Γιατί το μακελειό του Τέξας θα αντιμετωπίζονταν στην Ελλάδα με την ευχή «να μην συμβεί στη βάρδιά μας»

Το πρόσφατο πολυανθρωποκτόνο συμβάν στο σχολείο του Τέξας επαναφέρει στον δημόσιο διάλογο μια σειρά από ερωτήματα που έχουν επιχειρηθεί να απαντηθούν αλλεπάλληλες φορές στο παρελθόν. Πρόκειται για καινούριο φαινόμενο; Ποιες οι ποσοτικές και ποιοτικές τους διαστάσεις σήμερα; Οι πολλαπλές ανθρωποκτονίες σε δημόσιο χώρο άρχισαν να τυποποιούνται στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ιδίως μετά από ένα περιστατικό που κατά τραγική ειρωνεία έμεινε στην ιστορία ως η «Σφαγή στα McDonalds» (Στο San Ysidro της Καλιφόρνια το 1984, 21 ανυποψίαστοι θαμώνες του εστιατορίου, οι περισσότεροι εξ αυτών ισπανόφωνοι, φονεύθηκαν από τον 41χρονο άνεργο James Oliver Huberty. O κατά συρροήν ανθρωποκτόνος των δεκαετιών του ’80 και του ’90, έχοντας πίσω του μια πορεία ζωής με βαθιά τραυματικά βιώματα, τα οποία κατά κανόνα θάλπονταν επί μακρόν από κοινωνικές συμβάσεις (και συνήθως από την ανάγκη του ίδιου του μετέπειτα δράστη να αποκτήσει μια «κανονική» κοινωνική ζωή), φερόταν συνήθως ωθούμενος στο πολυανθρωποκτόνο του ξέσπασμα από ιδεοληψίες, πολλές φορές «κοπιαρισμένες» από ειδησειογραφικούς κώδικες των Μ.Μ.Ε. της εποχής […]