Τα μαθηματικά των Λέικερς…

Όταν το καλοκαίρι η διοίκηση των Λέικερς έβαζε στην "εξίσωση" του ρόστερ τους Στιβ Νας και Ντουάιτ Χάουαρντ, το ESPN.com έκανε μία -τότε φαινομενικά λογική, αλλά ούτως ή άλλως παράτολμη- πρόβλεψη. Γράφοντας πως η ομάδα του Λ.Α. θα ολοκληρώσει την κανονική περίοδο με ρεκόρ 63-19. Μονάχα που οι Καλιφορνέζοι έφτασαν στο δεύτερο σκέλος αυτής της πρόβλεψης από τον… Γενάρη.

Καθώς μετά την ήττα στο Χιούστον, τα ξημερώματα της Τετάρτης (9/1), οι "Λιμναίοι" παρέμειναν

στην 11η δυτική θέση, με 15 νίκες και 19 ήττες! Σαφώς και στην Καλιφόρνια θα μπορούσαν να επικαλεστούν την αρχική απουσία του Νας για περισσότερο από ένα μήνα και σε ό,τι αφορά την τελευταία "σφαλιάρα" από τους Ρόκετς, την απώλεια όλων των ψηλών τους (τραυματίες οι Χάουαρντ, Γκασόλ, Χιλ).

Συγκυρία που ανάγκασε τον κόουτς Ντ’ Αντόνι να "μεταθέσει" τον Κόμπι σε θέση "3", τον Metta World Peace σε θέση "4" και να ξεκινήσει βασικό σέντερ τον Ρόμπερτ Σάκρε των 1,2π.-0,9ριμπ. μ.ο. καριέρας.

Ωστόσο, το θέμα δεν είναι τόσο απλό και δεν σηκώνει απλώς τα παραπάνω άλλοθι. Η επιστροφή του Νας δεν "γιάτρεψε" τις "πληγές" μίας ομάδας η οποία οδεύει ολοταχώς να γίνει η καλύτερη που θα μείνει εκτός πλέι-οφς… Οι Λέικερς είναι ίσως η πιο πετυχημένη όλων των εποχών στο ΝΒΑ, με 16 τίτλους, που μπορεί να είναι ένας λιγότερος από τα 17 λάβαρα των Σέλτικς, όμως μετρούν και 10 παραπάνω Τελικούς από την Βοστόνη.

Πλέον, όμως, η All-Star 4αδα των Μπράιαντ, Σακίλ, Καρλ Μαλόουν και Πέιτον τη σεζόν 2003-04, δείχνει "μεγαθήριο", παρότι έχασε απρόσμενα τους Τελικούς από τους Πίστονς. Αφού η φετινή "λαμπερή"(;) 5αδα τους για την ώρα "κυνηγά" μόνο την είσοδο στα πλέι-οφς. Τα συμπεράσματα σαφώς και είναι πρόωρα, καθώς το Λ.Α. έχει να παίξει ακόμη 48 αγώνες. Αλλά η φιλοσοφία που παρουσιάζει στο παρκέ, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Υπό κανονικές συνθήκες, μία κακή ομάδα (ή, έστω, μία με άσχημη απόδοση και ακόμη πιο κακές επιδόσεις) θα προσέφερε βαρετά σχόλια. Όχι, όμως, οι Λέικερς. Μπορεί πλέον οι "μικροί" του Λ.Α., Κλίπερς, να φαίνεται πως μεγαλώνουν, να εγείρουν υψηλές φιλοδοξίες και να πλησιάζουν στην κορυφή της μαρκίζας του Χόλιγουντ, αλλά για την ώρα η "χρυσο-μωβ" πλευρά των αποδυτηρίων του "Στέιπλς Σέντερ" παραμένει η "talk of the town" στο Λ.Α..

Οι Λέικερς "πληρώνουν" τις εσωτερικές διχογνωμίες της διοίκησης. Μετά την αποχώρηση του Φιλ Τζάκσον, προσελήφθη ένας αμυντικογενής προπονητής (Μάικ Μπράουν), ο οποίος φέτος αντικαταστάθηκε από έναν του άλλου άκρου, που πάντως, δεν μπορεί να ζητήσει γρήγορο μπάσκετ από ένα γερασμένο ρόστερ.

Οι Λέικερς σκοράρουν σχετικά εύκολα, όμως δεν διαθέτουν καμία αμυντική φιλοσοφία. Η επιθετική τους παραγωγικότητα δεν είναι σε καμία περίπτωση μικρή, λόγω μίας από τις καλύτερες σεζόν στην 16χρονη καριέρα του Μπράιαντ (είναι κορυφαίος σκόρερ της κανονικής περιόδου), της ευχέρειας στην πάσα του Νας και της εξαιρετικής σεζόν του World Peace (μ.ο. 13,6π.-5,8ριμπ., ενώ πέρυσι είχε 7,7π.-3,4ασ.).

Θυμίζοντας την ομάδα από 1996-99, με τους Σακίλ, Κόμπι, Βαν Έξελ, Έντι Τζόουνς και Έλντεν Κάμπελ που σκόραρε 120π., αλλά δεχόταν 122… Και χρειάστηκε την προσθήκη του κόουτς Τζάκσον και την απομάκρυνση των τριών τελευταίων για να γίνει ανταγωνίστρια τίτλου.

Φέτος, αντίστοιχα, ο Χάουαρντ δεν έχει βρει ακόμη ρόλο, γι’ αυτό και συχνά αλλοιώνει το χαμόγελό του με γκριμάτσες ενόχλησης. Και ο Γκασόλ δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει στην άμυνα τους αθλητικούς πάουερ φόργουορντ του ΝΒΑ. Υποχρεώνοντας τους Λέικερς να κοιτούν πια και το τι κάνουν άλλοι. Σε μία μαθηματική εξίσωση που δεν είναι αποκλειστικά στα χέρια τους…

Στο Λ.Α. ακολουθεί ένα δύσκολο πρόγραμμα (ξημερώματα Πέμπτης στο Σαν Αντόνιο, ξημερώματα Σαββάτου εντός με την Οκλαχόμα Σίτι και στη συνέχεια κόντρα σε Κλίβελαντ, Μιλγουόκι, Μαϊάμι, Τορόντο, Σικάγο, Μέμφις και Γιούτα), προτού "μαλακώσει" τόσο το επίπεδο των αντιπάλων όσο και η συχνότητα των αγώνων. Για τους Λέικερς, ο "μαγικός" αριθμός εισόδου στα πλέι-οφς μοιάζει το "45".

Αν υποθέσει κανείς πως οι 8οι Μπλέιζερς, με ρεκόρ 19-15, οδεύουν προς ένα πιθανό 45-37. Κάτι που σημαίνει πως οι "Λιμναίοι" χρειάζονται τουλάχιστον 30-18 ως το τέλος της κανονικής περιόδου. Ένα άθροισμα που αποτυπώνουν τα Μ.Μ.Ε. των Η.Π.Α., αν αναλογιστεί κανείς πως τα τελευταία χρόνια, η 8η ομάδα της Δύσης φτάνει και ξεπερνά αυτό το όριο.

Πέρυσι οι Τζαζ είχαν 36 νίκες σε σεζόν 66 αγώνων (λόγω του λοκ-άουτ) και αν διατηρούσαν αυτό το ποσοστό, θα έφταναν τις 45 σε 82 ματς. Το 2011 οι Γκρίζλις είχαν 46-36, το 2010 οι Θάντερ και το 2008 οι Νάγκετς μέτρησαν το εντυπωσιακό 50-32, ενώ το 2009 η Γιούτα έφτασε σε 48-32. Με το τωρινό ποσοστό τους, οι Λέικερς θα φτάσουν μόλις τις 37 νίκες και με αυτές δεν "χωράνε" στην δυτική 8αδα. Ενώ για να φτάσουν σε μία από τις παραπάνω επιδόσεις θέλουν 30-18 για τις 45 νίκες, 33-15 για τις 48 και 35-13 για τις 50.

Το κατά πόσο θα το καταφέρουν με όλη τη γκρίνια και τους τραυματισμούς, θα φανεί στα μέσα Απριλίου. Εκτός αν η αντεπίθεσή τους στηριχτεί στον εγωισμό του Μπράιαντ ή σε νέες αλλαγές. Γιατί η διοίκηση εξακολουθεί να στραβοκοιτάζει την φετινή "εξίσωση". Και έχοντας ήδη αναζητήσει ομάδα για ανταλλαγή του Γκασόλ, κανείς δεν αποκλείει να "βγάλει στο σφυρί" και τον δυσαρεστημένο Χάουαρντ, ώστε να μην ρισκάρει να τον χάσει χωρίς κέρδη το καλοκαίρι.