Να μην... χαλάσει το μυαλό του

Το δεύτερο και ίσως δυσκολότερο βήμα για το Λονδίνο έγινε για τον Παναθηναϊκό, που προηγείται πλέον με 2-1 στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα. Οι "πράσινοι" θα επιμείνουμε, ΔΕΝ προκρίθηκαν ακόμα στο φάιναλ φορ. Προχωρούν κάνοντας τη μια υπέρβαση πίσω από την άλλη, διαψεύδοντας ακόμα και τους ίδιους τους εαυτούς τους. Και αυτό από μόνο του είναι τεράστιο κατόρθωμα.

Απέναντι σε μια ομάδα που προσπαθεί να καταλάβει ακόμα τι είναι αυτό που την έχει "εγκλωβίσει" και δεν την αφήνει να επιβάλει το παιχνίδι της, σε μια ομάδα που διαθέτει προσωπικότητες,

που έχουν πάρει πάνω τους πλέον την υπόθεση, αλλά δεν αρκούν για την ώρα, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει στο ίδιο τέμπο. Αργά, με χαμηλό σκορ, απόλυτα ελεγχόμενο ρυθμό, δυνατή άμυνα και μεγάλες επιθέσεις.

Η άμυνα ζώνης που εφάρμοσε ο Πασκουάλ στο ΟΑΚΑ σε σχήμα 2-2-1 με τον σέντερ να είναι... λίμπερο, ανάγκασε τον Πεδουλάκη να αλλάξει τρεις φορές τα πλάνα του για να μπορέσει να την "σπάσει" και είναι αλήθεια πως προκάλεσε μεγάλο πρόβλημα στην επιθετική λειτουργία των "πρασίνων". Το κενό που δημιουργείται στο κέντρο της άμυνας αυτής, δεν μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν, επειδή ο Λάσμε ήταν άστοχος από το χάι ποστ και ο Τσαρτσαρής δεν μπορούσε να πασάρει ή να απειλήσει σωστά.

Με τον Σχορτσιανίτη και τον Γκιστ να... κρέμεται γύρω του βρέθηκε λύση, αλλά το σκορ είχε "κλείσει" για τα καλά και ο Γιασικεβίτσιους έβαζε τη θηλιά γύρω από το λαιμό του Παναθηναϊκού. Ο Διαμαντίδης την έκοψε και ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 2-1.

Από εδώ και πέρα είναι θέμα μυαλού και καρδιάς. Η τακτική και οι εκπλήξεις έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν και πλέον θα... μιλήσει η επιθυμία, η αυτοσυγκέντρωση, αλλά και τα... μεγάλα σουτ. Όπως αυτό του Διαμαντίδη με το ταμπλό ή εκείνο (το άστοχο) του Σάρας.

Ο Παναθηναϊκός με τους άπειρους σε τέτοιες καταστάσεις παίκτες (εκτός των Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή φυσικά), απέχει σαράντα λεπτά από το φάιναλ φορ στο Λονδίνο. Ε, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ πρέπει να ξεχάσουν οι "πράσινοι".

Να μην... χαλάσουν το μυαλό τους και να μείνουν απόλυτα συγκεντρωμένοι στο πλάνο τους, το οποίο έως τώρα δεν τους έχει προδώσει. Δηλαδή να προσεγγίσουν κάθε ματς ξεχωριστά, αποσυνδέοντας το προηγούμενο με το επόμενο...

Υ.Γ. Η αυταπάρνηση του Τζεϊμς Γκιστ να παίξει παρά το πρόβλημα στο πόδι του, αλλά και η βουτιά του Σχορτσιανίτη για να αρπάξει τη μπάλα και να φύγει αμέσως μετά για να την υποδεχθεί στην επίθεση είναι ίσως τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του αγώνα της Τρίτης και εξηγούν πολλά...