Η αναζήτηση της χαμένης ελπίδας

Είπα και εγώ να ψάξω να τη βρω, το πρώτο που βρήκα όταν άρχισα να την αναζητώ και να ρωτάω γι’ αυτή ήταν άτομα που δανείστηκαν προσωρινά ρόλους κριτών και δικαστών, άτομα να υποστηρίζουν πως είμαι παράλογος γι’ αυτό που ψάχνω.

Και φυσικά δεν σταμάτησα εκεί παρακινούμενος από την άποψη πως ο άνθρωπος είναι συχνά παράλογος γι’ αυτό που ψάχνει αλλά σπουδαίος γι’ αυτό που βρίσκει, συνέχισα για να συναντηθώ με τους λίγο πολύ γνωστούς σε όλους μας «επαναστάτες του καναπέ», οι οποίοι έχοντας αποστηθίσει μερικά τσιτάτα από Κάρολο, Φρειδερίκο άντε και λίγο Πάολο για λόγους εκσυγχρονισμού μου μίλησαν

για αυτή λες και την ξέρουν καιρό, την υπερασπιζόντουσαν σαν κάτι ιερό και όλα αυτά γινόντουσαν ενώ καθόντουσαν αναπαύτηκα σε καναπέ και μόνο.

Και ενώ συνεχίζω την αναζήτηση της χαμένης ελπίδας λίγο πριν συντροφεύσω με την πιο θανατηφόρα μορφή άρνησης, την απογοήτευση. Εκεί στο λίγο πριν αρχίζω να αναρωτιέμαι, μήπως έφυγε και αυτή μαζί με τους 427.000 που μετανάστευσαν στο εξωτερικό ή μήπως συντηρεί την σιωπή των περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανέργων;

Τερματίζοντας το οδοιπορικό της σκέψης μου, για μια στιγμή ενώ ανακαλώ παραστάσεις από την αναζήτηση μου και αίφνης θυμάμαι πως κάπου μεταξύ μετανάστευσης και φτώχειας, αλήθειας και ψέματος, απογοήτευσης και άρνησης, σαν να μου φαίνεται πως πρέπει να την είδα.

Εκεί έξω να κρύβεται μπερδεμένη, προδομένη, εξαπατημένη και υπομονετικά να περιμένει από εμάς επί τέλους να καταλάβουμε πως μπορεί η αλήθεια γι’ αυτήν να βρίσκεται εκεί έξω, αλλά τα ψέματα γι’ αυτήν βρίσκονται μέσα στο κεφάλι μας και πουθενά αλλού.

*Ο Γιώργος Κουμπαράκης είναι ερευνητής στο ΕΜΠ.

The post Η αναζήτηση της χαμένης ελπίδας appeared first on Protagon.gr.