Τα αβγά και τα Πασχάλια...

Μέρες άγιες, που είναι ο Παναθηναϊκός, φάνηκε βαρύς από τον οβελία και η μεγαλύτερη του ήττα, δεν ήταν ότι έχασε το ματς, αλλά η εικόνα που παρουσίασε, στο πρώτο παιχνίδι της σειράς των πλέι οφ, με την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα...

Ο Παναθηναϊκός, έχασε και τα αβγά και τα Πασχάλια στην Μόσχα, σε ένα παιχνίδι, μέρες που είναι.

Ένα παιχνίδι πάντως που δεν πρέπει να ξεχάσει γρήγορα, το αντίθετο, θα πρέπει να καθίσει να σκεφτεί και μία και δυο και τρεις φορές, τα λάθη που έκανε, τόσο στον αρχικό του σχεδιασμό, για το πως θα αντιμετωπίσει τους Μοσχοβίτες, όσο και κατά την διάρκεια της αναμέτρησης. Ο Παναθηναϊκός, όπως και η ΤΣΣΚΑ, είναι δυο μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη, με πάμπολλους τίτλους και άλλες τόσες συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ στην διοργάνωση, είναι αυτό που λέμε, "βαριές φανέλες" και ομάδες με ιστορία.

Ναι τα μπάτζετ, είναι ανισομερή και φέτος, με τους πράσινους να έχουν ακολουθήσει πολιτική ανανέωσης και λιτότητας, δεν διαφωνεί κανείς, αλλά αυτό δεν εξανεμίζει την "βαριά φανέλα", που έχει η ομάδα και ότι είναι αναγκασμένη ή και καταδικασμένη, να παλεύει σε όλα τα ματς. Το μεγάλο μείον του Παναθηναϊκού, είναι ότι δεν πάλεψε σήμερα, ότι μπήκε πολύ νωχελικός, σαν είναι έχει παραδοθεί στην μοίρα του, την οποία είχε προδιαγράψει ο ίδιος, πριν ξεκινήσει το ματς.

Έχουμε ακούσει το κλισέ, ότι τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάσκετ, όχι μόνο το έχουμε ακούσει, αλλά το έχουμε δει να εφαρμόζεται και στην πράξη. Το είδαμε πέρσι με την Μακάμπι στο Φάιναλ Φορ του Μιλάνο, που πήρε τον τίτλο, το είδαμε δις με τον Ολυμπιακό, το έχουμε δει και με τον Παναθηναϊκό, πριν αρκετά χρόνια και έχουμε και άλλα πολλά παραδείγματα στην Ευρωλίγκα. Θα πει κανείς, ότι ήταν ένα μονό παιχνίδι οι περιπτώσεις που αναφέραμε ενδεικτικά νωρίτερα. Μα και ο Παναθηναϊκός, στην Μόσχα, την μία νίκη δεν έψαχνε που θα έβαζε την ΤΣΣΚΑ σε θέση άμυνας στην σειρά;

Ο Παναθηναϊκός, έδωσε το δικαίωμα στην ΤΣΣΚΑ, στο πρώτο ημίχρονο, όχι μόνο να καθαρίσει το παιχνίδι, αλλά και να προσπαθήσει να τον "ταπεινώσει" να τον "περιγελάσει", να προσφέρει σόου, σαν να είναι μία ομάδα της "σειράς". Αυτό είναι που πείραξε περισσότερο και από την κακή επίθεση του και από την κάκιστη άμυνα του. Ένας Παναθηναϊκός, που δέχθηκε 56 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και δεν κατάφερε να σουτάρει ούτε μία βολή. Ενώ και η ΤΣΣΚΑ, πήγε μόνο 4 φορές στις βολές, δείγμα, ότι δεν της δυσκολέψει την ζωή καθόλου, σε πολλά από τα εύκολα καλάθια που πέτυχε.

Ο περσινός Παναθηναϊκός, πάλι με την ΤΣΣΚΑ, έπαιξε στην ίδια φάση, έχασε με 30 πόντους στο τελευταίο παιχνίδι στην Μόσχα, με το βαρύ 74-44, αλλά τα τέσσερα προηγούμενα τα είχε παλέψει όσο δεν πήγαινε. Μάλιστα τα δύο από τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια τα είχε πάει στην παράταση, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου της σειράς στην Μόσχα, που παρόλο που το είχε χάσει, είχε βάλει σε μία περίπλοκη διαδικασία αμφισβήτησης την ΤΣΣΚΑ. Είναι καλύτερη η φετινή ΤΣΣΚΑ, από την περσινή; Η απάντηση είναι ναι, αλλά και πάλι δεν αποτελεί δικαιολογία αυτό.

Ο Παναθηναϊκός, έδειξε να είναι μπερδεμένος, από την αρχή. Τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση και δεν καταλάβαμε ποιος ήταν ο προσανατολισμός του για να περιορίσει την ρωσική ομάδα. Στην άμυνα, επέλεξε να αφήσει τα τρίποντα και να θωρακίσει την ρακέτα; Αν ναι.. καλύτερα να μην το κάνει στο επόμενο παιχνίδι. Μα θα πει κανείς δεν γίνεται αλλιώς; Γίνεται, αλλά θέλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια, πολύ μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και κόπο και όχι φόβο και χαλαρότητα. Γιατί τα δύο τελευταία τα είδαμε. Αν και πιο πλήρης ομάδα η ΤΣΣΚΑ και μεγάλο φαβορί, δεν επιτρέπεται παίκτης του Παναθηναϊκού, όποιος και να είναι αυτός, να αντιμετωπίζει τον αντίπαλο με δέος. Ομάδα, που αντιμετωπίζουν με δέος είναι και ο Παναθηναϊκός και υπάρχει ο Φώτσης και Διαμαντίδης για το θυμίζουν αυτό.

Ούτε στην επίθεση δεν είδαμε πλάνο. Αντίθετα, είδαμε τον Παναθηναϊκό στο πρώτο ημίχρονο να μένει κολλημένος στους 25 πόντους και να δέχεται 16-0 επιμέρους σκορ... και τέλος το παιχνίδι και η υπόθεση νίκη από νωρίς. Το μόνο ορθολογικό, που κρατάμε, ήταν οι συνεργασίες του Διαμαντίδη με τον Μπατίστα, με τα πάρε βάλε στον Ουρουγουανό, αλλά έτσι το παιχνίδι δεν βγαίνει, μάλιστα δεν αρκεί ούτε καν να μείνεις κοντά στο σκορ. Επίσης αν το πλάνο του Ιβάνοβιτς, είναι να πάει σε ένα μεγάλο ροτέισον, με μπες βγες για να έχει "φρεσκάδα" μάλλον το πρώτο ματς, δείχνει, ότι δεν είναι το ενδεδειγμένο πλάνο. Αφού για να γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρχει τεράστια συγκέντρωση, που δεν μπορούν να την έχουν όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού και συν της άλλης, όσοι παίξουν θα πρέπει να βρεθούν ταυτόχρονα σε πολύ καλή μέρα.

Την ΤΣΣΚΑ, για να την κερδίσεις, πρέπει να της δημιουργήσεις, συνθήκες πίεσης και άγχους. Αν την αντιμετωπίσεις με δέος, θα σε σκουπίσει και αντίο... όπως και έγινε σήμερα. Με δέος μιλάμε, όχι για έλλειψη σεβασμού.

Ο Ολυμπιακός, το 2011, είχε κερδίσει με 89-41 την Σιένα στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ, σε εκείνη την σειρά των πλέι οφ. Αλλά το δεύτερο παιχνίδι και η σειρά γενικά ήταν τελείως διαφορετικά στην συνέχεια. Το ερώτημα είναι αν ο Παναθηναϊκός και ο Ιβάνοβιτς, έχει τον τρόπο, να παρουσιάσει μία άλλη ομάδα, μία άλλη εικόνα, τόσο στο δεύτερο παιχνίδι, όσο και σε όσα ματς γίνουν. Για την ακρίβεια πάντως, είναι αναγκασμένος να το κάνει, αποτελεί μονόδρομο, αφού ακολουθούν τα ματς στο ΟΑΚΑ και ο κόσμος, μπορεί να δεχθεί, τον αποκλεισμό, όχι όμως και τον διασυρμό. Και ακόμα και να χάσει το δεύτερο ματς την Πέμπτη, θα πρέπει να το κάνει με πιο κομψό τρόπο, για να επιστρέψει στην Αθήνα και να διεκδικήσει το 2-2, όσο ουτοπικό ακούγεται αυτό μετά την σημερινή του εμφάνιση.

Η απουσία του Σλότερ, ήταν σημαντική, αλλά όχι επαρκής λόγος για την εικόνα και την βαριά ήττα του ΠΑΟ. Όπως και το να ανακαλύψουμε ξαφνικά, τις αδυναμίες, που έχει ο κάθε παίκτες του Παναθηναϊκού, αυτή την στιγμή, δεν είναι σαν να ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα. Ούτε με το να εκθειάζουμε το οπλοστάσιο της ΤΣΣΚΑ, δίνουμε άλλοθι για την σημερινή εικόνα. Δουλειά του Ιβάνοβιτς, αλλά και του κάθε προπονητή, είναι να κρύβει τις αδυναμίες των παικτών του και να παίρνει το καλύτερο από τον καθένα ξεχωριστά, όπως και να μπορεί να περιορίζει τους αντιπάλους ή να τους χτυπάει εκεί που έχουν αδυναμίες. Μα υπάρχουν μις-ματς με αυτή την ΤΣΣΚΑ; Φυσικά και υπάρχουν.

Είναι ωστόσο ουτοπικό να πιστεύει κανείς, ότι μπορεί ο Παναθηναϊκός, ή άλλη ομάδα, να κρατήσει την ΤΣΣΚΑ στους 65 πόντους για να την κερδίσει. Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και η Φενέρ, έδειξαν τον τρόπο, για το πως την κερδίζεις. Ο Παναθηναϊκός, είναι μία ομάδα που μπορεί να κρατήσει την ΤΣΣΚΑ στους 75 π. και να την κερδίσει, μπορεί να σκοράρει 76 π. και πάνω απέναντι της. Με την προϋπόθεση, ότι θα την έχει από κοντά ή θα προηγείται στο παιχνίδι. Την Πέμπτη, κανείς δεν πρέπει να περιμένει τον Παναθηναϊκό, ότι θα κερδίσει το παιχνίδι, αλλά πρέπει να περιμένει ότι θα πάει το ματς μέχρι τέλους και θα παλέψει. Και σαφώς περιμένουμε ένα καλύτερο Ιβάνοβιτς, ένα Ιβάνοβιτς, όπως στο παιχνίδι με την Ρεάλ για παράδειγμα, με πιο μικρό ροτέισον και πιο ορθολογική χρήση του ρόστερ του. Έχει δικαιολογίες, στα ζευγαρώματα των γκαρντ, με την απουσία του Σλότερ, αλλά δεν είναι για σήμερα τουλάχιστον, επαρκής δικαιολογία, με την εικόνα που έδειξε ο ΠΑΟ.