Δεν άρεσε, αλλά κέρδισε…

O Μάκης Δρόσος μιλάει για την πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού στο Top 16 και το πόσο απέχει η κόλαση από τον παράδεισο…

Ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη στο παιχνίδι με την Μακάμπι και είχε διπλό κέρδος, πρώτο ότι άφησε πολύ γρήγορα πίσω του την ήττα από τον Ολυμπιακό, ενώ

έκανε και ποδαρικό με το δεξί στο Top 16. Η αλήθεια είναι ότι η γραμμή που χωρίζει το καλό κλείσιμο μιας σεζόν, με κλείσιμο που μπορεί να φέρει άγχος στο νέο έτος και να βρεθεί από νωρίς με την πλάτη στον τοίχο, είναι λεπτή. Αν ο Παναθηναϊκός, είχε χάσει το σημερινό παιχνίδι, με την πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο να είναι κάτι παραπάνω από ορατή, για 35 λεπτά και μέχρι και το τέλος της αναμέτρησης, οι πράσινοι θα είχαν από νωρίς βρεθεί σε δύσκολη θέση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο όμιλος του, είναι μεν βατός, το έργο του με την Ρεάλ και την Μπάρτσα για να πάρει μία από τις δύο πρώτες θέσεις για να πάει με πλεονέκτημα έδρας στις σειρές στους «8», είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο, αν και η Ρεάλ έχει αρκετά προβλήματα στο παιχνίδι της και κάθε άλλο παρά εμπιστοσύνη εμπνέει, αλλά επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά σε αυτό το επίπεδο, μία ήττα στο σημερινό παιχνίδι, λέμε και πάλι ότι θα μπορούσε να έχει βάλει σε περιπέτειες τους πρωταθλητές, ακόμα και για την πρόκριση. Και το λέμε αυτό, με το δεδομένο, ότι στο πρώτο γύρο, είδαμε τον Παναθηναϊκό να έχει τεράστιες δυσκολίες και να είναι αναποτελεσματικός εκτός έδρας, κάτι που δεν είναι πανάκεια, ότι θα συνεχιστεί και σε αυτή την φάση, αλλά μέχρι να δούμε το αντίθετο, κρατάμε τα δεδομένα που έχουμε…

Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός. Δεν μπόρεσε να ελέγξει το παιχνίδι και να φέρει τον ρυθμό στα μέτρα του. Έχουμε πει και πάλι ότι οι πράσινοι δεν είναι μία ομάδα που έχει την φιλοσοφία Πεδουλάκη που θέλει όλα τα ματς να πηγαίνουν στους 65-70 πόντους για να μπορούν να τα κερδίσουν. Αλλά από την άλλη ο Ιβάνοβιτς δεν θέλει και τα παιχνίδια του να είναι ροντέο και να πηγαίνουν για παράδειγμα στους 90 πόντους και άνω. Για τρεις περιόδους, ο Παναθηναϊκός, όπως και με τον Ολυμπιακό, δεν μπόρεσε να φέρει το παιχνίδι, στο ρυθμό που εκείνος ήθελε. Και το ματς όσο έδειχνε ότι πήγαινε προς τους 90 πόντους, τόσο έγερνε προς την μεριά της Μακάμπι. Ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη, χάρις στην άμυνα του στην τελευταία περίοδο, χάρις στα κακά ποσοστά της Μακάμπι από τις βολές, που εκτέλεσε και 12 λιγότερες από τον ίδιο και χάρις στην ενέργεια που έβγαλε ο Γκιστ. Μετά από το πέμπτο λεπτό, που πήρε το προβάδισμα, ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι θα το πάρει το αποτέλεσμα, είτε εύκολα είτε δύσκολα.

Τι δεν μας άρεσε από τον Παναθηναϊκό, η περιφερειακή του άμυνα και πάλι. Δεν είναι μόνο ότι για τρεις περιόδους η Μακάμπι έδειξε, ότι ήταν σε καλή βραδιά, αλλά ήταν κάκιστη και η αμυντική λειτουργία των πρασίνων και ήταν εμφανές ότι δεν ήταν εντολή του Ιβάνοβιτς να ρισκάρουν το σουτ. Έτσι δεν είναι ανεξήγητο, ένας παίκτης σαν τον Λίνχαρτ να σκοράρει 18 πόντους, αν και παγκίτης, αφού αν δώσεις αυτοπεποίθηση σε ένα παίκτη που έχει να αποδείξει πράγματα, τότε αυτός μπορεί να σε τιμωρήσει.

Ο Παναθηναϊκός, έπαιξε για πολύ ώρα με τρεις κοντούς στην τελευταία περίοδο, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που γύρισε και πήρε το ματς. Ο Διαμαντίδης ελευθερώθηκε, ο Σλότερ βρήκε σουτ, έδειξε να το πιστεύει πιο πολύ από ποτέ και ο Νέλσον το προσπάθησε από την μεριά του, έκανε και αυτό που λέμε αθόρυβη δουλειά, αλλά θέλει χρόνο ακόμα και είναι παίκτης που κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός, είχε και πάλι πρόβλημα στο παιχνίδι μέσα από το καλάθι, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Στο σημερινό παιχνίδι ο Μπατίστα πήρε περισσότερο χρόνο, σε σχέση με το παιχνίδι του ΣΕΦ, με τον Μαυροκεφαλίδη να έρχεται από μικροτραυματισμό, με τον Ουρουγουανό να είναι καλύτερος, αλλά να μην έχει διάρκεια. Και ο Μαυροκεφαλίδης δεν μπόρεσε να βοηθήσει και πολύ. Ο Γκιστ, η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής δείχνει να είναι λίγο έξω από τα νερά του, αν και είναι η τρίτη του σεζόν στην ομάδα. Το χρειαζόταν ένα τέτοιο ματς, τόσο ο ίδιος, όσο και ο Παναθηναϊκός. Είναι και ο μόνος «αθλητικός» ψηλός, που μπορεί να παίξει μακριά από το καλάθι, με πρόσωπο, με πλάτη υπό προϋποθέσεις, να δει την πάσα και να παίξει και above the rim. Γενικά είναι ο παίκτης που μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι του ΠΑΟ στην επίθεση και ο οποίος μπορεί να βγάλει τέτοια ενέργεια μέσα στο παρκέ, που δεν μπορεί να βγάλει άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού. Εκεί έχει ανάγκη τον Φώτση ο Παναθηναϊκός, ο οποίος και σήμερα δεν φάνηκε.

Ο Παναθηναϊκός, σαφώς έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, ότι γύρισε ένα παιχνίδι που κάλλιστα θα μπορούσε να χάσει και κλείνει την χρονιά με θετικό τρόπο. Αλλά έχει και λόγους να είναι προβληματισμένος, αφού πρέπει να βρει διάρκεια και να ανεβάσει απόδοση. Άλλο το επίπεδο, άλλες οι απαιτήσεις και ο ίδιος άνοιξε την όρεξη από το πρώτο γύρο. Και είπαμε μέχρι να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρνει εξίσου καλά και εκτός έδρας, στο ΟΑΚΑ, για να κερδίσει άλλα ματς από εδώ και πέρα που πρέπει να κερδίσει, πρέπει να παίξει καλύτερα από ότι στο σημερινό παιχνίδι.

Καλή χρονιά σε όλους, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, η πιο σημαντική νομίζω ευχή που πρέπει να κάνουμε όλοι ανά πάσα στιγμή… Τα λέμε και πάλι το 2015.