Δίκαιο «ναι», φυσιολογικό «όχι»

Το 81-51 του Μιλάνου ήταν ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Δεν ήταν όμως φυσιολογικό. Αυτή είναι μια βασική διαπίστωση, την οποία οφείλουμε να κρατάμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας. Ήταν «δίκαιο» γιατί απέδωσε πιστά την απόδοση των δυο ομάδων, της Αρμάνι και του Ολυμπιακού, τη συγκεκριμένη βραδιά.

Δεν ήταν «φυσιολογικό» για τον απλούστατο λόγο ότι δεν αποτυπώνει τον πραγματικό συσχετισμό ποιότητας και δυνάμεων. Όσες φορές κι αν ξαναπαίξουν, ακόμη και σήμερα που λέει ο λόγος, τέτοιο φαινόμενο

Υπό αυτή την έννοια μπορεί εύκολα να καταλήξει κανείς στο απλοϊκό συμπέρασμα ότι ήταν μια βραδιά από αυτές που συμβαίνουν μια φορά στις τόσες. Και να ανατρέξει, για παράδειγμα, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν του ίδιου του Ολυμπιακού. Τότε που στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας του 2011, συνέτριψε την Σιένα στο πρώτο ματς του ΣΕΦ 89-41. Έκτοτε έχασε και τα τρία ματς που ακολούθησαν, με πρώτο εκείνο στο Φάληρο, δυο μέρες μετά και φυσικά αποκλείστηκε από το Φάιναλ φορ της Βαρκελώνης.

Είναι επίσης ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν πρέπει να περάσει έτσι στο ντούκου. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν κι ευτυχώς που κανείς δεν επικαλέστηκε. Υπάρχουν όμως εξηγήσεις οι οποίες μπορούν να συζητηθούν (αν θα αξιοποιηθούν είναι θέμα των πρωταθλητών Ευρώπης) ενόψει των 12 αγώνων που απομένουν για να ολοκληρωθεί ο «μαραθώνιος» του ΤΟΡ16. Για να μην πω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιο διδακτικό να διαλύεσαι, παρά να χάνεις στον πόντο. Άλλωστε , για τις διαφορές (και πολλά άλλα) είναι νωρίς να συζητάμε.

Το μαύρο κουτί

Και πάμε στις εξηγήσεις…

*Θα ξεκινήσω, ανασύροντας (με copy paste) ένα απόσπασμα από το αμέσως προηγούμενο σχόλιό μου, μετά την ολοκλήρωση της 1ης αγωνιστικής:

«…. Μπορεί Ιταλοί (Αρμάνι) να μην γέμισαν το μάτι (στο ΟΑΚΑ) , αλλά να είστε σίγουροι ότι με τον τρόπο που παίζουν, θα έρθει κάποια βραδιά που τη ζημιά θα την κάνουν».

Αυτό σήμαινε ότι είναι η αγωνιστική ταυτότητα της Αρμάνι τέτοια, που εάν αφήσεις να ζεσταθούν και νιώσουν αυτοπεποίθηση οι περιφερειακοί της, τα πράγματα γίνονται δύσκολα, ειδικά στο Μιλάνο. Θυμηθείτε ότι με τον Ολυμπιακό, ο Λάνγκφορντ ξεκίνησε με δυο τρίποντα στις πρώτες τρεις επιθέσεις. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού ξεκίνησε από τη στιγμή που δεν κατάφερε να αντιδράσει. Και δεν αντέδρασε για πολλούς λόγους, οι οποίοι δεν εμφανίζονται σε τούτο το blog για πρώτη φορά.

*Αυτή ήταν η 3η φετινή ήττα του Ολυμπιακού και μάλιστα σε ένα μήνα. Αυτό σημαίνει ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν διανύουν την καλύτερή τους φάση. Το ζητούμενο είναι πόσο ακόμη θα τους στοιχίσει. Υπενθυμίζουμε ότι ήδη έχασαν το κύπελλο και ελαχιστοποίησαν τις πιθανότητές τους να διεκδικήσουν την πρωτιά στην κανονική περίοδο, αν συνυπολογίσουμε όμως και το -2 που κουβάλησαν από πέρυσι.

*Το κοινό σημείο με τις δυο προηγούμενες ήττες (Παναθηναϊκός, ΚΑΟΔ) ήταν ότι ο αντίπαλος τον «έδειρε». Δηλαδή έπαιξε πιο δυνατά από αυτόν και διεκδίκησε τις μονομαχίες με μεγαλύτερη λύσσα. Ο χαρακτηρισμός «ομάδα soft» αρχίζει να εμφανίζεται ως πιθανή εξήγηση, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι τον ΚΑΟΔ, έστω και υποσυνείδητα, τον υποτίμησε .

*Αυτή την εποχή, ο Ολυμπιακός εμφανίζει επίσης και έλλειμμα ενέργειας. Κι αυτό φάνηκε περισσότερο στο ματς με την Κηφισιά. Ξεκάθαρα στο συγκεκριμένο κομμάτι έχει παίξει ρόλο η απουσία δυο παικτών που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό στο παιχνίδι τους: του Λο και του Πέτγουεϊ. Για να μην πω ότι όσο πολύτιμος ήταν ο Λο σε όλες τις μεγάλες στιγμές της τελευταίας διετίας, νιώθω ότι ο Μπαρτζώκας αυτή τη στιγμή νοσταλγεί τον Πέτγουεϊ.

Με αλχημείες μπορείς να καλύψεις για λίγο, όχι διαρκώς, το κενό στην θέση «4». Πόσω μάλλον από την στιγμή που περισσότερο επηρεασμένος από όλο αυτό το σκηνικό εμφανίζεται ο Πρίντεζης, ο οποίος από την τιμωρία του και μετά είναι σκιά του εαυτού του.

*Δεν είναι και τόσο βολική μια φάση στην οποία δυο νέοι παίκτες αποκτιούνται. Ο Κόλινς μαθαίνει τα ονόματα των συμπαικτών του και ο Μουν φτάνει την ίδια ώρα στην Αθήνα. Όπως και να το κάνουμε είναι μια διαδικασία η οποία επηρεάζει την συγκέντρωση μιας ομάδας που καλείται να καλύψει δυο τόσο βασικές απουσίες.

*Τέλος, από την αρχή της σεζόν έχει επισημανθεί ότι η φετινή ομάδα απέκτησε παίκτες οι οποίοι παίζουν για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα. Αν εξαιρέσουμε τον Μπέγκιτς , ο οποίος ακόμη βρίσκεται εκτός κλίματος (θυμίζω όμως ότι όταν μπήκε στο παρκέ όταν η διαφορά είχε πάει ήδη στους 20 πόντους), όλοι οι υπόλοιποι δοκιμάζονται σε αυτό το επίπεδο. Και δεν δοκιμάζονται από πλευράς ικανότητας αλλά κυρίως χαρακτήρα. Το πραγματικό μέτρο για την συγκεκριμένη αξιολόγησή τους είναι τα πραγματικά κρίσιμα ματς και η διάρκεια.

Είναι προφανές ότι από τον τρόπο που θα διαχειριστεί αυτή την ήττα όλο το κλαμπ -και όχι μόνο ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του- θα κριθεί το διάστημα που θα χρειαστεί να επιστρέψει στον ίσιο δρόμο, αναδιατυπώνοντας κάποια δεδομένα με τις δυο αλλαγές. Πάντως με τις παρούσες συνθήκες, η Μπαρτσελόνα θα εμφανιστεί ως φαβορί την ερχόμενη εβδομάδα στο ΣΕΦ.