Συναντωντας τον μωαμεθανισμο...

Την άποψή του για την αντιπαράθεση που έχει προκύψει εσχάτως μεταξύ πολιτικών κομμάτων αλλά και μερίδας του κοινού, αναφορικά με την εγκατάσταση στην Αθήνα ισλαμικού τζαμιού και της όλης συζήτησης...
γύρω από τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων στην χώρα μας να μπορούν να ασκούν το τελετουργικό της θρησκείας τους σε προβλεπόμενο χώρο, εξέθεσε μέσω Twitter ο πρώην βουλευτής και υπουργός Γιώργος Βουλγαράκης.

Ο οποίος διευκρινίζει πως το πρόβλημα δεν είναι ούτε η θρησκεία – όποια κι αν είναι αυτή – ούτε τα θρησκευτικά κείμενα, αλλά ο φανατισμός που καλλιεργείται και είναι πάντοτε επικίνδυνος. Ο κ. Βουλγαράκης καταλήγει στη σκέψη του σημειώνοντας πως το πρόβλημα ουδέποτε ήταν οι θρησκευτικές επιλογές κάθε ατόμου, αλλά ο διχασμός των πολιτών που προκύπτει από την έξαρση του φανατισμού.

Αναλυτικότερα, το κείμενο που ανήρτησε στο διαδίκτυο ο κ. Βουλγαράκης και στο οποίο αναλύτει τις σκέψεις του έχει ως εξής:

“Επειδή το τελευταίο διάστημα, εργάζομαι και κινούμαι σε ενα περιβάλλον που κυριαρχεί ο Μουσουλμανισμός, θελω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μαζι σας, βγαλμένες μέσα απο αυτή μου την εμπειρία ζωής.

Στην Ελλάδα κακώς εχουμε αναγάγει το θέμα σε πολιτικό επίπεδο. Δεν ειναι θέμα “δεξιό” η “αριστερό”. Δεν ειναι θέμα προοδευτισμού η συντηρητισμού.

Τα ιερά -για καθε θρησκευόμενο κείμενα , είτε είναι η Αγία Γραφή, είτε το Κοράνι, είτε οποιοδήποτε άλλο, στη βάση τους είναι κείμενα διδακτικά και προσφέρουν ένα ηθικοπλαστικό σύστημα αξιών απαραίτητο για καθε οργανωμένη κοινωνία.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανεις, είναι χρήσιμο να μελετήσει και άλλα θρησκευτικά κείμενα, γιατί μέσα απ' αυτά μπορεί να δει ανάγλυφα αποτυπωμένη μια φιλοσοφική διάσταση για τον άνθρωπο και τη ζωή που ειναι δύσκολο να την προσεγγίσει με άλλο τροπο. Μπορεί ακόμα να δει την ιστορική και κοινωνική συγκυρία, την πολιτισμική εξέλιξη. Όσο πιο ανοιχτή σκέψη έχει, τόσο πιο πολλα μπορει να δει και αντιληφθεί.

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ και πουθενά τα κείμενα αυτά καθε αυτά. Το πρόβλημα ήταν ο τρόπος ερμηνείας και οι κανόνες που οι φορείς της κάθε θρησκείας κατά καιρούς επέβαλαν στους πιστούς τους.

Το πρόβλημα, με λίγα λόγια, είναι ο φανατισμός.

Αλλά ο φανατισμός είναι γενικότερο πρόβλημα, συνδεδεμένο με την ανθρώπινη φύση. Μπορεί να είναι θρησκευτικός, πολιτικός, επιστημονικός, αθλητικός κλπ. Και είναι πάντα επικίνδυνος, σε όλες του τις μορφές.

Εκτός αυτού, ένας θρησκευόμενος άνθρωπος, μπορει να προσευχηθεί παντού. Όπου θελει. Το τελετουργικό, είναι ένα εντελώς κοσμικό κομματι, που κάποιους αφορά και κάποιους όχι. Ένας πραγματικά θρησκευόμενος άνθρωπος, δεν έχει ανάγκη από συγκεκριμένους τόπους λατρείας. Από περίλαμπρα κτίρια και φανταχτερά οικοδομήματα.

Το θέμα λοιπόν στην ουσία του εχει να κάνει, περισσότερο με την πολιτική και τις εξωτερικές σχέσεις των κρατών που έχουν αναγνωρίσει επίσημες θρησκείες . Όχι με τις θρησκείες , αυτές κάθ' αυτές.

Χρήσιμο λοιπόν θα ήταν να μη μπερδεύονται τα πράγματα και να μην οδηγούμαστε σε επιλογές φανατισμού. Να μην διχάζεται ο κόσμος με λάθος προσεγγίσεις.”
Πηγή : protothema.gr