σε όλο αυτό το ψέμα επικρατεί γαλήνη.

Μπορεί βεβαίως ακόμη και το σεξ να είναι καλύτερο μιας και οι τσακωμοί δεν είναι λιγότεροι. Εκ του αποτελέσματος ίσως να είναι θετικό όλο αυτό. Αλλά όταν το αποτέλεσμα βασίζεται σε ένα ψέμα; Τότε έχει σημασία;

Είναι αρνητικό;

Η κοινή λογική λέει πως είναι εντελώς αρνητικό όλο αυτό. Διότι μία σχέση περιέχει δύο άτομα (συνήθως) τα οποία ανταλλάσσουν συναισθήματα. Αν τα συναισθήματα είναι ψεύτικα και προσανατολίζονται απέναντι σε ένα άτομο ειλικρινές, όσο καλά και να δείχνουν όλα δεν ισχύουν.

Σκέψου το σενάριο να είχες μια τέτοια «τέλεια» σχέση και μετά από δεκαετίες να μάθαινες όλη την αλήθεια; Πώς θα ένιωθες εκ του αποτελέσματος λοιπόν;