Λορένζο Τσαρλς: Ο σεμνός (δις) ήρωας στο «θαύμα του Βαλβάνο»!

Το παρουσιαστικό του θα μπορούσε να παραπέμπει σε έναν νάρκισσο. Τα (κολεγιακά) κατορθώματά του ήταν ικανά να τον κάνουν να κομπάζει από περηφάνια. Αλλά ο Λορένζο Τσαρλς δεν υπήρξε ποτέ ψηλομύτης. Μάλλον δεν κοίταξε ποτέ τον καθρέφτη του, ρωτώντας «ποιος είναι ο ομορφότερος» ή, κυρίως, «ποιος είναι ο καλύτερος». Έζησε την -δυστυχώς μικρή- ζωή του με ταπεινότητα. Αλλά, το κακό για τον ίδιο είναι πως εκτός του ότι δεν έδρεψε ακριβώς τις δάφνες της πανεπιστημιακής πορείας του, με μία σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ, προφανώς δεν κοίταξε ούτε τον καθρέφτη του φορτηγού που οδηγούσε στις 27 Ιουνίου 2011. Όταν έχασε τον έλεγχό του και μαζί πρόωρα και την ζωή του στην άσφαλτο… Έστω και μετά θάνατον, όμως, ο αδικοχαμένος Τσαρλς αναγνωρίζεται ως ένας θρύλος του Νορθ Καρολάινα Στέιτ, το οποίο οδήγησε στον απρόσμενο τίτλο του 1983! Το basketblog.gr και η στήλη «Old School Bball» θυμούνται τον παίκτη που πέτυχε το νικητήριο καλάθι στον τελικό με το πανίσχυρο Χιούστον, με την ευκαιρία του φετινού τελικού τουρνουά του κολεγιακού πρωταθλήματος. Και για όσο διαρκεί η περίφημη «March Madness», θα επικεντρωθούμε σε 3 ήρωες των φάιναλ-φορ, που πάντως, δεν συνέχισαν στον δρόμο της δόξας στην επαγγελματική καριέρα τους… Έχοντας αποδεχτεί πως ο Μέμος Ιωάννου έχει επιχειρήσει το πιο ένδοξο… άστοχο σουτ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετμπολ, πριν ο Αργύρης Καμπούρης αρπάξει το επιθετικό ριμπάουντ και πετύχει τις δύο θρυλικές βολές στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του 1987, ο Ντέρεκ Ουίτενμπεργκ έχει το αντίστοιχο σουτ στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ. Το… «αίρμπολ» του κατέληξε στα χέρια του μακαρίτη Τσαρλς και ο τελευταίος με ένα κάρφωμα διαμόρφωσε το 54-52 στον τελικό του 1983 κόντρα στο απόλυτο φαβορί Χιούστον και «υπέγραψε» μία ακόμη ιστορία «Σταχτοπούτας» στην «Τρέλα του Μαρτίου» του NCAA! Το καλογυμνασμένο κορμί του όχι μόνο άντεξε στην άμυνα πάνω στον Χακίμ Ολάζουον από το Χιούστον, αλλά καθόρισε και στην άλλη πλευρά του παρκέ τον νικητή, τον οποίο δεν περίμενε κανένας… Οι παίκτες του κόουτς Τζιμ Βαλβάνο υπέταξαν την θεαματική «Phi Slama Jama» των Ολάζουον, Κλάιντ Ντρέξλερ, Μάικλ Γιανγκ (μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης με την Λιμόζ), Λάρι Μισό, Ρίκι Ουίνσλοου (αγωνίστηκε σε Εστουδιάντες, Εφές, «Φενέρ» κ.α.), Μπένι Άντερς και Γρεγκ «Κάντιλακ» Άντερσον (εκτός από ΝΒΑ, φόρεσε και την φανέλα της Καζέρτα στην Ιταλία), σε έναν τελικό που αποκλήθηκε το «θαύμα του Βαλβάνο». Διότι ο συχωρεμένος από το 1993 κόουτς νίκησε κατά κράτος το θεαματικό και γρήγορο παιχνίδι του κόουτς Γκάι Λιούις. Ο Ουίτενμπεργκ δεν πίστεψε στα μάτια του όταν είδε τον Λορένζο Τσαρλς να παίρνει το ριμπάουντ στο άστοχο σουτ του και να χαρίζει τον τίτλο στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ. Αλλά δεν πίστεψε και στα αυτιά του όταν στις 27 Ιουνίου 2011 άκουσε πως ο «Lo»έφυγε από την ζωή μόλις στα 47 του… «Ήταν μία τραγική μέρα για όλους όσους βρεθήκαμε σε εκείνη την σπουδαία ομάδα και για όσους γνωρίσαμε τον Λορένζο», δήλωσε στο ESPN ο Ουίτενμπεργκ, εξηγώντας πως «ο Τσαρλς ήταν ένας θετικός άνθρωπος, με εξαιρετικό πνεύμα για φιλοσοφία. Στο παρκέ δεν χαμογελούσε και ήταν ένας μεγάλος μαχητής. Εκτός γηπέδου ήταν ένας ευγενικός γίγαντας και πάντα σε υποδεχόταν με ένα χαμόγελο. Στην προπόνηση και το ματς ήταν σαν μία αγριεμένη αρκούδα! Όταν του μιλούσες μετά, ήταν ένα υπέροχο παιδί. Και, κυρίως, καλώς ή κακώς, ποτέ δεν θέλησε να λάβει τα εύσημα για όσα πέτυχε στο κολέγιο». Όλοι οι προπονητές και συμπαίκτες του έχουν να λένε το ίδιο πράγμα. Ο τότε γκαρντ των «Wolfpacks» και στη συνέχεια προπονητής τους (από 2006-2011), αλλά και πρώην κόουτς των Μέμφις Γκρίζλις και νυν ασίσταντ στους Γιούτα Τζαζ, Σίντνεϊ Λόου, είχε συναντήσει τον Λορένζο Τσαρλς δύο εβδομάδες πριν το δυστύχημα που στοίχισε την ζωή του. «Ήταν πάντοτε ευγενικός και χαμογελαστός. Τον έβλεπε κανείς με δέος για τα σωματικά προσόντα του, όμως στην πραγματικότητα ήταν αγαθός και σε έκανε να νιώθεις πως ενθουσιάζεται κάθε φορά που σε βλέπει», τόνισε ο Λόου, προσθέτοντας ότι «πάντα θυμάμαι πως είχε το μεγαλύτερο χαμόγελο που έχω δει. Ήταν πάντα τόσο θετικός και αν και δεν μιλούσε συχνά, έλεγε πάντα το σωστό πράγμα και ήταν ιδιαιτέρως συγκαταβατικός και πρόθυμος να σε στηρίξει». Ο ίδιος ο Λορένζο Τσαρλς, σε παλιότερη συνέντευξή του, είχε παραδεχθεί ότι «είναι απίστευτο πως πολλοί μιλούσαν για το καλάθι μου στον τελικό τόσα χρόνια μετά. Θυμάμαι πως όταν έγινε, νόμιζα ότι απλώς θα έχω τα 15 λεπτά της δημοσιότητάς μου και αυτό ήταν… Αλλά όπου βρισκόμουν και με αναγνώριζαν μου έλεγαν για το κάρφωμα. Ειλικρινά έλεγα ακόμη και σε φίλους ότι αυτό δεν ήταν το σημαντικότερο φινάλε σε φάιναλ-φορ του NCAA, αλλά φαίνεται ότι ο κόσμος το πιστεύει αυτό γιατί το καλάθι μου ήταν μία νίκη του Δαβίδ επί του Γολιάθ»! Ο Τσαρλς, πάντως, δεν ήταν απλώς ο ήρωας του τελικού. Το Νορθ Καρολάινα Στέιτ ολοκλήρωσε την κανονική σεζόν με ρεκόρ 17-10, κάτι που δεν θα του έδινε απλώς την πρόκριση στο τελικό τουρνουά, λόγω των… «εξισώσεων» της επιλογής των ομάδων της March «Madness». Ήταν καθοριστικός στη νίκη επί του πανεπιστημίου Βιρτζίνια, στον τελικό της Περιφέρειας Atlantic Coast, που έδωσε αυτόματη πρόκριση στην «Τρέλα του Μαρτίου» και εκείνος που πέτυχε τις δύο νικητήριες βολές, για το 63-62 επί του ίδιου κολεγίου, στον προημιτελικό, που χάρισε την πρόκριση στο φάιναλ-φορ!!! Ο Τσαρλς, που γεννήθηκε στις 25/11/1963 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, έγινε ήρωας στην 2η σεζόν του στους «Wolfpacks», αλλά δεν έκανε άμεσα το βήμα προς το ΝΒΑ. Αντίθετα, «εξαργύρωσε» την αυτοπεποίθηση που κέρδισε στον αλησμόνητο τελικό με το Χιούστον και επέστρεψε για δύο ακόμη χρονιές στο κολέγιο, έχοντας ως 3ετής και 4ετής μ.ο. 18,1π.-7,2ριμπ. (τις δύο πρώτες είχε μόλις 5,7π.-4,1ριμπ.!) και το 1985 οδήγησε το Νορθ Καρολάινα Στέιτ ως τον προημιτελικό, τον οποίο έχασε από το Σεντ Τζον΄ς του –κορυφαίου παίκτη του NCAA εκείνη τη σεζόν- Κρις Μάλιν. Το Νο43 που φόρεσε αποσύρθηκε από το πανεπιστήμιο το 2008, ενώ ο Τσαρλς είχε επιλεγεί στο Νο41 του ντραφτ του 1985 από την Ατλάντα, στην οποία ωστόσο έμεινε μόνο για την ρούκι σεζόν του, σημειώνοντας μόνο 3,4π.-1,1ριμπ. σε 7,6΄ και 36 αγώνες… Στη συνέχεια δεν θέλησε να λάβει άλλη ευκαιρία στο ΝΒΑ, αποφασίζοντας τα παίξει στο εξωτερικό, αγωνιζόμενος κατά σειρά σε Καντού και Ντέζιο (Ιταλία, το 1986-87 και 1987-88 αντίστοιχα), στο CBA σε Κουάντ Σίτι (198-89) και Ράπιντ Σίτι (1989), στην Αργεντινή σε Ουπσάλα (1990-91) και Κλαμπ Λιρία (1991), στην τουρκική Τόφας (1992-93), στην Οκλαχόμα του CBA (1993-94), στην αργεντίνικη Κόρντον Ατλέτικο (1994-95), στην σουηδική Σόλνα (1995-96), στο USBL σε Ατλάντα Τρόγιανς (1996) και Ρέιλι Κούγκαρς (1997), ξανά στην Αργεντινή σε Ατένας Ατλέτικο (1998-99) και Πενιαρόλ Μαρ ντελ Πλάτα (1999), στην Νασιονάλ Μοντιβιδέο (1999-2000) της Ουρουγουάης και στην Φάργκο-Μόρχεντ της Βόρειας Ντακότα του IBA, το 2000-01, στην οποία κι έκλεισε την καριέρα του. Όταν αποσύρθηκε εργάστηκε ως οδηγός, αλλά στο τιμόνι έχασε την ζωή του τον Ιούνιο του 2011… Ωστόσο, στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ θεωρείται «αθάνατος» για την μεγαλύτερη στιγμή του πανεπιστημίου του. Ο αντίπαλός του στον τελικό, Μάικλ Γιανγκ λέει ακόμη πως δεν έχει ξεχάσει την τελευταία φάση, έστω κι αν πέρασαν 31 χρόνια! «Ήταν μία από τις πιο μελαγχολικές στιγμές μου στο μπάσκετμπολ. Κάθε μέρα κάποιος με ρωτά για εκείνη την φάση. Πίστευα ότι θα το ξεπεράσω με τον καιρό, αλλά δεν το ξεχνάω και παραμένω λυπημένος για τον πρόωρο χαμό του Τσαρλς», δηλώνει ο Γιανγκ, ενώ ο Σίντνεϊ Λόου συμπληρώνει πως «ο Λορένζο δεν ήθελε ποτέ τα φώτα στραμμένα πάνω του. Ποτέ δεν κατάλαβε πόσο σημαντικό ήταν αυτό που πέτυχε. Αυτός, όμως, ήταν π σεμνός χαρακτήρας του. Πολλάκις… κοκκίνιζε όταν του λέγαμε τι έκανε τότε!». Οι «Wolfpacks» του 1983 έχουν χάσει ήδη 4 μέλη της ομάδας του τίτλου. Εκτός του Τσαρλς και του κόουτς Βαλβάνο, που το 1993 είχε έναν συγκινητικό λόγο στα βραβεία ESPY, από την ζωή έφυγαν οι ΜακΛίαν και Λέοναρντ και ο τότε συμπαίκτης τους και μετέπειτα (σ.σ.: 1994-95) παίκτης και του Πανιωνίου, Θερλ Μπέιλι, τόνισε πριν 3 χρόνια στο δίκτυο WRAL-TV πως «όλοι τους θα είναι τώρα αγκαλιασμένοι κάπου ψηλά και θα θυμούνται όσα καταφέραμε εκείνη τη σεζόν. Κι εμείς θα τους θυμόμαστε πάντα». [email protected]