Τι δείχνουν οι πίνακες για τους ηγέτες;

Ξεχάστε τι λένε οι ηγέτες των χωρών. Δεν είναι οι δηλώσεις τους δηλωτικές των όσων θέλουν να περάσουν. Υπάρχουν άλλες εικόνες, άλλες ενδείξεις, λιγότερο ευκρινείς που καθορίζουν την εικόνα τους τη στιγμή που μιλούν δημόσια, από τα γραφεία τους. Δεν είναι η στάση του σώματος ή ο τόνος της φωνής, όπως αναφέρουν οι επικοινωνιολόγοι. Σαφώς, μπορεί να είναι και αυτά, όμως, υπάρχουν άλλες «παράπλευρες» σημασιολογήσεις των λεγομένων τους. Οπως αναφέρει η Κέλι Γκρόβιερ στο BBC, οι πίνακες που έχουν στα γραφεία του και εμφανίζονται στο πίσω μέρος του τηλεοπτικού

κάδρου είναι εκείνοι που μπορούν να μας «πουν» πολλά για τη ψυχοσύνθεση ενός εκάστου των ηγετών και για το αληθινό μήνυμα που θέλουν να περάσουν στους πολίτες. Πολλές φορές, τέτοιου είδους «πινελιές» είναι πιο αληθινές, από τη προσχεδιασμένη εικόνα που θέλουν να οικοδομήσουν.

Πριν από λίγους μήνες, ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έβγαλε μια φωτογραφία στο Μουσείο του Λούβρου. Πίσω του, ως απαραίτητο σκηνικό βρίσκονταν δύο πορτρέτα του ολλναδού ζωγράφου Ρέμπραντ. Αίφνης, ο Ολάντ εξελίχθηκε σε «πρωταθλητής» της δημόσιας κουλτούρας. Τη στιγμή που στην πολιτική, εμφανίζεται ουραγός.

Ο Φρανσουά Ολάντ και οι… δύο Ρέμπραντ από πίσω του

Επίσης, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, τον Ιανουάριο του 2016, φωτογραφήθηκε μπροστά στον πίνακα με τον τίτλο «Κορίτσια στην Εξοχή», έναν μικρό πίνακα που αναπαριστά δύο κορίτσια με φανταχτερά φουστάνια. Το έργο ανήκει στην εβραία ζωγράφο, Νέλι Τολ και τον είχε ζωγραφίσει το 1943, όταν ήταν οκτώ ετών, την περίοδο που βρισκόταν σε ένα γκέτο στην Πολωνία. Ηταν φανερή η πρόθεση της κυρίας Μέρκελ να δείξει πως μπορεί το κύμα του αντισημιτισμού να ανεβαίνει ξανά στην Ευρώπη, αλλά εκεί στέκεται «βράχος» στις ιδέες της ανεκτικότητας και της συναδέλφωσης.

Η Ανγκελα Μέρκελ με τη ζωγράφο Νέλι Τολ

Κατά το πρόσφατο ταξίδι του Μπαράκ Ομπάμα στην Κούβα, πέραν των όποιων συμβολισμών, αυτό που τράβηξε τα βλέμματα των παριστάμενων ήταν ένας πίνακας πίσω από τον Ομπάμα τη στιγμή που συνομιλούσε με μια ομάδα αντικαθεστωτικών. Ο πίνακας ανήκει στον κουβανό ζωγράφο Μάικλ Μιραμπάλ και έχει τίτλο «Ο νέος μου φίλος». Στην πραγματικότητα είναι οι σημαίες των ΗΠΑ και της Κούβας όχι ως μια φωτογραφική αναπαράσταση, αλλά με μια υποβλητική τονικότητα. Υποσυνείδητα αναπαριστά τις αγωνίες των αντιφρονούντων, την ανάγκη τους να δεχθούν τη βοήθεια των ΗΠΑ και από την άλλη το χέρι που τείνουν οι Αμερικανοί προς τους Κουβανούς έτσι ώστε να υπάρξει μια νέα αρχή στις σχέσεις τους.

Ο πίνακας του Μάικλ Μιραμπάλ πίσω από τον Μπαράκ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της επίσκεψή τους σε ομάδα αντιφρονούντων στην Κούβα

Ο Ομπάμα δείχνει να είναι από τους πολιτικούς που αντιλαμβάνονται το συμβολισμό που κρύβουν οι πίνακες ζωγραφικής. Οταν αποφάσισε να δώσει συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει ότι είναι αποφασισμένος να κλείσει το Γκουαντάναμο, επέλεξε να έχει πίσω του το πορτρέτο του Τέντι Ρούσβελτ. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ο Ρούσβελτ αντιπροσωπεύει την «μάτσο» πλευρά της Αμερικής. Τουτέστιν: ένας πρόεδρος γεμάτος τεστοστερόνη που δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Οι άνθρωποι του Ομπάμα δεν είναι οι πρώτοι που προσέχουν κάθε λεπτομέρεια. Ως μύστες της δημόσιας εικόνας των πολιτικών, πάντα πρόσεχαν αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν πάντα τη διαφορά.

Το 2003, οι ΗΠΑ πίεζαν μέσω του ΟΗΕ να ξεκινήσει πόλεμος κατά του Ιράκ. Αυτό που έκαναν οι σύμβουλοι του Τζορτζ Μπους ήταν να αναρτήσουν μια ταπισερί σε κεντρικό σημείο του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ – μια εικόνα που έκανε το γύρο του κόσμου. Ηταν μια αναπαράσταση του γνωστού πίνακα του Πικάσο «Γκερνίκα». Οι συνδηλώσεις ήταν προφανείς.

Στα… δικά μας

Ο πίνακας «Αντίθεση» του Δημοσθένη Κοκκινίδη

Σχέση με τις εικαστικές τέχνες, έστω και εξ αντανακλάσεως, έχουν και οι δικοί μας πολιτικοί. Ο Αλέξης Τσίπρας καθημερινά στο πρωθυπουργικό γραφείο του έρχεται σε άμεση συνάφεια με έναν πίνακα του εικαστικού Δημοσθένη Κοκκινίδη. Ο πίνακας έχει τίτλο «Αντίθεση» – ένα έργο ελλειπτικό, αφαιρετικό και εξπρεσιονιστικό. Κάμια σχέση με την πιο συντηρητική επιλογή του προκατόχου του, Αντώνη Σαμαρά, που είχε επιλέξει πάνω από το γραφείο τον κλασικότροπο Θεόδωρο Βρυζάκη και το έργο του «Η Ελλάς ευγνωμονούσα».

Ο Αντώνης Σαμαράς και ο γνωστός πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς ευγνωμονούσα».

The post Τι δείχνουν οι πίνακες για τους ηγέτες; appeared first on Protagon.gr.