Αντιήρωας

06:16 15/4/2020 - Πηγή: In.gr

Είχα πολλά χρόνια να τον δω, συναντηθήκαμε πέρυσι τον Μάιο σε ημερίδα του οργάνωνε το «Εργαστήριο Πολιτικής Φιλοσοφίας» του Καποδιστριακού με θέμα «Τα Όρια της Ελευθερίας του Λόγου» – ο τίτλος της εισήγησης του ήταν απολύτως προκλητικός: «Η διαταγή ‘πυρ’ … είναι ελευθερία της έκφρασης;». Όλο κάτι τέτοια σκάρωνε ο Περικλής Κοροβέσης. Αφού ζήτησε ειλικρινή συγγνώμη, έφυγε βιαστικά, πριν τελειώσει η εκδήλωση γιατί ήταν σπουδαία ημέρα για αυτόν, τον περίμενε χαρά και αναγνώριση που του άξιζε: 50 χρόνια μετά την έκδοσή τους, το Θέατρο

Τέχνης ανέβαζε τους Ανθρωποφύλακες και ήταν η ημέρα της πρεμιέρας.

Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση στην εισήγησή του ήταν η προσγειωμένη αντιεξουσιαστικότητά του: «εντάξει, και αυτοί που αντιμάχονται την εξουσία, εξουσιαστές θέλουν να γίνουν και αυτοί, αλλά ας τους δώσουμε την ευκαιρία, ας τους δοκιμάσουμε· αυτό είναι δημοκρατία». Τον είχα γνωρίσει το 1970, λενινιστή ακόμη και παθιασμένο καπνιστή άφιλτρων Gitanes – αλλά υπήρχε από τότε κάτι στο οποίο παρέμεινε πιστός σε όλη του τη ζωή: ήταν απόλυτα αντίθετος στη χρήση βίας, ακόμα και στις βόμβες κατά της χούντας. Είχε απόλυτο δίκιο, αλλά δεν το είχα καταλάβει τότε, δεν ταιριάζαμε πολιτικά. Ήταν όμως εξαίρετη, περιζήτητη, παρέα, έξω καρδιά, αγαπησιάρης και αγαπημένος, ευγενικός, αρχοντικός στη λαϊκότητά του, με ευρηματική κοινωνικότητα: ήξερε χίλιους τρόπους να ανοίξεις ένα μπουκάλι κρασί χωρίς τιρμπουσόν.

Όλοι τον εκτιμούσαμε για την αντιστασιακή δράση του, όλοι είχαμε διαβάσει μονορούφι το υπέροχο -αν μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς αυτή την έκφραση- βιβλίο του, αυτή τη μοναδική, λιτή, σκωπτική και αντιηρωική, περιγραφή των βασανιστηρίων που είχε υποστεί στη Μπουμπουλίνας. Ίσως επειδή είχε ζήσει στο πετσί του με τέτοιον τρόπο τη βία, για τούτο ήταν αντίθετός της από πολύ νωρίς.

Ήταν και παρέμεινε αντιήρωας ο Περικλής· του άρεσε ο έπαινος της αγοράς και του δήμου αλλά από μακριά, δεν ήταν των τελετών, των επιδείξεων και των μεγάλων χειρονομιών. Δεν έγινε κομματικό στέλεχος, ούτε επαγγελματίας πολιτικός, δεν προσπάθησε να χτίσει καριέρα πάνω στον ηρωισμό της νεότητάς του, παριστάνοντας ότι θυσιάζεται για το κοινό καλό: «Πρέπει να κάνουμε μια διάκριση στην Αριστερά. Σ’ αυτούς που προσφέρουν και σ’ αυτούς που επωφελούνται», είπε απολύτως σωστά σε κάποια συνέντευξή του.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου του απέδωσε λιτά το εγκώμιο που του άξιζε γιατί θα άρεσε και σε εκείνον: «σύμβολο της αντίστασης στη δικτατορία, μαχητικός υπερασπιστής της δημοκρατίας». Μέρες που ‘ναι, θα πάει ασυνόδευτος ο Περικλής αλλά όχι άκλαυτος.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords