ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ - ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ...

Γράφει ο Νίκος Σάνσης(οικονομολόγος)[email protected]Κάθομαι στην πολυθρόνα έχοντας απέναντι μου ένα παλιό φίλο. Έναν φίλο που έρχεται από πολλές 10ετίες πίσω. Τον βλέπω, με βλέπει, μου μιλά και μου τραγουδάει. Δεν είναι ζωντανό ον. Άψυχο είναι. Και όμως πάντα πρόσχαρο να με συντροφεύει στα δύσκολα, να με ξεκουράσει στα εύκολα. Το όνομα του; Μα τι άλλο; Ραδιόφωνο. Όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, ο πατέρας ενός συμμαθητή μου, του Νίκου Χαριτάκη δούλευε στο τότε ΕΙΡ. Αποφασίστηκε λοιπόν να πάμε μια Κυριακή να επισκεφτούμε τους χώρους του τότε σπιτιού του, εκεί στο υπόγειο κάτω από το Ζάππειο,
και να παρακολουθήσουμε μια ζωντανή εκπομπή. Με τα μικρά μας μυαλά εντυπωσιαστήκαμε. Κόσμος, μικρόφωνα, μουσικές με ατάκες, κονσόλες με κουμπιά, άνθρωποι με ακουστικά, πίσω από τζαμαρίες άκουγαν και... έβλεπαν. Το ένα πάνω στο άλλο. Παρατηρούσα από πού έβγαιναν όλοι αυτοί οι ήχοι. Ήχοι με τους οποίους μεγάλωσε η γενιά μου. Βράδια με μουσικές τότε εκπομπές, με θεατρικά έργα, στο θέατρο της Δευτέρ
Keywords
Τυχαία Θέματα