Γαλλία, ερχόμαστε!

Πώς θα ήταν η ομάδα, εάν ο Διαμαντίδης ξαναφορούσε την «γαλανόλευκη» ή αν είχε επιλεγεί ο Φώτσης; Και κάτι πιο ρεαλιστικό. Πώς μπορεί να είναι η ομάδα, αν ο Σπανούλης επιστρέψει, αν επανέλθει ο Κουφός; Αυτά, βέβαια, είναι μόνο, θεωρητικά, κάποια από τα ερωτήματα που ακούγονται σε μπασκετικές συζητήσεις... με ορίζοντα τον επόμενο Σεπτέμβρη. Τότε, δηλαδή, που η Εθνική θα φροντίσει να αποδείξει, μέσω της παρουσίας στο Ευρωμπάσκετ 2015 (με φόντο τον τελικό στην πόλη Λιλ), ότι η δουλειά που ξεκίνησε να γίνεται,

Εχουν μπει βάσεις, θεμέλια για την δημιουργία της επόμενης ομάδας που θα μας ξαναβγάλει στους δρόμους, να πανηγυρίσουμε. Από το προολυμπιακό τουρνουά στο Καράκας το 2012, στο περσινό Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, ως το φετινό Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Οι συγκεκριμένοι σταθμοί δεν επέτρεψαν στο «τρένο» να αναπτύξει την ταχύτητά του. «Το πάθημα, μάθημα», επαναλαμβάνουν οι διεθνείς, αναγνωρίζοντας την ευθύνη τους, αφήνοντας μήνυμα ανάκαμψης. Οταν πιστεύουν την Εθνική του κόουτς Κατσικάρη θρύλοι, όπως οι Γκάλης και Γιαννάκης, όταν αναδεικνύονται ο νέος ηγέτης (Καλάθης) και ο μελλοντικός πρωταγωνιστής (Αντετοκούνμπο), όλα συνηγορούν πως η επιτυχία δεν αργεί.

Το είπε και ο Παπανικολάου, που ποτέ του δεν κρύβεται. Ηξερε και ο ίδιος πως στο κρίσιμο ματς δεν έδωσε αυτά που μπορούσε κι έπρεπε. Εδωσε, κατόπιν, το σύνθημα αντεπίθεσης: «Υπάρχουν παιδιά, όπως οι Ζήσης, Μπουρούσης, Καϊμακόγλου και Πρίντεζης, που βοηθούν την ομαλή ενσωμάτωση της νεότερης γενιάς παικτών στην Εθνική. Σε συνδυασμό με το ταλέντο που υπάρχει στις μικρότερες ηλικίες, το μέλλον θα είναι καλύτερο». Αυτό είναι ξεκάθαρο.

Και κάτι ακόμη, πέραν του αγωνιστικού. Ομάδα που χτίζεται με αρχές επιβάλλεται να έχει αλληλοσεβασμό κι εκτίμηση στις τάξεις της. Και αυτά υπάρχουν με το παραπάνω. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Απροστάτευτος ουδείς. Ο ένας θα καλύψει τον δίπλα στις αδυναμίες, το λάθος, την αποτυχία, την κακιά στιγμή. Στα εύκολα, όλοι φαίνονται. Στα δύσκολα, ξεχωρίζουν! Γαλλία, ερχόμαστε...