Μ. Ντάντριτζ: Σταρ της... «κλειδαρότρυπας»

Ειδικοί και μη απορούν γιατί δεν έχει ανακηρυχτεί ήδη μέλος του Hall Of Fame. Η απάντηση μπορεί να κρύβεται στην... λεζάντα. Στην οποία ο ίδιος φαίνεται πως δεν επιδίωξε ποτέ να «χωρέσει». Είχε την τύχη να παίξει δις στο πλάι εξαιρετικών διδύμων σταρ, κατακτώντας δύο τίτλους πρωταθλητή στο ΝΒΑ. Ο Μπομπ Ντάντριτζ ήταν η τρίτη επιλογή

πίσω από τους Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και Όσκαρ Ρόμπερτσον στο Μιλγουόκι και τους Ουές Άνσελντ και Έλβιν Χέιζ στην Ουάσινγκτον. Μαζί τους φόρεσε το δαχτυλίδι το 1971 και το 1978 αντίστοιχα, ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν ότι δίχως την παρουσία του, Μπακς και Μπούλετς δεν θα είχαν καθίσει στον «θρόνο».

Εκείνος δεν διεκδίκησε ποτέ παραπάνω φήμη. Του αρκούσε που «μιλούσε» στο παρκέ, με την κομψότητα που διέκρινε το παιχνίδι του και την εκτελεστική δεινότητα που εμφάνιζε κυρίως στα κρίσιμα ματς ή σημεία των αγώνων. Τον αποκαλούσαν «αόρατο», όμως προφανώς έτσι τον θεωρούν ακόμη, καθώς δεν έχει λάβει το πολυπόθητο τηλεφώνημα από το Σπρίνγκφιλντ, για το HallOfFame. Ίσως να ευθύνεται το παρωνύμιο που συνόδευσε την σπουδαία καριέρα του. Όχι το «Greyhound» (=«λαγωνικό», λόγω της ταχύτητάς του), με το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στο ΝΒΑ. Αλλά το «Peek», που σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει «κρυφοκοίταγμα»...

Ο Μπομπ Ντάντριτζ σαφώς και δεν πέρασε απαρατήρητος στα 13 χρόνια που αγωνίστηκε στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετμπολ του κόσμου. Οι μ.ο. καριέρας των 18,5π.-6,8ριμπ.-3,4ασ. σαφώς και αποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Ενώ οι εκπληκτικές επιδόσεις του τον έφεραν σε ένα ελίτ γκρουπ 20 παικτών (Καρλ Μαλόουν, Μάικλ Τζόρνταν, Όσκαρ Ρόμπερτσον, Κέβιν Γκαρνέτ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, «Μάτζικ» Τζόνσον, ΛεΜπρον Τζέιμς, Λάρι Μπερντ, Πολ Πιρς, Κλάιντ Ντρέξλερ, Τζον Χάβλιτσεκ, Μπομπ Λανίερ, Τζούλιους Έρβινγκ, Ρικ Μπάρι, Κρις Ουέμπερ, Μάρκους Τζόνσον, Καρμέλο Άντονι, Κέβιν Ντουράντ, Μπίλι Κάνιγχαμ οι υπόλοιποι) που είχαν +18π.-+6ριμπ.-+3ασ.-1κλεψ. στην καριέρα τους!

Παίζοντας δίπλα σε μεγάλα ονόματα, ο Ντάντριτζ «θυσίασε» το παιχνίδι του. Δεν είναι τυχαίο πως το περιοδικό «SLAM» έγραψε πέρυσι πως «αν ο Μπομπ έπαιζε σε μία ομάδα χωρίς άλλους σταρ, όπως για παράδειγμα ο Μπερνάρντ Κινγκ στους Νικς στις αρχές των ‘80’s, θα μπορούσε να σκοράρει 50π. όποτε το επιθυμούσε. Αντίθετα, ήταν το αλάτι στο ποπ-κορν των Μπακς και των Μπούλετς! Διέθετε μία σιωπηρή κλάση. Ήταν κάτι σαν σιωπηλός “δολοφόνος” και ένας παίκτης που στους νεότερους θα θύμιζε τον τρόπο που πλέον αγωνίζεται ο Κέβιν Ντουράντ»! Το ίδιο σιωπηρά ενδεχομένως υποτιμήθηκε. Όχι, πάντως, από όσους (τον) γνωρίζουν... Ο 65χρονος σήμερα Ντάντριτζ πρόσφερε θέαμα με το περίφημο step-back σουτ του και τον τρόπο που αγωνιζόταν στα «φτερά» της επίθεσης. Τα σουτ από τα 5-6 μέτρα ήταν το μεγάλο «όπλο» του, αν και ο ίδιος δεν κρύβει πως «αν ρωτήσεις στην εποχή μας όσους παρακολουθούν μπάσκετμπολ, μάλλον θα σου πουν πως όποιος δεν μπορεί να καρφώσει θεαματικά, δεν ξέρει να παίζει».

Η ικανότητά του εκεί όπου κρίνονταν όλα δεν περιορίστηκε στο κάρφωμα με το οποίο «υπέγραψε» τον τίτλο των Μπούλετς το 1978, στον 7ο Τελικό κόντρα στο Σιάτλ. Αλλά επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι οι 18,5π. μ.ο. που είχε γίνονταν 20,1π. στα πλέι-οφς και τους Τελικούς! «Ομολογώ πως μου αρέσει που λένε ότι ήμουν ένα κομμάτι που ολοκλήρωνε τους Καρίμ-Ρόμπερτσον στο Μιλγουόκι και τους Άνσελντ-Χέιζ στην Ουάσινγκτον», λέει πια ο Ντάντριτζ, εξηγώντας ότι «ήταν σημαντικό που κατάφερνα να βρίσκω τα δικά μου σουτ, έστω κι αν ήμουν η τρίτη επιλογή στην επίθεση». Η αναγνώριση, άλλωστε, ήταν κάτι που έπρεπε να «κερδίσει» από μικρός. Μετά το γυμνάσιο «Μάγκι Λ. Ουόκερ» στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, αγωνίστηκε στο Νόρφολκ Στέιτ, παρέα με τον θρύλο των playgroundsτης Νέας Υόρκης, Πι-Ουί Κέρκλαντ, ο οποίος έγινε μεν ντραφτ από τους Μπουλς, όμως απέρριψε την πρόταση, καθώς ομολογούσε πως... κέρδιζε περισσότερα χρήματα σαν έμπορος ναρκωτικών στους δρόμους! Και μπορεί το κολέγιό του να αγωνιζόταν στην 2η κατηγορία του NCAA, όμως οι δυο τους το οδήγησαν στον τίτλο του CIAA (CentralIntercollegiateAthleticAssociaton) το 1968, με ρεκόρ 25-2!

Αν και σκόραρε 32π. μ.ο. στην τελευταία σεζόν του στο πανεπιστήμιο, έγινε ντραφτ μόλις στον 4ο γύρο (και στο Νο45, ενώ στο Νο1 ήταν ο Καρίμ-τότε Λιού Άλσιντορ) από τους Μπακς, το 1969. Παρόλα αυτά, ο Ντάντριτζ δεν έμεινε στην «σκιά» και αναδείχθηκε μέλος της κορυφαίας ρούκι 5αδας της σεζόν 1969-70! To«λεύκωμα» της καριέρας του αφήνει πίσω του έναν σπουδαίο αθλητή και μπόλικο θέαμα. Κάτι που γίνεται ακόμη πιο θρυλικό, αφού δύσκολα θα βρει κανείς πολλά στιγμιότυπά του στο «youtube»... Η καριέρα του, ούτως ή άλλως, ήταν «αόρατη», όπως τον φώναζαν κάποτε. Ο ίδιος, βεβαίως, ποτέ δεν κρύφτηκε. Από το 1994 ως το 1998 εργάστηκε στην Ένωση Παικτών του ΝΒΑ, αλλά η μεγάλη συνεισφορά του ξεκίνησε νωρίτερα. Το 1981, σκέφτηκε πως οι ρούκι παίκτες που εισέρχονται στη Λίγκα χρειάζονται καθοδήγηση και η ιδέα του οδήγησε στο περίφημο «RTP» (RookieTransitionProgram), το οποίο εφαρμόζεται ακόμη, ακόμη και σε άλλα επαγγελματικά σπορ των Η.Π.Α..

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ: Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1947 στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια και μετά το τοπικό γυμνάσιο «Μάγκι Λ. Ουόκερ», φοίτησε και αγωνίστηκε στο πανεπιστήμιο Νόρφολκ Στέιτ, με το οποίο κατέκτησε τον τίτλο στο CIAAτο 1968. Ενώ κατέχει και το ρεκόρ πόντων της κατηγορίας, με 50! Το 1969 επιλέχθηκε στο Νο45 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Μπακς και στο ΑΒΑ από τους Κεντάκι Κόλονελς, προτιμώντας την πρώτη λίγκα. Αγωνίστηκε σε Μιλγουόκι (1969-1977 και 1981-82) και Ουάσινγκτον (1977-1981), κατακτώντας 2 τίτλους (1971 με Μπακς και 1978 με Μπούλετς), συμμετείχε σε 4 AllStarGames(1973, 1975, 1976, 1979), ενώ ήταν μέλος της καλύτερης ρούκι 5αδας (1970), μέλος της κορυφαίας αμυντικής 5αδας το 1979 και της 2ης 5αδας την ίδια σεζόν. Ολοκλήρωσε την καριέρα του με 15.530π. (μ.ο. 18,5π.), 5.715ριμπ. (μ.ο. 6,8) και 2.846 ασίστ (μ.ο. 3,4). Μετά την αποχώρησή του εργάστηκε ως βοηθός προπονητή στο πανεπιστήμιο Χάμπτον και πλέον είναι σύμβουλος στο Νόρφολκ Στέιτ. Είναι πρώτος σε λεπτά συμμετοχής (22.094΄) στην ιστορία των Μπακς, 2ος σε ριμπάουντς, 3ος σε συμμετοχές και 5ος σε πόντους.

ΕΙΠΕ:

- «Πιστεύω πως αξίζω να είμαι στο HallOfFame, αλλά μάλλον οι άνθρωποι που ψηφίζουν στις επιτροπές είναι νεαροί και δεν γνωρίζουν το όνομά μου και τα όσα πέτυχα. Αλλά ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει».

- «Παίζοντας με τους Καρίμ-Ρόμπερτσον στους Μπακς, κατάλαβα περισσότερο το παιχνίδι έμαθα να ελέγχω τον εαυτό μου. Και αυτό ήταν σημαντικό και ένα “μάθημα” για την καριέρα μου στους Μπούλετς, με Άνσελντ-Χέιζ».

- «Μου άρεσε να τρέχω και να σκοράρω στον αιφνιδιασμό. Αν και λένε πως είχα καλό σουτ, δεν περίμενα απλώς το σετ παιχνίδι για να σκοράρω και εκμεταλλεύτηκα τις στιγμές που ο Καρίμ είχε πάνω του δύο αντιπάλους».

- «Από τους Τελικούς του 1974 (σ.σ.: ήττα των Μπακς από τους Σέλτικς με 3-4) θυμάμαι πως οι διαιτητές άφησαν τον Ντέιβ Κάουενς να δείρει τον Καρίμ! Αν τον άφηναν, θα σκόραρε σε κάθε ματς 50-60π.»!

- «Δεν θέλω να θυμάμαι πως εγώ κάρφωσα στον 7ο Τελικό του 1978. Αυτό που κρατώ είναι πως κατακτήσαμε τον τίτλο».

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ:

- «Ήμουν τυχερός που κοουτσάρισα έναν τόσο σπουδαίο παίκτη»! (Λάρι Κοστέλο, προπονητής του στο Μιλγουόκι).

- «Έχοντας τον Μπομπ στην 5αδα, κανένας αντίπαλος προπονητής δεν μπορούσε απλώς να πει ότι αρκεί να σταματήσω τον Καρίμ και τον Ρόμπερτσον» (Όσκαρ Ρόμπερτσον, συμπαίκτης του στο Μιλγουόκι).

- «Το αξίζει να είναι μέλος του HallOfFame και εύχομαι αυτό να γίνει σύντομα» (Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, συμπαίκτης του στους Μπακς).

[email protected]