Ο... νυσταγμένος «Sleepy» Φλόιντ με τα ονειρικά ρεκόρ!

Δεν είναι μόνο οι ρούκις που μπορούν να εντυπωσιάσουν απρόσμενα στα πλέι-οφς. Αλλά και ρολίστες που για ένα βράδυ γίνονται σούπερ-σταρ. Μπορεί οι ημιτελικοί των δύο Περιφερειών του ΝΒΑ να ολοκληρώθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο δίχως το σασπένς του συναρπαστικού 1ου γύρου της φετινής ποστ-σίζον ή με σουτ που "κλείδωσαν" μία σειρά, ωστόσο περιελάμβαναν σπουδαίες ατομικές εμφανίσεις, όπως αυτές του Κέβιν Ντουράντ και του Ράσελ Ουέστμπρουκ, για τους Θάντερ, το μεγάλο ματς του Κρις Πολ για τους Κλίπερς στην πρεμιέρα της σειράς με την Οκλαχόμα Σίτι, ένα ρεκόρ του ΛεΜπρον Τζέιμς και δύο σπουδαίες επιθετικές βραδιές για την Ιντιάνα από τους Πολ Τζορτζ και Ρόι Χίμπερτ! Μονάχα που καμία από αυτές δεν ξεπέρασε εκείνη του Έρικ «Sleepy» Φλόιντ στον 4ο δυτικό ημιτελικό του 1987 ανάμεσα σε Ουόριορς και Λέικερς. Ο γκαρντ των πρώτων, αν και η ομάδα του ήταν στο 0-3 και στο όριο του αποκλεισμού από το Λ.Α. -που 34 μέρες αργότερα κατέκτησε τον τίτλο(!)- «αρνήθηκε» να αποκλειστεί με «sweep» και φρόντισε να το αποφύγει με μία βραδιά που παραμένει ακόμη στις σελίδες των ρεκόρ της Λίγκας… Στις 10 Μαΐου 1987, ο Έρικ Φλόιντ, που έμεινε γνωστός με το παρωνύμιο «Sleepy» («Σλίπι», που σημαίνει… «νυσταγμένος»), μόνο νωθρός δεν ήταν κόντρα στην καλύτερη ομάδας της δεκαετίας και μία εκ των 10 κορυφαίων όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Σε ένα ματς στο οποίο αγωνίζονταν οι Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Μάτζικ Τζόνσον, Τζέιμς Ουόρθι για τους Λέικερς και οι Τζο Μπάρι Κάρολ (μ.ο. 21,2π. εκείνη τη σεζόν), Πέρβις Σορτ (μ.ο. 18,3π.) και Κρις Μάλιν (μ.ο. 15,1π.) για την ομάδα του Όκλαντ, ο Φλόιντ έστρεψε όλα τα φώτα πάνω του και έμεινε στην ιστορία και στα βιβλία των πλέι-οφς, σκοράροντας 29π. στην 4η περίοδο και 39 στο 2ο ημίχρονο, επιδόσεις που είναι ακόμη οι κορυφαίες στην ποστ-σίζον και συνδυάστηκαν από 2 ακόμη ρεκόρ! Ο «Σλίπι» πέτυχε 12 σουτ στο 4ο δωδεκάλεπτο, τα οποία ήταν μάλιστα… συνεχόμενα και έβαλε άλλες δύο φορές το όνομά του πλάι στις αντίστοιχες καλύτερες επιδόσεις, ολοκληρώνοντας το ματς με 51π., για την νίκη με 129-121 και την προσωρινή μείωση της σειρά σε 1-3! Οι Λέικερς επικράτησαν στο επόμενο ματς και προκρίθηκαν, αλλά στον 4ο αγώνα «συνελήφθησαν» αδιάβαστοι για τον γκαρντ των Ουόριορς, που είχε 18,8π. στην κανονική περίοδο. Σε επίπεδο πλέι-οφς δεν έχει ξεπεράσει κανένας τις 4 επιδόσεις του Φλόιντ, που έχει για ρεκόρ καριέρας σε μία χρονιά τους 19,5π. που είχε πάλι στο Γκόλντεν Στέιτ, την σεζόν 1984-85. Γεννημένος στην Νορθ Καρολάινα στις 6 Μαρτίου 1960, φοίτησε το τοπικό γυμνάσιο Χάντερ Χας και έπαιξε κολεγιακό μπάσκετμπολ στο περίφημο Τζορτζταουν, από το οποίο επιλέχθηκε στο Νο13 του ντραφτ του 1982 από τους Νετς. Φόρεσε ακόμη τις φανέλες των Ρόκετς και Σπερς και το 1994-95 ολοκλήρωσε την καριέρα του πάλι στο Νιου Τζέρσεϊ, με συνολικό απολογισμό 12,8π.-5,4ασ. σε 957 ματς και 13 σεζόν. Αλλά το βράδυ της 10ης Μαΐου 1987 ήταν και θα είναι το καλύτερο της καριέρας του και το σημείο αναφοράς της πορείας του στην Λίγκα. Ο Φλόιντ δεν κατάφερε μεν να ξεπεράσει ποτέ τους 20π. μ.ο. σε κανονική περίοδο, αγωνίστηκε σε μόλις 1 All Star Game, αλλά σαφώς και παραμένει ένας από τους εξαιρετικούς περιφερειακούς του πρωταθλήματος την δεκαετία του ’80 και κόντρα στους Λέικερς έλαβε κι εκείνος τα περίφημα «15΄ δημοσιότητας που αναλογούν σε κάθε άνθρωπο», σύμφωνα τουλάχιστον με τον εκκεντρικό καλλιτέχνη Άντι Ουόρχολ. Μονάχα που για τον γκαρντ του Γκόλντεν Στέιτ ήταν… 12΄. Όσα στην 4η περίοδο, στην οποία ήταν ασταμάτητος με 12 διαδοχικά εύστοχα σουτ και 29π.. Δεν ήταν ίσως σπουδαίος, αλλά ήταν καλός. Για την ακρίβεια πολύ καλός! Είχε ένα εκρηκτικό πρώτο βήμα που τον έκανε δύσκολο αντίπαλο για κάθε αμυντικό. Ήταν καταπληκτικός στο ανοικτό γήπεδο, αλλά σύμφωνα με τον Μπιλ Σίμονς, άλλοτε αρθρογράφο του ESPN και νυν της ιστοσελίδας Grantland.com, «δεν έδινε μεγάλο βάρος σε προπόνηση και αγώνα και για αυτό τον φώναζαν Sleepy. Σου έδινε την εντύπωση πως δεν δίνει δεκάρα για το ΝΒΑ, αλλά ταυτόχρονα και την αίσθηση πως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος και να έχει μία σπουδαιότερη καριέρα…». Περίπου ένα λεπτό πριν το τέλος του ιστορικού ματς με τους Λέικερς, οι Ουόριορς είναι στο -15 (με σκορ 83-98). Ο Φλόιντ, με αντίπαλο τον Μπάιρον Σκοτ διεισδύει και σκοράρει γκολ-φάουλ. Στην επόμενη κατοχή πετυχαίνει νέο καλάθι, φτάνει τους 22π., αλλά η ομάδα του είναι ακόμη πίσω με 14. Οι Λέικερς ετοιμάζονται για την πρόκριση, όμως σε εκείνο το σημείο ο «Σλίπι» αποφάσισε να… νοιαστεί. Στην πρώτη επίθεση της 4ης περιόδου αστοχεί σε ένα ψηλοκρεμαστό λέι-απ, αλλά εκείνη την στιγμή δεν γνωρίζει πως… δεν θα αστοχήσει ξανά σε όλο το δωδεκάλεπτο! Σκοράρει δύο διαδοχικά λέι-απ κόντρα στον εξαιρετικό αμυντικό Μάικλ Κούπερ και στο δεύτερο μαζί με φάουλ και μία βολή. Φτάνει τους 27π. και η διαφορά πέφτει στο 93-102. Στην συνέχεια κλέβει την μπάλα από τον Μάτζικ κα καρφώνει! Ο κόουτς Πάτ Ράιλι ζητά τάιμ-άουτ, αλλά δεν του κόβει τον ρυθμό. Νέα καλάθια μπροστά σε Κούπερ και από νέο λάθος του Τζόνσον και ξαφνικά ο Φλόιντ έχει 39π.! Είναι το σημείο που το Γκόλντεν Στέιτ παίρνει το προβάδισμα και το κοινό (διαχρονικά ένα από τα πιο ενθουσιώδη στο ΝΒΑ) πετάγεται από την θέση του! Ο «Σλίπι», όμως, δεν λέει να… «προσγειωθεί». Νικά ξανά δις τον Μπάιρον Σκοτ και… 43π.! Στα 6:49 για το τέλος, ο Φλόιντ έχει σκοράρει τους 26 από τους τελευταίους 28π. της ομάδας του και οι Ουόριορς είναι πια μπροστά με 111-108. Ο Ράιλι δεν έχει λύσεις κι αν και ρίχνει πάνω του πάλι τον Κούπερ, ο γκαρντ του Γκόλντεν Στέιτ τον νικά δις και φτάνει τους 47! Με εκείνο το καλάθι ξεπερνά το ρεκόρ του Αϊζάια Τόμας των Πίστονς για πόντους σε μία περίοδο (25), που είχε συμβεί… δύο μέρες νωρίτερα! Η κούραση τον υποχρεώνει να μείνει αμέτοχος στις 3 επόμενες κατοχές των γηπεδούχων και το Λ.Α. μειώνει στους 2π., με 3΄ για την λήξη… Αλλά ο «Σλίπι» έχει έτοιμη απάντηση και με καλάθι από μέση απόσταση «γράφει» το +4 και φτάνει τους 49. Ολοκληρώνει το «αριστούργημά του» στα 1:58 για το φινάλε, με δύο βολές έπειτα από φάουλ του Καρίμ. Ως το τέλος δεν ξανασούταρε, έχοντας όμως 34π. σε 11΄ που έπαιξε από το 35΄, με 13/14 σουτ-8/8βολ. και καμία προσπάθεια για τρίποντο. Όταν τον ρώτησαν, με το ματς «κλειδωμένο», γιατί δεν «κυνήγησε» να φτάσει τους 55 ή τους 60π., αποκρίθηκε ότι «ήθελα μόνο να νικήσουμε στο ματς και να γυρίσω σπίτι, γιατί ήθελα ξεκούραση πριν το ταξίδι στο Λ.Α.». Μάλλον για τούτο τον φώναζαν «Sleepy»… Όταν τον ρώτησαν ξανά έπειτα από χρόνια για το ρεκόρ, απάντησε πως «σημασία είχε μόνο να νικήσουμε μία σπουδαία ομάδα σαν τους Λέικερς. Απλώς ανέλαβα δράση γιατί το Λ.Α., αν και καταπληκτική ομάδα, μιλούσε συχνά… “βρώμικα” και ήθελα να τους απαντήσω! Θυμάμαι πως το κοινό τρελάθηκε και αν και ακούγεται κλισέ, πήραμε ενέργεια από την εξέδρα». Η «παράστασή» του στέκει «λαμπερή» πλάι σε άλλα ιστορικά ματς των πλέι-οφς του ΝΒΑ, όπως οι περσινοί 23π. του Νέιτ Ρόμπινσον στην 4η περίοδο, στον θρίαμβο των Μπουλς επί των Νετς. Ή δίπλα στους 25π. του Ρέτζι Μίλερ των Πέισερς με τους Νικς, το 1994, τους 44 του Μπερνάρντ Κινγκ κόντρα στο Ντιτρόιτ, τους 54 του Τζόρνταν (1993) με τη Νέα Υόρκη, τους 63π. του "Air" κόντρα στους Σέλτικς το 1986, την «μάχη» Ντομινίκ Ουίλκινς-Λάρι Μπερντ το 1988 (47π. ο «Nique» και 20 ο Μπερντ στην 4η περίοδο), τους 56π. του Μπάρκλεϊ για το Φοίνιξ εναντίον των Ουόριορς το 1994 και την «διπλή» παράσταση του Χακίμ Ολάζουον, που είχε 49π.-25ριμπ. με το Σιάτλ το 1987 και 41π. -οι 29 στο 2ο ημίχρονο- απέναντι στον Ντέιβιντ Ρόμπινσον και τους Σπερς το 1995! Εκείνοι που παραλίγο να πλησιάσουν το ρεκόρ του Φλόιντ σε ένα δωδεκάλεπτο, ήταν ο Μαρκ Αγκουάιρ στις 5/5/88, όταν είχε 27 στην 3η περίοδο και σκόραρε 38 στη νίκη του Ντάλας επί του Χιούστον, ο Μπάρκλεϊ, που στο ματς των 56π. με το Γκόλντεν Στέιτ είχε 27 στην 1η περίοδο(!) και ο Άλεν Άιβερσον, ο οποίος την 1η Ιουνίου 2001, πέτυχε 26π. από τους 46π. του στην 4η περίοδο στον 6ο ανατολικό τελικό με τους Μπακς (ο Ρέι Άλεν είχε 41!), αν και οι Σίξερς ηττήθηκαν 100-110 και ο «A.I.» πέτυχε και 44π. στο 7ο ματς, για την πρόκριση της Φιλαντέλφια!!! Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο «Σλίπι» άνοιξε ένα εστιατόριο για 3 χρόνια και στη συνέχεια ίδρυσε μία οικονομική εταιρεία. Ασχολήθηκε για λίγο με την προπονητική, σε σχολείο της γενέτειράς του κι ενώ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανος για το βράδυ της 10ης Μαΐου 1987, πρόσφατα δεν έκρυψε την ντροπή του, κρύβοντας παράλληλα το πρόσωπό του στο αεροδρόμιο, επιστρέφοντας από την Κορεά. Ο Φλόιντ ήταν ανάμεσα στους παλαίμαχους που ταξίδεψαν με τον Ντένις Ρόντμαν στην χώρα, για ένα ματς επίδειξης, αλλά αρνήθηκε να αγωνιστεί, λέγοντας πως δεν γνώριζε ότι το παιχνίδι θα είναι για τα γενέθλια του αμφιλεγόμενου Κορεάτη ηγέτη, Κιμ Γιονγκ Ουν, έπειτα από "απολογία" του Ρόντμαν… [email protected]