ΑΕΚ-Κακιούζης: Σχέση οργής κι αγάπης

Τον θερούν δικό τους άνθρωπο. Δικό τους παιδί. Την θεωρεί την μεγάλη του αγάπη. Και έτσι είναι. Ο Μιχάλης Κακιούζης λοιπόν, είναι ξανά εντός των τειχών της ΑΕΚ, όχι ως παίκτης πια, αλλά ως σκάουτερ και αρκεί απλώς να ανατρέξουμε σε παλαιότερα γεγονότα, για να διαπιστώσουμε το προφανές. Αυτή η σχέση αγάπης, που πέρασε από χίλια κύματα, άντεξε στον χρόνο, είχε ακόμη να δώσει, υπήχαν νέα επεισόδια μπροστά. Και το γυαλί, που η αλήθεια είναι ράγισε για χρόνια, ξανακόλλησε. Ακόμη πιο εύκολα, όταν και οι δύο πλευρές το επιθυμούν... Οι φίλοι της ΑΕΚ αντέδρασαν, όταν έμαθαν πως ο «κάπτεν» μετακομίζει στην Σιένα (2003), μετά τους τελικούς με τον Ολυμπιακό και την απίστευτη ως κι επική ανατροπή σε 3-2. Ο ίδιος είδε τον εαυτό του στα «κιτρινόμαυρα« πρωτοσέλιδα της εποχής, τότε, να θεωρείται... συνεννοημένος, ου μην και «στημένος», όταν ο Ολυμπιακός βρισκόταν μπροστά στις νίκες με 2-0. Πριν καν την ολική επαναφορά. Η κηλίδα είχε εμφανιστεί. Λάτρευε την ΑΕΚ, της χάρισε τον τίτλο. Δεν πίστεψε όσα άκουγε και διάβαζε. Είχε ραγίσει το γυαλί, αφού ποτέ του δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα προκύψουν τέτοιες υπόνοιες, σκιές για έναν άνθρωπο που ήταν η ζωή του η ΑΕΚ. Γνώριζε πως ήθελε να αλλάξει περιβάλλον, να ξεφύγει από τις... κατηγορίες και την «ρετσινιά», που άδικα τού προσάπτουν. Ηξερε ότι η συνείδησή του είναι καθαρή. Η διοίκηση Φιλίππου δεν γινόταν, δεν μπορούσε πλέον να τον πείσει και να τον κρατήσει. Η επιτυχημένη παρέα με Χατζή, Κικίλια, Ζήση, Μπουρούση και άλλους πολλούς, άρχισε να σκορπά. Στα... ερυθρόλευκα Νέο περιστατικό. Οι οπαδοί θύμωσαν, το έφεραν βαρέως, όταν είδαν (2013) τον Κακιούζη στα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού. Ναι κι όμως, συνέβη αυτό. Εστω και για τις προπονήσεις στο Καρπενήσι, επί εποχής Μπαρτζώκα, όταν ο πρώην αρχηγός της Εθνικής ήταν ελεύθερος. Το θέμα συζητήθηκε πολύ. Πήρε διαστάσεις. Η καταιγίδα κόπασε, ο χρόνος ηρέμησε το κλίμα. Ο Κακιούζης μέχρι που αποφάσισε πως 40αρης πια, σταματά το μπάσκετ, ακουγόταν πως επιστρέφει -ως παίκτης- στην ΑΕΚ, για να κλείσει όπως του αρμόζει την καριέρα του. Η σημαία στον ιστό. Στην ομάδα που έγραψε ιστορία και που μεταπήδησε (1995) από τον Ιωνικό της Νέας Φιλαδέλφειας, μικρό παιδί. Αυτό δεν έγινε. Και συνέβη τώρα με άλλη εκδοχή. Εξωαγωνιστική. Στην ΑΕΚ, που έχει παίξει (2004) και ο αδερφός του, Γιάννης. Στην ΑΕΚ, που βλέπει ως οικογένειά του, με την οποία πανηγύρισε διακρίσεις και τίτλους. Στην ΑΕΚ, μέσω της οποίας βρέθηκε... από την Ιταλία, στην Ισπανία, στην Τουρκία, την Γαλλία. Στην ΑΕΚ που βοήθησε και βοηθήθηκε. Δεν πείστηκε Οποτε κι αν επέστρεφε, συνήθως ως αντίπαλος των Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, στα μέρη μας, μίλαγε, σε κάθε ευκαιρία, κάθε συνέντευξή του, για την ΑΕΚ. Την ΑΕΚ όμως που ήθελε να την βλέπει σε καλές ημέρες, όπως την άφησε, διότι τα χρόνια που ακολούθησαν κι κείνος έλειπε, η ομάδα βρέθηκε ακόμη και στη Β' Εθνική. Οι συνθήκες δεν ευννούσαν τον γυρισμό. Ούτε καν το 2007, που ο Κακιούζης, ενώ είχε προσέγιση από την διοίκηση Δρόσου, δεν πείστηκε από όσα άκοσε. Η ιστορία τον δικαίωσε. Το έντιστκό του δεν τον ξεγέλασε ποτέ. Ηθελε στέρεες βάσεις, κίνητρο, για να είναι σίγουρος πως κι εκείνος κάτι θα προσφέρει ξαναά στην αγαπημένη του ομάδα. Πλέον, όλα δείχνουν πιο στρωτά, το καράβι δεν είναι ακυβέρνητο, με την διοίκηση Αγγελόπουλου να εγγυάται ως προς αυτό. Με... άλλα κιτρινόμαυρα Ακόμη και προς την δύση του οδοιπορικού του πάντως, ο Κακιούζης ως παίκτης, που είχε την καλώς εννοούμενη ανησυχία και γνώρισε κι άλλα μέρη, από την Ελβετία, ως την Κύπρο, που βρέθηκε από την Κηφισιά ως το Κερατσίνι, η σκέψη του ήταν ξανά εκεί. Στην «Ενωση». «ΑΕΚ, ΑΕΚ, μόνο. Είπαμε, έχουμε μεγαλώσει, όλοι της γενιάς μου, με τον Αρη, αλλά είμαι ΑΕΚ και με αυτή την ομάδα θα ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου. Στην ζωή φυσικά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλουμε». Πράγματι. Προφητική η δήλωση του 2015, από τον Κακιούζη. Δεν ολοκλήρωσε την λαμπερή πορεία του όπως θα ήθελε, αλλά είναι ξανά εδώ. Ακόμη και τότε που επέλεξε (2009) να φορέσει άλλα κιτρινόμαυρα, αυτά του Αρη, ακόμη και τότε, οι φίλοι της ΑΕΚ, πάγωσαν, δεν μπορούσαν να το δεχτούν, είχαν οργή, όμως το συνήθισαν και τον περίμεναν μια μέρα πίσω. Το πίστευαν. Ο Κακιούζης, τότε, ακριβώς πριν 7 χρόνια, είχε τιμηθεί από την ΚΑΕ ΑΕΚ, στο ματς ΑΕΚ-Αρης, στο Ελληνικό, με μια ανθοδέσμη. Κακία δεν κρατούσε ποτέ σε κανέναν. Ούτε για τις αποδοκιμασίες που άκουγε, κατά καιρούς. Οπως όταν αντιμετώπισε την ΑΕΚ, ως παίκτης της Σιένα, στα πρώτα χρόνια, μετά την απόφαση να ξενιτευτεί. Αυτή η σχέση, ακόμη κι αν χάλασε, είχε να δώσει ακόμη πολλά. Και ο ίδιος το ήξερε, το είχε φυλαγμένο μέσα του, αλλά και το κρυφόλεγε, πως κάποτε θα επιστρέψει. Και είναι μάχιμος, έτοιμος να προσφέρει σε κάτι διαφορετικό. Στην ΑΕΚ. Την δική του ΑΕΚ. Βάζοντας κι εκείνος, ως ξεχωριστή προσωπικότητα, την δική του «κιτρινόμαυρη» πινελιά, ώστε ο «δικέφαλος» να πετάξει ξανά πιο ψηλά. Οι πρόσφατες αρκετά συχνές επισκέψεις του -και ως τηλεσχολιαστής- σε αγώνες της ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ, προφανώς μαρτυρούσαν την μεγάλη επανασύνδεση.