Χρειάζεται Εθνική ....προσγείωση!

Το Μουντομπάσκετ λοιπόν ολοκληρώθηκε και πολύς λόγος γίνεται ήδη για τις επόμενες διοργανώσεις και υποχρεώσεις της εθνικής μας ομάδας και ενώ ακόμα κρατά η "αντιπαράθεση" περί επιτυχίας ή αποτυχίας. Και οι συγκρίσεις με το ποδόσφαιρο και πάει λέγοντας. Καλό είναι πάντα όπως λέω να είμαστε σοβαροί και να κάνουμε σωστά και όχι οπαδικά, τηλεκατευθυνόμενα ή για να γίνουμε αρεστοί στους φίλους μας και όχι με εθνικοφροσύνη τις αναλύσεις μας. Και εμείς τα είπαμε από την αρχή . Η Ελλάδα απέτυχε σαν στόχο στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας,

αλλά πέτυχε ότι έδειξε κάτι, έβγαλε υγεία και έδειξε ότι δουλεύει σωστά και έχει μέλλον και έβαλε βάσεις κάνοντας restart. Το θέμα είναι βέβαια να καταλάβουμε και να οριοθετήσουμε αυτό το μέλλον. Καθώς οι διθύραμβοι και η υπεραισιοδοξία δεν κάνει καλά. Χρειάζεται Εθνική ....προσγείωση λοιπόν αλλά όχι και απογοήτευση. Η Ελλάδα έχει μπροστά της δύο μεγάλες διοργανώσεις. Εχει εξασφαλίσει την συμμετοχή της στο Ευρωμπάσκετ του επόμενου καλοκαιριού και θα διεκδικήσει (μάλλον μέσω των θέσεων 3-6) την συμμετοχή στην Ολυμπιάδα του Ρίο. Και έτσι θα κλείσει και η εποχή των μεγάλων αστεριών καθώς ο Σπανούλης θα μπει το 2017 στα 35 και άρα μάλλον στο Ρίο θα κλείσει την καριέρα του στην γαλανόλευκη όπως και οι Ζήσης-Μπουρούσης.

Μια Ελλάδα που έχει παρόν και μέλλον αλλά να είμαστε προσγειωμένοι. Η Ελλάδα μας είναι μια ομάδα που στηρίζεται στην τακτική, το λεγόμενο έξυπνο μπάσκετ, βάζει πλέον αθλητικότητα, έχει προπονητική επιρροή και σχολή , παίζει άμυνα, αλλά δεν έχει μεγάλο ταλέντο. Οι περισσότεροι , σχεδόν όλοι για την ακρίβεια παίκτες μας, είναι χρυσοί ρολίστες. Οχι όμως πρωταγωνιστές και ηγέτες και σταρ που έχουν μπόλικους οι άλλες μεγάλες ομάδες. Συνεπώς μετά τον Σπανούλη που είναι ο τελευταίος του είδους και αν ο Αντετοκούμπο δεν έχει τρομερή εξέλιξη(που και πάλι θέλει χρόνο), η Εθνική μας θα είναι χωρίς τον άνθρωπο για τις δύσκολες στιγμές που κακά τα ψέματα όσο και αν ακούμε το ...παραμύθι του κάθε μέρα άλλος πρωταγωνιστής, όταν καίει η μπάλα ψάχνεις τον σταρ και τον ηγέτη , τον λίντερ που αλλάζει σε 2-3' την ροή της αναμέτρησης. Γι αυτό Διαμαντίδης, Σπανούλης κτλ παίρνουν όσα παίρνουν και είναι αυτοί που είναι. Η Ελλάδα έχει πολλούς καλούς χρυσούς ρολίστες. Ακομα και ο Μπουρούσης είναι πολύ καλός παίκτης αλλά όχι σούπερ σταρ και δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του. Ο Παπανικολάου απόλυτα υπερτιμημένος. Ο Αντετοκούμπο ακόμα δεν είναι έτοιμος παίκτης. Και έτσι μην κρυβόμαστε αν ο Ζήσης και ο Μπουρούσης είναι τα βαρόμετρά μας όταν οι άλλοι έχουν Πάρκερ, Γκασόλ κτλ εμείς που πάμε; Καλά είμαστε όπου είμαστε. Ας έχουμε χαμηλά την μπάλα. Και ο Καλάθης φυσικά ακόμα δεν είναι παίκτης όχι σταρ, αλλά όχι και υψηλής ποιότητας καλά καλά. Ακόμα τουλάχιστον. Προοπτικές έχουν όλοι αυτοί και όσοι έρχονται από πίσω.

Οπότε μην βιαζόμαστε να μιλάμε για ομαδάρες κτλ. Αν γυρίσει ο Σπανούλης έχουμε ηγέτη αλλά όχι καλό περιφερειακό σκορ. Δεν έχουμε ψηλούς. Αν πχ ο Μπουρούσης είναι τραυματίας με ποιους θα παίζουμε; Σόφο και Κουφός δύσκολα θα ξαναπαίξουν για τους δικούς τους λόγους. Άρα ξεμείναμε από σέντερ. Ο Διαμαντάκος ακόμα δεν έχει πάιξει στην Α 1 και ο Παπαγιάννης ακόμα δεν έχει κάνει επαγγελματική προπόνηση. Σε μερικά χρόνια , σε 3-4 , πολλά μπορεί να αλλάζουν. Αλλά το σήμερα είναι σήμερα και αυτό κοιτάμε(την επόμενη διετία). Αρα η Ελλάδα μας περιμένει βελτίωση από Καλάθη-Αντε από το ΝΒΑ και την επιστροφή Σπανούλη για να παλέψει με αξιώσεις για την διάκριση που και πάλι στις λεπτομέρειες θα κριθεί. Γιατί μην ξεχνάμε ότι και οι άλλοι είχαν ελλείψεις φέτος και όχι μόνο εμείς και θα έχουμε στο επόμενο Ευρωμπάσκετ πολύ ισχυρούς αντιπάλους. Οι πρωταθλητές Ευρώπης γάλλοι θα είναι πλήρεις και με εμπειρία και μέταλλο πια. Οι Σέρβοι θα έχουν και το Νέντοβιτς από το ΝΒΑ και ίσως και άλλους και θα βελτιωθούν και άλλο οι μικροί τους που εντυπωσίασαν. Οι ισπανοί θα είναι πλήρεις πάλι και με νέο προπονητή. Οι Λιθουανοί θα έχουν τον Καλνιέτις.Οι Τούρκοι αποκτούν χαρακτήρα χωρίς τους ΝΒΑερς και είναι αξιόμαχοι και προωθούν παιδιά από τις χρυσές Νέων και εφήβων αν και θέλουν 2-3 χρόνια και αυτοί για να παρουσιάσουν κάτι δυνατό. Η Κροατία έχει πάντα εξαιρετικό ρόστερ και θα έχει νέο προπονητή. Οι Σλοβένοι είναι πάντα επικίνδυνοι. Οι Ιταλοί αν κατεβάσουν τους 4 ΝΒΑερς είναι κακή ομάδα; Οι Ρώσοι το ίδιο αν και έχουν φθίνουσα πορεία. H Γερμανία θα κατέβει με τον Νοβίτσκι. Άρα ας προσγειωθούμε και να βλέπουμε τα πράματα με αισοδοξία αλλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δεν έχουμε ομαδάρα, δεν έχουμε παικταράδες, αλλά μπορούμε να βελτιωθούμε και να είμαστε ανταγωνιστικοί και να παλέψουμε για την διάκριση. Άλλο αυτό, αλλά να πετάμε στα σύννεφα....