Αν ήθελε εκλογές τον Οκτώβριο θα είχε και την ημερομηνία

Κατά τα όσα είπε ο Πρωθυπουργός την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ψάχνει μία κατάλληλη ημερομηνία και μία Κυριακή του Οκτωβρίου για την διεξαγωγή των εθνικών εκλογών.

Γίνεται προφανές από την φράση του, ότι το ενδεχόμενο αυτό είναι πλέον εκείνο το οποίο δεν κυριαρχεί στους υπολογισμούς και τις αναζητήσεις του για μία καλύτερη εκλογική επίδοση.

Ο Οκτώβριος απέχει δέκα μήνες από σήμερα. Και το να κάνει αυτή η κυβέρνηση, ή έστω αυτή η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου, τόσο μακροχρόνιο σχεδιασμό και προγραμματισμό,

Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος τι μεσολαβεί έως τότε.

Κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, ενδεχόμενο ανατροπής ενδοκυβερνητικών συσχετισμών, αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές, πιθανότητες πολιτικών αναταράξεων σε ολόκληρη των Ευρώπη, άδηλες εξελίξεις στα ελληνοτουρικικά…

Η ανάγκη του κ. Τσίπρα να πείσει ότι θα πάει σε εκλογές σε χρόνο όσο το δυνατόν μακρότερο, μαρτυρά την ανησυχία του και την αναζήτησή του για κάτι άλλο.

Αλλωστε, αν είχε την βεβαιότητα που θέλει να μεταδώσει, θα είχε αναφέρει μία συγκεκριμένη ημερομηνία και θα είχε δεσμευτεί γι’ αυτήν. Δεν το έκανε. Και σε τελική ανάλυση δεν ψάχνει εκκλησία για να παντρευτεί…

Για τους επόμενους μήνες, ο κ. Τσίπρας είναι ούτως ή άλλως υποχρεωμένος να κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς. Δεν έχει απολύτως τίποτε καινούργιο να διηγηθεί και να υποσχεθεί, όπως φάνηκε και στο νευρικό και αμήχανο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του. Στο οποίο κυριάρχησε η φράση: «Με σιγουριά και αισιοδοξία, με αγώνα και αποφασιστικότητα, θα κλείσουμε οριστικά το δρόμο σε όσους επιθυμούν την παλινόρθωση της κυριαρχίας των βαρόνων της διαπλοκής και της διαφθοράς».

Εντελώς άσχετο με το πνεύμα των ημερών, αλλά απολύτως αντιπροσωπευτικό του πνεύματος που στοιχειώνει τα γραφεία της Ηρώδου Αττικού 19.

Πέραν όλων αυτών, το σενάριο για το οποίο επιχειρεί να πείσει ο κ. Τσίπρας, οδηγεί και τον ίδιο σε μία πολιτική παγίδα. Ακόμη και αν πιστεύει, όπως οι περισσότεροι πρωθυπουργοί σε απόγνωση, ότι το παιχνίδι σώζεται, ξέρει ότι δημοσκοπικές ανατροπές σαν κι αυτές που ονειρεύονται κάποιοι συνεργάτες του, είναι αδύνατον να συμβούν.

Και υπό αυτό το πρίσμα, το μόνο στο οποίο έχει να ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ από τις κάλπες, είναι είτε να μην έχει αυτοδυναμία η ΝΔ, είτε να μην υπάρχει πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στην επόμενη Βουλή, προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας να προκαλέσει εκ νέου εκλογές. Δηλαδή μία νέα αναστάτωση.

Ενας τέτοιος σχεδιασμός θα σήμαινε ότι η χώρα, έπειτα από μία μακρά περίοδο πολύμηνης εκκρεμότητας και αναστάτωσης, θα οδηγηθεί σε εκλογές στο τέλος του 2019, με ορατή πιθανότητα και πάντως προσδοκία του ΣΥΡΙΖΑ, να ξαναοδηγηθεί στις κάλπες λίγες εβδομάδες αργότερα. Με απλή αναλογική και πιθανή παρατεταμένη ακυβερνησία.

Αν αυτό σχεδιάζει και επιθυμεί ο Πρωθυπουργός, η πολιτική του νομιμοποίηση περιορίζεται με την εκδοχή των εκλογών του Οκτωβρίου. Μοναδική του δυνατότητα να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι είναι οι εθνικές εκλογές να απέχουν όσο το δυνατόν περισσότερο από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να ποντάρει σε μία φθορά της επόμενης κυβέρνησης ή σε μία παγίδευσή της στο ναρκοπέδιο το οποίο έχει στηθεί από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το μόνο που κατά τα φαινόμενα δεν έχει υπολογίσει είναι το αν παραμένει τόσο έντονη η διάθεση των Ελλήνων, έστω εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, να δοκιμάσουν την τύχη τους σε νέες περιπέτειες.

Μπορεί αυτή να έχει εκλείψει και τα παιχνίδια με την τύχη πλέον να μην είναι τόσο δημοφιλή.