Οταν ο «Air» κάρφωσε για τελευταία φορά...

Με αφορμή τα 51α γενέθλια του Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 17 Φεβρουαρίου 1963, κάνοντας πολλούς από εμάς να λατρέψουμε το μπάσκετ και να τον θεωρούμε ως τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, θυμήθηκα την εμπειρία που έζησα, πριν από έντεκα χρόνια, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Ηθελα πάση θυσία να παρακολουθήσω έναν αγώνα του «Air» ζωντανά, αποτελούσε όνειρο ζωής. Δεν είχε σημασία εάν ήταν 38, 39 ή 40 ετών. Μόλις ανακοίνωσε το τελευταίο «I 'm back», άρχισα να σχεδιάζω το ταξίδι. Δεν ήταν, όμως, ένα απλό

ματς κανονικής περιόδου, αλλά ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ αγώνας στην καριέρα του. Επομένως, όλα έπρεπε να οργανωθούν και να εκτελεστούν στην εντέλεια.

Εισιτήρια, διαπιστεύσεις, pocket money και το βασικότερο; Συνεννόηση με τον άνθρωπό μας Ευθύμη Ρεντζιά, ο οποίος για καλή μου τύχη ζούσε εκείνη τη σεζόν το αμερικανικό όνειρο αγωνιζόμενος στους Σίξερς. Αεροπλάνα, τρένα, οργάνωση ειδικής, μεταμεσονύχτιας εκπομπής στην ΕΡΑ Σπορ και ένας οικοδεσπότης που έκανε τη ζωή μου όχι εύκολη, αλλά παιχνιδάκι, εξασφαλίζοντάς μου πρόσβαση σε χώρους, που αφορούσαν αποκλειστικά τους σταρ των Σίξερς, τον Αϊβερσον και την παρέα του. Να 'ναι καλά ο Ευθύμης.

Ερχεται, λοιπόν, η μεγάλη μέρα. Και έχω πάρει ήδη θέση στην είσοδο των παικτών των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς. Δεκάδες δημοσιογράφοι, Αμερικανοί επί το πλείστον, αρκετοί Κινέζοι, ένας – δύο Ευρωπαίοι και η αφεντομουτσουνάρα μου. Οπλισμένος με τη φωτογραφική μηχανή, μια πολύπλοκη Nikon, που καλά καλά δεν ήξερα τις λειτουργίες της και με περίσσιο θράσος. Αλλωστε, δεν ήμουν «rookie» στο ΝΒΑ, είχα ήδη παρακολουθήσει αγώνες και γνώριζα τα κατατόπια. Τζόρνταν, όμως, πρώτη (και τελευταία) φορά...

Οταν ακούστηκε η ιαχή «έρχεται» από τους φωτογράφους που τον εντόπισαν πρώτοι, η έκρηξη της αδρεναλίνης ήταν τόσο ισχυρή, που εκείνη τη στιγμή ένιωσα να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν υπερβάλλω. Όταν αντίκρισα τον Τζόρνταν και ακολούθησα τα βήματά του μέχρι την είσοδο του ειδικού, πριβέ χώρου, που είχαν ετοιμάσει οι Σίξερς για αυτόν, τυφλώθηκα από τη λάμψη του. Κάηκα, όπως οι κομήτες που πλησιάζουν τον Ηλιο.

Συνέρχομαι από το σοκ, κάνω μερικά βήματα και ποιους αντικρίζω; Τον Πατ Γιούιν, τον Μόουζες Μαλόουν και τον Τσαρλς Οκλεϊ, που είχαν έλθει για να τιμήσουν την αυτού εξοχότητα στο τελευταίο ματς της καριέρας του.

Βίωνα το απόλυτο ντελίριο. Περπατάω πιο κάτω, δείχνω τη διαπίστευση, κάνω ότι ψάχνω τη θέση μου για να ξεγελάσω ο πονηρός τον αυστηρό πορτιέρη και… να ‘μαι στον αγωνιστικό χώρο.

Λίγο προτού αρχίσει η τελετή, στρέφω τον φωτογραφικό φακό στον μεγάλο Τζούλιους Ερβινγκ, ο οποίος φορώντας ένα συλλεκτικό μπουφάν με τα λογότυπα των ομάδων του ΝΒΑ, ετοιμαζόταν να χαρίσει στον «Air» ένα αμαξάκι του γκολφ με το Νο.23.

Προσπαθούσα να ρουφήξω κάθε στιγμή. Παρακολουθούσα το ίνδαλμά μου να σουτάρει βολές στην προθέρμανση και δεν το πίστευα. Όχι από τη θέση μου, που ήταν στον… περιστερώνα (για τους ξένους δημοσιογράφους δεν υπήρχε ούτε για δείγμα στο ισόγειο),

αλλά κάτω ακριβώς από την μπασκέτα, εξ ου και η φωτογραφία, που είναι από τις αγαπημένες μου, τράβηξα με τα χεράκια μου -ναι, τόσο κοντά είχα φτάσει- και τη μοιράζομαι μαζί σας.

Μόλις ολοκληρώθηκε το ιστορικό παιχνίδι και ο «MJ» αποχαιρέτησε τα παρκέ με 15 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 28’ συμμετοχής, κάνοντας μάλιστα και κάρφωμα παρά το προχωρημένο της ηλικίας του (40 ετών και δύο μηνών), ακολούθησα τη διαδρομή προς τη συνέντευξη Τύπου. Πρώτος έφτασε ο Αϊβερσον, ο οποίος άρχισε να εξηγεί το πόσο επηρέασε την καριέρα του ο Τζόρνταν, για να τον διακόψει η υπεύθυνη Τύπου όχι και… τόσο ευγενικά για το όνομα και το πρεστίζ του «Answer»:

«That’senough, Allen», του είπε επί λέξει, λες και τον μάλωνε! Ερχόταν, όμως, το πρόσωπο της βραδιάς, οπότε τι να κάνει ο Αϊβερσον; Απελευθέρωσε το πάνελ και στη θέση του κάθισε ο «Air» ξεκινώντας με μια φράση, που ακόμη αντηχεί στα αφτιά μου και εξακολουθεί να υπάρχει ως ηχητικό ντοκουμέντο χάρη στο μικρόφωνο που βλέπετε (εκ δεξιών) στη φωτό. «Basketball has been my life», αναφώνησε και εγώ βρέθηκα στον... παράδεισο!

Δείτε και ένα βίντεο για να θυμηθούμε όλοι μαζί εκείνη την ιστορική βραδιά...