Φωτογραφίζοντας τους κορυφαίους χορευτές του κόσμου

Το 1961 ο Ρούντολφ Νουριέγιεφ, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας των μπαλέτων Κίροφ στην Ευρώπη, αποφάσισε να μην επιστρέψει στην ΕΣΣΔ και ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Το 1967 ο περίφημος Ρίτσαρντ Aβεντον φωτογράφισε το πόδι –στις μύτες, φυσικά – του εκπάγλου καλλονής και της εξαιρετικής τεχνικής ρώσου χορευτή, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός μύθου αλλά και στην ανάδειξη της τέχνης του χορού.

Πολλά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας ατομικής έκθεσης

της Λόις Γκρίνφιλντ το 1998 στη Λοζάνη, ο Αβεντον, παρατηρώντας τις φωτογραφίες της δεν μπόρεσε να μην ρωτήσει έκπληκτος τον επιμελητή Ουίλιαμ Εγουινγκ, «μα από πόσα αρνητικά αποτελείται αυτή η φωτογραφία;», καθώς θεωρούσε αδύνατο το να μπορέσει κανείς να συλλάβει και να αποτυπώσει στο χαρτί την πολυπλοκότητα των ακροβατικών κινήσεων των χορευτών, ανθρώπων που δεν πατούν στο έδαφος αλλά πετούν στον αέρα, δίχως να καταφύγει σε τεχνικά μέσα.

Είναι αυτή μία από τις πολλές πτυχές του ταλέντου της Λόις Γκρίνφιλντ, της γυναίκας η οποία έχει αφιερώσει τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής της σε ένα παράδοξο: την αποτύπωση της αρμονίας των κινήσεων του ανθρώπινου σώματος σε μια σταθερή εικόνα.

Chris Harrison, Andrew Pacho, Flipper Hope και Harrison Beal / ©Lois Greenfield

Πλέον η Λόις Γκρίνφιλντ εργάζεται αποκλειστικά στο στούντιό της στη Νέα Υόρκη, εμβαδού μόλις 7 τετραγωνικών μέτρων, όπου έχει τον απόλυτο έλεγχο του φωτός. Εμπνεύστηκε από αρκετούς που προηγήθηκαν – από τον εκκεντρικό Ιντγουιρντ Μάιμπριτζ, πατέρα της φωτογραφίας σε κίνηση κατά τον 19ο αιώνα· από τον Χάρολντ Εντγκερτον γνωστό και ως Papa Flash, τον ηλεκτρολόγο μηχανικό που πήρε το στροβοσκόπιο από τα εργαστήρια και το μετέτρεψε σε μια κοινή συσκευή· από την Μπάρμπαρα Μόργκαν η οποία εν μέσω της Μεγάλης Υφεσης απαθανάτισε τις δημιουργίες πρωτοπόρων του χορού όπως η Μάρθα Γκράχαμ, η Ελεν Ταμίρις κ.α. θεωρώντας πως οι χορογραφίες τους αποτελούν ένα είδος ιεροτελεστίας που συμβάλλει στην αναζωογόνηση και την τόνωση της κοινωνίας σε μια περίοδο κρίσης.

Fang-Yi Sheu / ©Lois GreenfieldAndrew Pacho / ©Lois Greenfield

Εμφανείς στις φωτογραφίες της είναι και οι αναφορές στον σουρεαλισμό και στον φουτουρισμό αλλά και σε ιταλούς δημιουργούς της Αναγέννησης. Αυτό που αποκαλύπτει η Λόις Γκρίνφιλντ δεν είναι η κορύφωση μιας χορευτικής ακροβασίας που θα μπορούσε να δει κανείς στη σκηνή. Αυτό που επιδιώκει είναι να αποτυπώσει το ενδιάμεσο. Ο στόχος της είναι ταχύτερος από το μάτι αλλά εκείνη καταφέρνει να συλλάβει αυτό που συμβαίνει σε 1/2.000στό του δευτερολέπτου.

Fang-Yi Sheu / ©Lois GreenfieldPaul Zivkovich / ©Lois Greenfield

Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της η Γκρίνφιλντ συνεργάστηκε με πάμπολλους καινοτόμους χορευτές. Ξεχωρίζει όμως η συνεργασία της με τον Ντέιβιντ Πάρσονς, έναν από τους πιο ανατρεπτικούς δημιουργούς της δεκαετίας του 1980.

David Parsons / ©Lois Greenfield

Αφότου δούλεψε με την Γκρίνφιλντ, ο Πάρσονς πέτυχε το ακατόρθωτο: να «πετάξει» στη σκηνή αξιοποιώντας τις ιδιότητες του στροβοσκοπικού φωτός. Περισσότερα από 100 διαδοχικά άλματα μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών: στο Caught του 1982 ο αμερικανός χορευτής πατάει στην σκηνή και παίρνει φόρα για το επόμενο άλμα του στο κλάσμα του δευτερολέπτου (1/10.000) που χάνεται το φως για να εμφανιστεί ξανά να ίπταται κατά την αστραπιαία επιστροφή του, δίνοντας στο κοινό την εντύπωση ότι χαράσσει έναν κύκλο χορεύοντας στον αέρα.

Daniel Ezralow / ©Lois GreenfieldSham Mosher / ©Lois GreenfieldJulie West, Poonie Dodson, Amy Pivar, Bill T. Jones, Arnie Zane και η ομάδα «Ελευθερία της Πληροφορίας» /©Lois Greenfield

The post Φωτογραφίζοντας τους κορυφαίους χορευτές του κόσμου appeared first on Protagon.gr.