Ολυμπιακός: Μία selfie με την ιστορία του

Οταν μία συνηθισμένη ομάδα παίρνει 0-0 από την ποδοσφαιρική μηχανή που λέγεται Μπαρτσελόνα, δεν χρειάζεται να έχεις παρακολουθήσει το ματς για να γνωρίζεις τι συνέβη. Ο τερματοφύλακάς της έπιανε ό,τι πήγαινε μέσα. Κανείς από τους παίκτες της δεν υστέρησε. Ολοι εφάρμοσαν πιστά τις οδηγίες του προπονητή και έπαιξαν για το σύνολο μέχρι την τελευταία τους ικμάδα. Οι περισσότεροι άγγιξαν το 100% των δυνατοτήτων τους. Ο Μέσι και η παρέα του δεν ήταν στα καλύτερά τους. Η τύχη έβαλε, κι αυτή, το χεράκι της. Εάν κάτι απ’ όλα αυτά δεν έχει γίνει έτσι ακριβώς, σου έχουν πει λάθος αποτέλεσμα.

Ο

Ολυμπιακός με την τρίτη χειρότερη άμυνα της Σούπερ Λιγκ πίσω από τη Λάρισα και τον Πλατανιά, που έχει δεχθεί τρία γκολ από την ΑΕΚ, τρία από τον Πανιώνιο και 11 σε εννέα ματς Πρωταθλήματος, υποχρέωσε σε αφλογιστία την επίθεση που είχε σιγήσει για τελευταία φορά (σε Ομιλο του Champions League) πριν από πέντε χρόνια και 72 αναμετρήσεις: τον Δεκέμβριο του 2012, στο 0-0 με την Μπενφίκα. Σημειωτέον ότι -τότε- οι Καταλανοί είχαν, ήδη, εξασφαλίσει την πρωτιά. Ενώ χθες, στο Φάληρο, έπαιζαν με το γκάζι πατημένο από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Είχαν έρθει αποφασισμένοι να νικήσουν και να ξενοιάσουν από την υποχρέωση της πρώτης θέσης. Ο εκνευρισμός τους, καθώς το παιχνίδι πλησίαζε στη λήξη του, μαρτυρούσε το πόσο ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν. Επειδή ο χθεσινός Ολυμπιακός τα έκανε (σχεδόν) όλα τέλεια.

Φορτούνης, Ρομαό, Ζιλέ και Κούτρης χειροκροτούν τον κόσμο στο κατάμεστο «Γ. Καραϊσκάκης»

Στο σχόλασμα του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» οι περήφανοι οπαδοί του Ολυμπιακού αντάλλαζαν ματιές γεμάτες νόημα: «είδες, άμα θέλουν, πώς μπορούν;». Ο μύθος των ανίκανων παικτών έδωσε τη θέση του σε έναν άλλον, ακόμη μεγαλύτερο: των κακομαθημένων παιδιών που διαλέγουν αγώνες. Που τα δίνουν όλα στα ματς που γουστάρουν, και αντιμετωπίζουν τα υπόλοιπα σαν αγγαρεία. Συμβαίνει κι αυτό, πράγματι. Οχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά σε όλες τις ομάδες του Κόσμου – μηδέ της Μπαρτσελόνα εξαιρουμένης. Οι ίδιοι οι προπονητές θα σου πουν ότι το να εφευρίσκουν, σε κάθε παιχνίδι, κίνητρα για να κεντρίσουν τη διάθεση των ποδοσφαιριστών τους, είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της δουλειάς τους. Αλλά, αυτό που ο πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται, είναι ότι κανένας παίκτης και καμία ομάδα δεν μπορεί να παίζει διαρκώς «στα κόκκινα», στο 100%.

Δεν είναι ζήτημα αδιαφορίας, αλλά σωματικής αντοχής και πνευματικής εγρήγορσης. Και είναι ανθρώπινο, ένα ματς εναντίον του Μέσι και του Σουάρες, που θα το διηγείσαι στα εγγόνια σου, να το ξεχωρίζεις από οποιαδήποτε άλλη, συνηθισμένη μέρα στη δουλειά. Κάτι παρόμοιο δεν συμβαίνει, άλλωστε, και με τους οπαδούς; Χθες γέμισαν ασφυκτικά το «Γ. Καραϊσκάκης» και δημιούργησαν μία καταπληκτική ατμόσφαιρα που έκανε το γύρο του Κόσμου, όμως δεν έχουν τις (οικονομικές) αντοχές, ούτε τη διάθεση, να κάνουν το ίδιο σε κάθε παιχνίδι ρουτίνας της ομάδας τους. Οσο κι αν την αγαπούν.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να τον σταματήσει. Δεν είναι και λίγο

Την κρίσιμη διαφορά (και) στο ποδόσφαιρο την κάνει η διάρκεια. Οχι το πόσο καλά μπορεί να παίξει μία ομάδα, αλλά το πόσες φορές μπορεί να παίξει τόσο καλά. Ο Ολυμπιακός πήρε μία ιστορική ισοπαλία από την Μπαρτσελόνα, επειδή υπερέβαλε εαυτόν. Εάν η χθεσινή του απόδοση ήταν η νόρμα του -και όχι η υπέρβασή του-, δεν θα ‘χε τίποτα να ζηλέψει από την Μπαρτσελόνα. Και θα ήταν υποψήφιος για την κατάκτηση του Champions League. Πριν από ένα μήνα, ο Ατρόμητος νίκησε τον Ολυμπιακό – κι έπειτα την ΑΕΚ. Αλλά, ποιος πιστεύει ότι μπορεί να πάρει το Πρωτάθλημα;

Το 0-0 με την Μπαρτσελόνα είναι μία φωτογραφία της στιγμής. Ο «τελειωμένος» Μποτία έκανε, ίσως, το καλύτερό του παιχνίδι από την ημέρα που κατέφθασε στον Πειραιά. Ο Προτό θύμισε Μπουφόν. Ο «γκαφατζής» Ομάρ ήταν αλάνθαστος. Ο Καρσελά γύριζε πίσω και βοηθούσε στην άμυνα – αυτό μάλλον δεν θα το ξαναδούμε. Ο αμυντικά ευάλωτος Κούτρης «έσβησε» τον Ντεουλοφέου, που στο «Καμπ Νου» τον είχε ταλαιπωρήσει αφάνταστα, πέφτοντας πάνω του σαν καμικάζι. Ο «τι τον θέλαμε αυτόν;» Ταχτσίδης σταμάτησε τον Μέσι. Ο συνήθως… εξαφανισμένος Φορτούνης ήταν μία επίθεση μόνος του. Αν είχε βάλει κι εκείνο το γκολάκι… Γενικώς, έγιναν πράματα και θάματα. Αλλά, μόνον έτσι στέκεσαι όρθιος απέναντι σε κοτζάμ Μπαρτσελόνα.

Η ομορφότερη εικόνα της βραδιάς. Ενας πιτσιρικάς εισβάλει στο γήπεδο και αγκαλιάζει τον Λιονέλ Μέσι

Το παιχνίδι στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» άξιζε τα λεφτά του ακριβού εισιτηρίου του μέχρι το τελευταίο σεντ. Το σκηνικό ήταν φαντασμαγορικό, με αυτό το εντυπωσιακό κορεό απ’ άκρη σ’ άκρη του γηπέδου. Ο Μέσι έκανε τα… μαγικά του κόλπα, ολοζώντανος εκεί μπροστά σου. Η εξέδρα έδωσε μία υπέροχη παράσταση, χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο. Ο «δικός μας» Βαλβέρδε καθόταν στον πάγκο – όνειρο κάθε προπονητή. Ο Ολυμπιακός ήταν «σούπερ» και η βραδιά ιστορική. Ενδεχομένως, η αφετηρία της μεγάλης αντεπίθεσης των Πρωταθλητών Ελλάδας.

Πρώτα απ’ όλα στο Πρωτάθλημα. Η θεωρία περί «τρύπιας άμυνας» καταρρίφθηκε. Αποδείχτηκε πως δεν του έλειπαν οι παίκτες, αλλά ένα ρεαλιστικό, αποτελεσματικό σχέδιο. Ενας προπονητής που θα κάνει τα αυτονόητα. Αρκετοί από τους «παρεξηγημένους» αποκατέστησαν τις σχέσεις τους με την εξέδρα και γέμισαν αυτοπεποίθηση. Επειτα, στην Ευρώπη. Εάν ο Ολυμπιακός νικήσει -την επόμενη αγωνιστική- τη Σπόρτινγκ στη Λισαβόνα, μπορεί να συνεχίσει στο Europa League και (υπό πολλές και δύσκολες προϋποθέσεις) να προκριθεί ως δεύτερος στους «16» του Champions League.

Αλλά, το πιο μεγάλο του κέρδος είναι πως αποκατέστησε την πίστη των οπαδών του και την καλή του φήμη στην Ευρώπη. Οι ομάδες που κατάφεραν να χαλάσουν «πάρτι» της Μπαρτσελόνα, είναι μετρημένες στα δάχτυλα.

The post Ολυμπιακός: Μία selfie με την ιστορία του appeared first on Protagon.gr.