Το σημάδι του μέλλοντος

"Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία" έγραφε ο Διονύσης Σαββόπουλος, σε μια εποχή που ίσως κι ο ίδιος δεν πίστευε ότι αυτή του η φράση θα είχε διαχρονική αξία και συχνά πυκνά θα μνημονεύονταν από πολλούς και για διαφορετικούς λόγους.

Κάποτε οι ομάδες μας ψώνιζαν από το… πάνω ράφι, αλλά η ζωή (συνολικά) στην Ελλάδα άλλαξε και πλέον είναι όχι μόνο αδύνατο, αλλά και… προκλητικό να φέρει ένας σύλλογος παίκτη που να στοιχίζει εκατομμύρια ευρώ. Άλλωστε, αν ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε

πως παίκτες οι οποίοι στοίχησαν υπέρογκα ποσά (Ντελκ, Τσίλντρες) δεν δικαίωσαν την… επένδυση.

Ο Κάιλ Χάινς και ο Στεφάν Λάσμε αποδεικνύουν με την ως τώρα παρουσία τους (ο Αμερικανός του Ολυμπιακού έχει σαφώς μεγαλύτερο δείγμα γραφής) ότι δεν είναι "αναγκαία και ικανή συνθήκη" η σπατάλη εκατομμυρίων, για να αποκτηθεί ένας παίκτης υψηλών προδιαγραφών. Άλλωστε, αυτό έκανε για χρόνια η Σιένα (και αρκετές άλλες ομάδες, ανά την Ευρώπη) και αυτό οφείλει να κάνει κάθε ορθολογιστικά σκεπτόμενη διοίκηση.

Ο Ολυμπιακός ήδη κινείται για την επέκταση της συνεργασίας με τον Χάινς, το ίδιο θα κάνει (λογικά) και ο Παναθηναϊκός, αφού τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται. Οι "ερυθρόλευκοι" είναι και… παθόντες, αφού κάπως έτσι -καθυστερώντας- έχασαν τον Τζαμόν Λούκας Γκόρντον, που τώρα βγάζει μάτια στην Τουρκία.

Βεβαίως υπάρχουν ορισμένοι που δεν… βολεύονται με τίποτα λιγότερο από παίκτες εκατομμυρίων, αλλά είναι οι ίδιοι που όταν κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις, κατέστρεψαν ομάδες με ιστορία. Είναι οι ίδιοι που γκρινιάζουν όλο τον χρόνο, αλλά χώνουν τη μούρη τους στο κάδρο με τους πανηγυρισμούς, για να έχουν μια… ενδιαφέρουσα φωτογραφία για το facebook.

Το μπάσκετ είναι σοβαρό άθλημα και απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση. Οι δύο "αιώνιοι" οφείλουν να προσαρμοστούν στα δεδομένα της εποχής, να αναζητήσουν και να βρουν "λαβράκια", όπως ο Χάινς και ο Λάσμε. Οφείλουν να… ρισκάρουν με παίκτες που δεν κοστίζουν όσο ο μισός τωρινός προϋπολογισμός τους, ώστε να είναι βιώσιμες εταιρίες σε βάθος χρόνου.

Οι προπονητές, σωστότερα τα προπονητικά τιμ, ΠΡΕΠΕΙ να κρίνονται και από την ικανότητα να βρουν παίκτες που θα βγάζουν… κέρδος, που θα κοστίζουν λίγο (σχετικό είναι αυτό, γιατί τα χρήματα που παίρνουν οι δύο Αμερικανοί δεν είναι ευκαταφρόνητα) και θα αποδίδουν πολύ περισσότερο.