Γιατί ο Σουλτς δεν είναι Μακρόν ή Κόρμπιν

Σε άρθρο γνώμης του αρχισυντάκτη πολιτικού ρεπορτάζ Γιάσπερ φον Αλτενμπόκουμ της έγκυρης γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) σκιαγραφείται η μέχρι τώρα πορεία του Μάρτιν Σουλτς, υποψηφίου Καγκελάριου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD), με παράλληλη αναφορά στις δύο ευρωπαϊκές «κεντροαριστερές» εκπλήξεις των τελευταίων μηνών, αυτή του Μακρόν στη Γαλλία και του Κόρμπιν στη Μ. Βρετανία.

Μπορεί ο Σουλτς να ακολουθήσει

το ρεύμα πολιτικής ανανέωσης στην Ευρώπη, διερωτάται ο αρθρογράφος, ή ο αρχικός ενθουσιασμός που ακολούθησε την εκλογή του στην προεδρία του SPD έχει τόσο πολύ πια κοπάσει, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των τελευταίων τριών εκλογικών αναμετρήσεων στα γερμανικά ομοσπονδιακά κρατίδια Ζάαρλαντ, Σλέσβιχ-Χόλσταϊν και Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, όπου πλέον επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο το σύνθημα Merkel über alles;

H εκλογική και δημοσκοπική πτώση του γερμανού σοσιαλιστή πολιτικού έχει πολλά αίτια. Πρώτον, ο Σουλτς προσπαθώντας να διατηρήσει το πολιτικό του κοστούμι άφθαρτο στέκεται στις παρυφές του προεκλογικού αγώνα και μην επιθυμώντας να ρισκάρει δεν ανοίγει τα χαρτιά του· μοναδική εξαίρεση η κατατεθειμένη πρόταση για ένα νέο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Δεύτερον, σε μεγάλο πρόβλημα έχει εξελιχθεί η απουσία του από την Μπούντεσταγκ. Ο Σουλτς δεν είναι βουλευτής. Ως αποτέλεσμα δεν μπορεί ο ίδιος, παρότι αρχηγός του SPD, να εκπροσωπήσει το κόμμα του εντός του γερμανικού κοινοβουλίου. Είναι με άλλα λόγια ένας εξωκοινοβουλευτικός πρόεδρος κόμματος. Τρίτον, το αρχικό σύνθημα που συνόδευε την εκλογή του, αυτό του «αντισυστημικού», έχει πια ξεφουσκώσει, καθώς όπως πολλοί ρητορικά ρωτούν, πόσο «αντισυστημικός» μπορεί να θεωρηθεί κάποιος, ο οποίος κατείχε θέσεις-κλειδιά στους ευρωπαϊκούς θεσμούς;

Οπως τονίζει ο δημοσιογράφος, η νίκη Μακρόν αλλά και η άνοδος Κόρμπιν μπορούν να δώσουν στον πρώην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου νέα πνοή στο δρόμο προς την Καγκελαρία. Υπάρχουν όμως αρκετοί ιδεολογικοί αστερίσκοι. Με ποιον μπορεί να συμπλεύσει ιδεολογικά το SPD, με τον Μακρόν, ο οποίος κατηγορείται ως νεοφιλελεύθερος τόσο από τους «συντρόφους» του Σουλτς όσο και από το Die Linke ή με τον Κόρμπιν, ο οποίος φέρει τον τίτλο του «Μπετόν αρμέ-σοσιαλιστή»; Ποιος μπορεί να είναι o τρίτος δρόμος που θα καταστήσει την επικείμενη εκλογική μάχη εκ νέου αμφίρροπη;

Ο Μάρτιν, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του λόγω του προσηνούς χαρακτήρα του, δεν «είναι Μακρόν, παρόλο που η εκλογή του κινητοποίησε πολύ κόσμο και αυτό γιατί εκείνο το αρχικό ρεύμα νίκης έχει πια βυθιστεί σε τέλμα. Δεν είναι όμως ούτε Κόρμπιν, ο οποίος είχε την τύχη, ελέω των δυσμενών προοπτικών της Μ. Βρετανίας, να σερβίρει με επιτυχία τα παλαιάς κοπής συνθήματα του».

Το SPD θα έχει ελπίδες να νικήσει μόνο αν επαναφέρει τον όρο «δικαιοσύνη» στο πολιτικό προσκήνιο χωρίς όμως, κατά παράδοξο τρόπο, να τον επικαλείται ανοιχτά, υπογραμμίζει ο αρθρογράφος. Ο Σουλτς μιλά σιγά-σιγά για «επενδύσεις» ή για «συντάξεις αντί εξοπλισμών», έπεται το φορολογικό σχέδιο, το οποίο θα προτείνει ελαφρύνσεις για τις χαμηλές και μεσαίες εισοδηματικά τάξεις.

Υπάρχει όμως και ένας τελευταίος, μα εξίσου σημαντικός, αστάθμητος παράγοντας, αυτός του συνασπισμού CDU και CSU. Μέχρι στιγμής η Μέρκελ, ούσα ηγέτιδα του συνασπισμού, διαφαίνεται πως δεν θέλει να υπάρξει ένας παραδοσιακός προεκλογικός αγώνας, ίσως και να μην τον χρειάζεται. Τα ποσοστά της δείχνουν ότι η εκλογική νίκη έχει ήδη μπει στον αυτόματο πιλότο.

Ο Μάρτιν Σουλτς, αν αυτή η στρατηγική συνεχιστεί, δεν θα έχει αντίπαλο για να παλέψει. Στην πολιτική όμως, όπως και στο τανγκό, χρειάζονται πάντα δύο.

The post Γιατί ο Σουλτς δεν είναι Μακρόν ή Κόρμπιν appeared first on Protagon.gr.