Νισάφι με τους… Κονιόρδους

Όσο συνηθισμένη είναι η επίκληση του Θεού από φανατικούς Χριστιανούς που ελλείψει άλλων επιχειρημάτων μετατρέπουν την άποψή τους σε… Θεία βούληση, άλλο τόσο συνηθισμένη είναι η επίκληση των μπασκετικών στο ΝΒΑ. Κάθε φορά που θέλουμε να αναδείξουμε την ανεπάρκεια των παραγόντων μας, επικαλούμαστε την κατάσταση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και η σύγκριση (και στις δύο περιπτώσεις) είναι χαώδης, αφού ο Θεός (και το ΝΒΑ) είναι πολύ Μεγάλος για να τον ανταγωνιστεί κανείς με λογικά επιχειρήματα.

Συνήθως όσοι καταφεύγουν σε… τρυκ δεν

έχουν ξεκάθαρη θέση και πολύ περισσότερο ξεκάθαρη εικόνα. Γιατί, εμείς πρώτοι έχουμε μιλήσει για την ανύπαρκτη υποδομή στο μάρκετινγκ των ελληνικών ομάδων, όμως αν θέλετε να συγκρίνουμε με το ΝΒΑ, να το κάνουμε…

Γιατί, για παράδειγμα, τα τηλεοπτικά δικαιώματα στο ΝΒΑ μοιράζονται (δεν αναφέρομαι στα τοπικά) εξίσου σε όλες τις ομάδες, μικρές και μεγάλες (αν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός), φτωχές και πλούσιες (αν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός).

Η χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος παίρνει το κορυφαίο ντραφτ πικ, επειδή απλά γνωρίζουν πως για να υπάρχει καλό πρωτάθλημα χρειάζεται ανταγωνισμός και πως όσο κλειστή είναι η ψαλίδα μεταξύ των αντιπάλων, τόσο μεγαλώνει το ενδιαφέρον.

Όταν πριν από χρόνια (επί εποχής Καρατζά) είχαν έρθει στη χώρα μας άνθρωποι από το μάρκετινγκ του ΝΒΑ, είχαν πει -αφήνοντας άφωνους τους δικούς μας- ότι τα έσοδα από την πώληση φανελών μοιράζονται σε ίσα μέρη σε όλες τις ομάδες, παρότι τότε η συντριπτική πλειοψηφία αγόραζε εμφανίσεις των Σικάγο Μπουλς, των Τζόρνταν, Πίπεν και λοιπών αστέρων.

Στην Ελλάδα οι πλούσιοι θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι, αδιαφορώντας για το αν οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι, λες και παίζουν σε διαφορετικά πρωταθλήματα. Λες και μπορεί ο Ολυμπιακός να κατεβεί χωρίς τη συνύπαρξη (για παράδειγμα) του Ηλυσιακού, ή του Περιστερίου. Κι αναφέρω τον Ολυμπιακό γιατί βαρέθηκα να ακούω την ίδια μονότονη δήλωση των παικτών του, η οποία είναι γραμμένη (όπως αυτή που διάβαζε ο Βασίλης Σπανούλης) και υπαγορευμένη.

Αν οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήθελαν να φτάσουμε στο "λοκ άουτ" ας μην έσπαγαν πρώτοι (ακολούθησε βέβαια και ο Παναθηναϊκός) την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών, να μην αποδυναμώνονταν η θέση των υπόλοιπων 12.

Στο πρωτάθλημα όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Όποιος δεν το καταλαβαίνει ας πάει να παίξει στη Μεσογειακή λίγκα. Ή θα βρουν τους τρόπους να συνυπάρξουν και να επιβιώσουν οι 14, ή το πρωτάθλημα θα βουλιάξει. Και δεν υπάρχει άξιος πρωταθλητής απαξιωμένου πρωταθλήματος…

Νισάφι πια με τους Κονιόρδους. Και δεν αναφέρομαι στον επίσημο Ολυμπιακό, που με απόλυτη σεμνότητα αντιμετώπισε την κατάκτηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής κορυφής, αλλά σε περιφερειακούς αναλώσιμους, που σταθερά (όπως έκαναν και οι ομόλογοί τους στον Παναθηναϊκό) γίνονται βασιλικότεροι του βασιλιά…